Kremlini — I zënë në grackë nga rrjeta e merimangës

Sulmi i guximshëm dhe i pashembullt me ​​dron i Ukrainës ndaj flotës strategjike bombarduese të Rusisë ka bërë shumë më tepër sesa dëme materiale. Efektet e tij do të ndihen për vite me radhë.

Nga Roman Sheremeta

Pak operacione ushtarake arrijnë të kombinojnë shkëlqimin taktik, përçarjen psikologjike dhe dëmin ekonomik aq efektivisht sa sulmi i Operacionit Rrjeta e Merimangës i Ukrainës më 1 qershor. Ky sulm i guximshëm thellë në territorin rus nuk dëmtoi vetëm bazat ajrore dhe shkatërroi avionët. Ai rishkruan rregullat e luftës asimetrike në shekullin e 21-të.

Gjatë 18 muajve, forcat speciale ukrainase planifikuan me kujdes një mision që kulmoi në një nga sulmet strategjike më të rëndësishme që nga fillimi i pushtimit rus në shkallë të plotë.

Duke përdorur kontejnerë mallrash të ndërtuar me porosi për të fshehur dronët — të fshehur në kuti druri të montuara nën çati — operativët ukrainas arritën të transportonin dronë sulmi gati 5,000 km (3,000 milje) përgjatë territorit rus. Shoferët rusë të pavetëdijshëm i dorëzuan kamionët afër bazave kryesore ajrore ruse. Pasi u vendosën në pozicion, çatitë e kontejnerëve u hapën nga distanca, duke lëshuar tufa dronësh drejt bombarduesve me rreze të gjatë veprimi të Rusisë.

Rezultatet ishin tronditëse, madje edhe në vlerësimet më të ulëta. Sulmet goditën katër fusha ajrore të ndara ruse dhe nuk ka asnjë argument se ato shkaktuan dëme serioze. Zyrtarët e inteligjencës ukrainase pretenduan se kishin dëmtuar ose shkatërruar mbi 40 avionë nga një flotë operative prej rreth 80. Kjo do të përfaqësonte një goditje të egër. Vlerësimet e inteligjencës me burim të hapur duke përdorur imazhe satelitore konfirmuan 13 humbje, ndërsa zyrtarët perëndimorë të cituar nga New York Times thanë se numri i avionëve të shkatërruar dhe të dëmtuar rëndë ishte 20.

Midis avionëve ishin aeroplanë mbikëqyrës A-50 dhe bombardues strategjikë Tu-95 dhe Tu-22M3 – avionë qendrorë për sulmet me raketa lundrimi me rreze të gjatë veprimi të Rusisë në qytetet ukrainase. Vlerësimet paraprake e çojnë koston financiare deri në 7 miliardë dollarë. Ndoshta më kritike është se shumë prej këtyre avionëve nuk janë më në prodhim. Ajo që u humb nuk mund të zëvendësohet lehtë.

Ka pasur sulme të mëparshme dhe të rëndësishme ndaj bazave ajrore ruse (shih këtu, këtu dhe këtu), por asgjë e kësaj shkalle, qoftë gjatë kësaj lufte apo ndonjë tjetre. Është thjesht e paprecedentë.

Por gjenialiteti i Operacionit “Rrjeta e Merimangës” nuk qëndron vetëm në ekzekutimin e tij teknik apo ndikimin fizik. Është po aq një masterklas në luftën psikologjike dhe ekonomike. Në vend që të fshihte detajet e operacionit, Ukraina zgjodhi t’i zbulonte ato publikisht – një vendim strategjik që dërgoi valë tronditëse në të gjithë sistemin rus. Duke zbuluar se si u krye misioni, Ukraina e përdori paranojën si armë.

Tani, çdo kamion mallrash në Rusi është një kërcënim potencial. Çdo shofer është i dyshuar. Në ditët pas sulmit, u raportuan bllokime masive trafiku në rajone si Irkutsk, ndërsa autoritetet filluan të inspektonin sistematikisht kamionët e mallrave. Burimet e mbikëqyrjes dhe sigurisë së brendshme po devijohen për të monitoruar dhjetëra mijëra kilometra autostradë. Logjistika ushtarake dhe civile po ngadalësohet. Kontraktorët po shihen me dyshim. Po formohen pengesa. Besimi po gërryhet.

Kjo është fytyra e re e luftës asimetrike. Ukraina nuk ka nevojë të krahasohet me Rusinë aeroplan për aeroplan. Ajo vetëm duhet ta detyrojë Rusinë të dyshojë në integritetin e sistemeve të veta. Kur një vend aq i madh sa Rusia fillon të mos i besojë zinxhirëve të vet të furnizimit, ai fillon të shpërbëhet nga brenda.

Efektet e valëzuara të këtij operacioni ka të ngjarë të jenë afatgjata. Makina ushtarake e Rusisë është thellësisht e varur nga transporti rrugor, i cili përbën afërsisht 70% të vëllimit të ngarkesës së saj. Kostoja e vonesës, inspektimit dhe ridrejtimit të këtij vëllimi është e madhe. Ndikimi psikologjik mbi një popullsi që tashmë është nën stres nga sanksionet, rekrutimi ushtarak dhe rënia ekonomike është edhe më i madh.

Operacioni “Rrjeta e Merimangës” u jep gjithashtu një mesazh të fuqishëm aleatëve të Ukrainës në Perëndim: kjo është ajo që mund të arrijë qartësia strategjike dhe inovacioni. Ukraina nuk po i kërkon NATO-s të luftojë në emër të saj. Po demonstron se, me burimet dhe lirinë e duhur për të vepruar, mund të shkaktojë dëme të mëdha në kapacitetin luftarak të Rusisë. Ajo që i duhet është mbështetja: armë, logjistikë dhe presion i vazhdueshëm ekonomik mbi Kremlinin.

Operacioni qëndron si një model se si kombet më të vogla mund të përballen me sukses me kundërshtarë ushtarakisht superiorë përmes kreativitetit, vendosmërisë dhe komunikimit strategjik. Ai nënvizon rëndësinë jo vetëm të taktikave të betejës, por edhe të luftës psikologjike, transparencës operacionale dhe armëzimit të dyshimit.

Kështu e ndal një luftë: jo vetëm duke mbrojtur territorin tënd, por duke hyrë thellë në zemër të sistemit të agresorit dhe duke ia lëkundur besimin.

Ndërsa Rusia përpiqet t’i përgjigjet kësaj shkeljeje, një gjë është e qartë: Operacioni “Rrjeta e Merimangës” do të studiohet në të gjithë botën për rreziqet e reja me të cilat përballen forcat e armatosura dhe infrastruktura civile. Akademitë ushtarake do ta shqyrtojnë sulmin për dekada të tëra.

Nuk është thjesht një sukses ukrainas; është një paralajmërim për të gjithë ata që besojnë se distanca ose madhësia mund të garantojnë sigurinë.

Ukraina ka provuar të kundërtën.

 

Fraksion.com