“EuroStack”: Si mund të konkurrojë Evropa në Teknologji

Antitrusti nuk do ta rivendosë konkurrueshmërinë e Evropës. Autonomia dixhitale, nëse bëhet siç duhet, mundet.

 

Nga Cristina Caffarra

Gjatë dekadës e gjysmë të fundit, Evropa u përqendrua në “zbutjen e Big Tech” – duke u përpjekur të adresojë “praktikat anti-konkurruese” nga gjigantët e teknologjisë amerikane përmes antitrustit dhe rregullimit. Asnjëra prej tyre nuk ka funksionuar. Asnjë biznes evropian nuk është ngritur ose shndërruar në një histori suksesi nga premtimet e antitrustit dhe rregullimit duke krijuar një “fushë loje të barabartë”.

Ne kemi lënë pas dore ndërtimin. Ndërtimin e infrastrukturës sonë dixhitale. Çdo gjë që shtrihet poshtë dhe mbështet aplikacionet dhe shërbimet që përdorim çdo ditë (nga çipat te kompjuterët, te cloud, te softuerët dhe te lidhja) është ndërtuar mbi infrastrukturë jo-evropiane.

Si ndodhi kjo? Evropa ishte në ballë të teknologjisë 20 vjet më parë. Ne kemi aftësi të jashtëzakonshme dhe jemi një kontinent i pasur. Fragmentimi është një problem për shkallëzimin, por nuk i ka ndaluar kompanitë amerikane të hyjnë dhe të shtrihen në të gjithë kontinentin.

Sigurisht, ekziston dështimi ynë i përhershëm për të krijuar një Treg të Brendshëm, një Union të Tregut të Kapitalit dhe për të mobilizuar kapitalin privat, por si na çoi kjo në faktin që jemi kaq apatikë dhe gjithnjë e më të dorëzuar ndaj shtetit tonë të “kolonisë dixhitale”? Gjigandët e teknologjisë amerikane erdhën, ngritën selitë e tyre dhe vazhduan përpara. Po, ata kanë kapital. Por kapitali nuk mungon në Evropë – nëse ka ndonjë gjë, ne po i dërgojmë të gjitha kursimet tona për t’u investuar në SHBA. Kemi një problem me alokimin. Por e gjithë teknologjia që mund të na duhet është këtu.

Ne tani jemi një koloni dixhitale. Midis 80 dhe 90% të cloud computing-ut të përdorur nga klientët evropianë është me tre hipershkallëzuesit amerikanë. Varësitë janë të larta në çdo nivel të “stack-ut”. Të dhënat tona të ndjeshme mbahen në duar jo-evropiane. Kjo na bën të prekshëm ndaj ndërprerjeve (kujtoni Cloudflare vitin e kaluar? – një problem katastrofik me një pjesë të vogël të stack-ut paralizoi gjysmën e Evropës dhe jehoi për ditë të tëra).

Në mënyrë kritike, ne nuk e zotërojmë “çelësin e vrasjes”. Po sikur kjo infrastrukturë të bëhet armiqësore? Po sikur të përdoret si armë nga aktorë politikë që përpiqen të nxjerrin lëshime? (Gjykata Ndërkombëtare Penale? Groenlanda, dikush?). SHBA-të e kanë bërë shumë të qartë se jemi absolutisht vetëm dhe duhet të mbrohemi.

Shumë në Evropë e kuptojnë se jemi në një moment historik dhe duhet të përgjigjemi me veprime. Premtimi i ditës së zgjedhjeve i Kancelarit Friedrich Mertz për një investim prej 1 trilion eurosh në shpenzimet e mbrojtjes dhe infrastrukturës sugjeron se “Gjermania mund të jetë kthyer” – dhe nëse Gjermania është kthyer, Evropa mund të jetë kthyer. Franca gjithashtu e ka kuptuar prej kohësh domosdoshmërinë për të krijuar një hapësirë ​​konkurruese që kompanitë dixhitale evropiane të ekzistojnë dhe të zgjerohen. Është koha që Evropa të pretendojë të paktën një pjesë të infrastrukturës dixhitale.

Kjo është arsyeja pse kam formuar “EuroStack”, një iniciativë (vullnetare, jo-lobuese) të animuar nga nevoja për të drejtuar një përpjekje kolektive të industrisë për një “kthim teknologjik” evropian. Eurostack nuk do të thotë zhdukja e kompanive teknologjike amerikane nga Evropa, as nuk do të thotë proteksionizëm ose, më keq akoma, autarki. Në fakt, “kërkesa” e EuroStack përfshin masa relativisht modeste (p.sh., duke mandatuar që një pjesë e prokurimit publik të favorizojë furnizuesit evropianë – “Blini produkte evropiane”, duke nxitur kërkesën private, duke ndihmuar furnizuesit të shesin produkte evropiane, duke drejtuar kapitalin privat në iniciativat evropiane dhe duke i kushtuar disa fonde publike trajtimit selektiv të dështimeve të tregut).

Objektivi i parë është një mandat “Blini produkte evropiane” në prokurimin publik: Paratë e taksapaguesve evropianë duhet të përdoren për të krijuar hapësira konkurruese për furnizuesit evropianë duke kërkuar që një pjesë e kontratave të reja t’u caktohet furnizuesve evropianë. Madhësia e hipershkallëzuesve dhe nxitjet komerciale (vite shërbimesh falas, zbritje, zbritje, dhurata dhe më shumë) e bëjnë të pamundur që kompanitë evropiane të konkurrojnë paraprakisht për kontrata të reja në një bazë të drejtë.

Iniciativa EuroStack po krijon shqetësim midis hipershkallëzuesve të cilët kuptojnë se ka një ringjallje të krenarisë dhe shqetësimit në Evropë (duke pasur parasysh mjedisin e ri gjeopolitik) në lidhje me aftësinë tonë për të qenë më autonomë dhe të vetëmjaftueshëm në një botë të polarizuar. Ata kanë bërë çmos për t’i siguruar klientët dhe qeveritë evropiane se, në fakt, janë të besueshëm dhe nuk do të na zhgënjejnë kurrë. Disa pretendojnë se madje do të “padisnin Administratën Trump” nëse do t’u kërkohej të bënin diçka që shkelte detyrimet e tyre ndaj klientëve evropianë.

Sa i besueshëm është ky premtim? Këto nuk janë vjedhje arti që duhet të mbahen të sigurta në një kasafortë zvicerane. Ato janë të dhëna të ndjeshme që evropianët duhet t’i kenë në tokën tonë dhe nën kontrollin tonë.

Kritikët akuzojnë se “sovraniteti dixhital do të dëmtojë rritjen evropiane” dhe se “Evropa nuk ka produktet për të konkurruar me furnizuesit amerikanë”. Ne duhet të rezistojmë.

E ardhmja dixhitale e Evropës është në duart tona. Ky është momenti që qeveritë dhe institucionet tona të mbështesin një industri dixhitale, e cila është margjinalizuar, por është ende gjallë dhe funksionale. Alternativa është të mbetemi një “koloni dixhitale”, “midis çekiçit amerikan dhe kudhrës kineze” dhe të mos e realizojmë kurrë më potencialin tonë. Kjo është shumë e zymtë për Evropën që ta mendojë.

 

Fraksion.com