Macron humb shumicën në Parlamentin francez
Më pak se dy muaj pasi u rizgjodh president, Emmanuel Macron ka humbur kontrollin e Asamblesë Kombëtare Franceze pas një performance të fortë nga një aleancë e majtë dhe e djathta ekstreme.
Ai u kishte bërë thirrje votuesve që të siguronin një shumicë solide.
Por koalicioni i tij qendror humbi dhjetëra vende në një zgjedhje që e ka lënë politikën franceze të fragmentuar.
Kryeministrja që ai kishte emëruar vetëm kohët e fundit, Elisabeth Borne, tha se situata ishte e paprecedentë.
Një stuhi shpërtheu në Paris ndërsa ajo u kthye në rezidencën e saj në Matignon nga një takim i gjatë në pallatin presidencial Élysée për të thënë se Franca moderne nuk kishte parë kurrë një Asamble Kombëtare si kjo.
“Kjo situatë paraqet një rrezik për vendin tonë, duke pasur parasysh rreziqet me të cilat po përballemi në nivel kombëtar dhe ndërkombëtar”, tha ajo. “Ne do të punojmë që nga nesër për të ndërtuar një shumicë pune”.
Kjo duket një shtrirje kur dy grupet e tjera më të mëdha në Kuvend nuk janë të interesuar në distancë për bashkëpunim. Ministri i Ekonomisë Bruno Le Maire ishte i bindur se Franca nuk ishte e paqeverisshme, por tha se do të kërkonte shumë imagjinatë.
Udhëheqësi i ekstremit të majtë Jean-Luc Mélenchon po shijonte suksesin e tij në bashkimin e partive kryesore nga e majta me komunistët dhe të gjelbërt në një aleancë të quajtur Nupes.
Ai u tha mbështetësve se partia presidenciale kishte pësuar një shkatërrim total dhe çdo mundësi tani ishte në duart e tyre. Aleanca e tij tani bëhet forca më e madhe e opozitës në Francë, megjithëse sondazhet e opinionit kishin treguar se mund të kishin performuar edhe më mirë.
Ndërkohë, Marine Le Pen dhe partia e saj e ekstremit të djathtë Rally National ishin gjithashtu në humor ngazëllyes pasi i kthyen tetë mandate në 89. Njerëzit kishin folur, ajo tha: Aventura e Macron-it të Emmanuelit kishte mbaruar dhe ai ishte dërguar në një qeveri të pakicës. Zëdhënësja Laure Lavalette tha se Asambleja Kombëtare tani pasqyron më mirë pikëpamjet e votuesve francezë dhe partia e saj do të angazhohej në “opozitë konstruktive”.
Nëse kryeministri po kërkonte nga republikanët e krahut të djathtë për të ndihmuar në ndërtimin e një mazhorance pune, mesazhi i tyre nuk ishte menjëherë inkurajues. Kryetari i partisë Christian Jacob tha se rezultati ishte një “dështim thumbues” për një president që tani paguan për armatosjen cinike të ekstremeve të Francës.
Ai nuk është më Jupiteri, tha Dominique Rousseau, profesor i së drejtës kushtetuese, duke iu referuar një pseudonimi të mëparshëm që tallte dëshirën e supozuar të Macron për pushtet.
“Për zotin Macron, këto pesë vite do të jenë të gjitha me negociata dhe kompromis parlamentar”, tha ai për AFP.
Titujt e gazetave të së hënës varionin nga një “shuplakë” për Macron në një “tërmet” politik, me frikën e paralizës politike dhe se Franca ishte “e paqeverisshme”.
Gjithçka ishte shumë ndryshe në prill, kur ai mundi Marine Le Pen bindshëm dhe fitoi një mandat të dytë si president. Ai kishte më shumë se 300 vende, por për të ruajtur shumicën e tij të plotë, i nevojiteshin 289 – dhe nuk kishte 245.
Më shumë se gjysma e votuesve abstenuan, me një pjesëmarrje prej 46.23%. Votuesit e rinj në veçanti u mbyllën nga raundi i katërt i zgjedhjeve kombëtare të Francës që nga prilli.
Ndër ministrat që humbën vendet e tyre ishte ministrja e Shëndetësisë Brigitte Bourguignon, e cila humbi ndaj kundërshtarit të saj të ekstremit të djathtë me vetëm 56 vota. Ministrja e Tranzicionit të Gjelbër Amélie de Montchalin u mund gjithashtu, por një tjetër figurë kyçe, ministri i Evropës, Clément Beaune, mbijetoi pavarësisht humbjes në raundin e parë.
Një nga aleatët më të ngushtë të Macron, presidenti i Asamblesë Richard Ferrand, i pranoi fitoren rivales së tij nga Nupes, Mélanie Thomin. Një tjetër viktimë erdhi në ishullin Karaibe të Guadeloupe, ku një sekretare e shtetit, Justine Benin, humbi vendin e saj.
Në një fjalim nxitës për mbështetësit e tij, Mélenchon tha se rezultati shënoi dështimin moral të “Macronie”, duke akuzuar partinë në pushtet se ka mundësuar të djathtën ekstreme duke refuzuar të japë udhëzime të qarta në vendet ku e majta po vraponte kokë më kokë me Marine Le. Festa e stilolapsit.
Në një pranim të heshtur se nuk kishte gjasa të arrinte ambicien e tij për kryeministër, lideri i ekstremit të majtë tha se tani po ndryshonte rolin e tij në betejë: “Angazhimi im është dhe do të qëndroj në krye të radhëve tuaja deri në frymën time të fundit nëse ju dua.”
Por duke qenë se ai nuk kandidoi për një mandat, ai nuk do të paraqitet në Asamblenë Kombëtare.
Pesë vjet më parë, Emmanuel Macron shfrytëzoi një valë optimizmi, duke sjellë një grup të ri deputetësh nga shoqëria civile. Fytyrat e reja këtë herë kanë dalë nga Nupes dhe Mitingu Kombëtar.
Midis deputetëve të zgjedhur për Nupes, i cili qëndron për Unionin e Ri Popullor Ekologjik dhe Social, është një shërbëtore hoteli që udhëhoqi kolegët e saj në një luftë për paga dhe kushte më të mira. Rashel Keke ishte zotuar se do të kërcente në Kuvend nëse do të arrinte të mundte një ish-ministër sporti. “Kjo do t’u japë shërbëtoreve të tjera të dhomës besimin që të mos nënvlerësojnë veten,” i tha ajo radios franceze.
Cilat reforma janë në rrezik?
Presidenti Macron ka premtuar se do të trajtojë krizën e kostos së jetesës, por rivalët e tij kanë ide shumë të ndryshme se si të shkojnë për këtë. Propozimet e tij të mëdha ishin reformimi i përfitimeve, ulja e taksave dhe rritja graduale e moshës së pensionit nga 62 në 65 vjeç.
Reforma e tij e moshës së pensionit do të jetë veçanërisht e vështirë për t’u kaluar, megjithëse ai do të tërheqë mbështetje nga republikanët.
Pastaj ka propozime për të ecur drejt neutralitetit të karbonit dhe punësimit të plotë. Dhe së fundmi ai ofroi një “metodë të re” qeverisjeje me përfshirje më të madhe nga shoqëria civile, duke propozuar një Këshill Kombëtar për Rithemelimin e përbërë nga banorë vendas për ta bërë Francën më demokratike.
Fraksion.com
