Droni turk Kizilelma PT-4 vërteton aftësinë e ngritjes me anë të pas-djegies për operacione në pista të shkurtra
Bayraktar Kizilelma PT-4 ka arritur një moment kritik duke përfunduar provën e ngritjes me anë të pas-djegies. Njoftimi u bë më 24 maj 2025 nga Kryetari i Bordit të Baykar, Selçuk Bayraktar, përmes mediave sociale. Testi, i njohur zyrtarisht si “Testi i Identifikimit të Sistemit Aerodinamik të Ngritjes së Pas-Djegies”, ishte pjesë e një procesi më të gjerë validimi që synonte rafinimin e karakteristikave aerodinamike dhe të shtytjes së Kizilelma-s, e cila pritet të hyjë në shërbim me Forcat e Armatosura Turke deri në vitin 2026.
Ndiqni Njohjen e Ushtrisë në Google News në këtë link
Bayraktar Kizilelma është një zhvillim i rëndësishëm në fushën e aviacionit luftarak pa pilot dhe përputhet me vizionin afatgjatë të Turqisë për një mjedis luftimi ajror që mbështetet gjithnjë e më shumë në sistemet pa pilot. E projektuar dhe e zhvilluar tërësisht brenda Turqisë, kjo platformë ajrore ndërtohet mbi përvojën e gjerë të Baykar në dronët taktikë dhe UCAV-të. Ajo shënon një tranzicion drejt sistemeve më të përparuara të luftimit që integrojnë automatizimin, vëzhgueshmërinë e ulët dhe aftësitë e zgjeruara të misionit.
Për sa i përket performancës, Kizilelma mbështet një kapacitet ngarkese deri në 1.5 ton dhe ka një peshë totale prej 8.5 ton. Është i aftë të lundrojë me Mach 0.6 dhe të arrijë një shpejtësi maksimale prej Mach 0.9. Rrezja e tij luftarake shtrihet në 500 milje detare, me një lartësi operacionale prej 25,000 këmbësh dhe një tavan shërbimi prej 45,000 këmbësh. Droni është projektuar të funksionojë për më shumë se tre orë, duke lejuar misione me rreze të zgjatur.
Avioni mat 14.5 metra gjatësi, me një hapje krahësh prej 10 metrash dhe një lartësi prej 3.5 metrash. Struktura e tij është e optimizuar për fshehtësi dhe shkathtësi. I pajisur me një motor turbofan, ai mund të kryejë në mënyrë autonome gjatë të gjitha fazave të fluturimit, duke përfshirë ngritjen, uljen, taksimin dhe lundrimin. Këto karakteristika mundësojnë funksionim efektiv në mjedise me intensitet të lartë.
Sistemet në bord përfshijnë një njësi shënjestrimi elektro-optik, një sistem kërkimi dhe gjurmimi me infra të kuqe (IRST) dhe një radar AESA me shumë mënyra. Droni është i pajtueshëm me një sërë llojesh armësh, duke përfshirë municione të drejtuara nga lazeri, raketa konvencionale dhe raketa lundrimi me rreze të gjatë veprimi, duke lejuar fleksibilitet operacional në shumë lloje misionesh.
Ngritja e suksesshme e PT-4 me anë të djegies pasuese përfaqëson një përparim të konsiderueshëm teknik. Ai vërteton aftësinë e dronit për të kryer ngritje të shkurtra dhe të shpejta nën shtytje të lartë, një kërkesë kritike për vendosjen nga pistat me gjatësi të kufizuar ose transportuesit e avionëve të pajisur me kërcime skish. Ky lloj aftësie zakonisht shoqërohet me avionë luftarakë të përparuar me pilot dhe tregon qëllimet operacionale pas programit Kizilelma.
Për Baykar, ky arritje shënon një kalim nga prodhimi i dronëve taktikë në zhvillimin e sistemeve më komplekse luftarake që mund të konkurrojnë me programet ndërkombëtare të vendosura. Për Turqinë, Kizilelma është pjesë e një iniciative më të gjerë industriale dhe strategjike. Gjatë dy dekadave të fundit, vendi ka evoluar nga një komb importues dronësh në një eksportues të madh.
Sisteme si TB2 dhe Akinci kanë demonstruar efektivitet operacional në konfliktet në Libi, Siri, Nagorno-Karabakh dhe Ukrainë. Zhvillimi i dronëve më të rëndë dhe më autonomë, siç është Kizilelma, e përforcon këtë trend, duke e vendosur Turqinë ndër vendet e pakta të afta për të prodhuar UCAV me performancë të lartë, ndërkohë që forcon pavarësinë e saj strategjike në një peizazh konkurrues global të mbrojtjes.
Fraksion.com
