Bombarduesit amerikanë B-1B Lancer pozicionohen në Japoni për të përforcuar parandalimin kundër Kinës
Për herë të parë që nga Lufta e Vietnamit, bombarduesit strategjikë amerikanë B-1B Lancer janë vendosur në Japoni për një periudhë të gjatë. Ky dislokim, i kryer nën një rotacion të Task Forcës Bomber (BTF), shënon një zhvillim të rëndësishëm në pozicionin ushtarak të Shteteve të Bashkuara në rajonin Indo-Paqësor. Avioni mbërriti në bazën ajrore Misawa në Japoninë veriore më 15 prill 2025, pas një misioni të përbashkët me njësitë e Forcave Ajrore të Koresë së Jugut mbi Gadishullin Korean. Ky veprim pasqyron synimin e Uashingtonit për të forcuar rrjetin e tij të aleancës në një rajon që përballet me tensione të shtuara strategjike dhe ushtarake.
Dy B-1B të vendosura në Misawa janë nga skuadra e 9-të e ekspeditës së bombave dhe u nisën nga baza ajrore Dyess në Teksas për të marrë pjesë në rotacion. Mbërritja e tyre pasoi një fluturim stërvitor shumëpalësh që përfshin F-16 të SHBA-ve dhe F-35 dhe F-16 nga Forcat Ajrore të Republikës së Koresë, duke treguar një nivel të lartë të ndërveprimit midis forcave ajrore aleate. Edhe pse fillimisht janë vendosur vetëm dy avionë, nuk mund të përjashtohet ardhja e bombarduesve shtesë, gjë që do të rriste më tej praninë ajrore strategjike të SHBA-së në këtë zonë kyçe për parandalimin rajonal.
Ky dislokim mbështetet nga aftësitë e provuara të B-1B Lancer, një bombardues strategjik me rreze të gjatë i aftë për të mbajtur ngarkesën më të madhe konvencionale të municioneve të drejtuara dhe të padrejtuara në flotën amerikane. I projektuar fillimisht në vitet 1980, avioni përmban një dizajn të kombinuar të krahut të trupit me krahë me gjeometri të ndryshueshme, motorë pas djegies dhe një strukturë të optimizuar për mbijetesën. Mund të arrijë shpejtësi supersonike (1.2 Mach) duke ruajtur manovrim të lartë si në lartësi të larta ashtu edhe në lartësi të ulëta. Radari i tij me hapje sintetike lejon zbulimin, gjurmimin dhe përfshirjen e objektivave të lëvizshëm, madje edhe në mjedise komplekse, dhe mundëson fluturimin e ndjekjes së terrenit në lartësi të ulët. Një sistem navigimi inercial i asistuar nga GPS siguron shënjestrim me saktësi të lartë pa u mbështetur në sistemet me bazë tokësore. Këto aftësi rriten më tej nga integrimi i lidhjes së të dhënave Link-16, e cila lejon koordinimin në kohë reale me qendrat e komandës ajrore dhe platformat aleate në kontekste goditjeje me vlerë të lartë dhe të ndjeshme ndaj kohës.
Për sa i përket armatimit, B-1B mund të mbajë deri në 34 tonë metrikë municione, duke përfshirë bomba me qëllime të përgjithshme (Mk-82, Mk-84), municione thërrmuese (CBU-87, -89, -97), mina detare (Mk-62, Mk-65), bombs precision (G31, BUid) GBU-54), dhe raketa ajër-tokë me rreze të gjatë (AGM-158 JASSM dhe AGM-158C LRASM). Ky konfigurim i mundëson atij të kryejë një gamë të gjerë misionesh, nga sulmet konvencionale në shkallë të gjerë deri tek mbështetja e mbyllur ajrore dhe operacionet kundër anijeve. Avioni operohet nga një ekuipazh prej katër vetash, i përbërë nga një pilot, kopilot dhe dy oficerë të sistemeve të armëve, dhe është projektuar për të funksionuar në mënyrë efektive në mjedise operacionale gjithnjë e më të dixhitalizuara dhe të shpërndara.
Mbijetueshmëria e B-1B përforcohet më tej nga një grup i plotë kundërmasash elektronike, duke përfshirë sistemin e bllokimit ALQ-161, një marrës paralajmërues radar, kundërmasa të harxhueshme (byku dhe flakërima) dhe një sistem tërheqjeje të tërhequr ALE-50. E kombinuar me seksionin e saj të reduktuar të radarit, kjo pajisje i mundëson avionit të depërtojë në hapësirën ajrore armiqësore me mbijetueshmëri të shtuar. Që nga viti 2011, B-1B është kufizuar në misione konvencionale, pas konvertimit të tij sipas Traktatit të Ri START. Ky proces, i nisur në 2007, përfshinte modifikime strukturore dhe heqjen e komponentëve të veçantë elektronikë për ta bërë avionin të paaftë për të vendosur armë bërthamore. Pavarësisht këtij tranzicioni, B-1B mbetet një aset thelbësor në arsenalin strategjik konvencional të SHBA-së dhe ka demonstruar efektivitetin e tij gjatë fushatave të shumta në Irak, Kosovë, Afganistan dhe së fundmi në Lindjen e Mesme, duke kontribuar ndjeshëm në aspektin e vëllimit të goditjes dhe saktësisë.
Ndërsa bombarduesit amerikanë kanë zbarkuar më parë në Japoni me raste, kjo është hera e parë që një rotacion i Task Forcës Bomber ka përfshirë një prani të zgjatur në vend. Në shkurt të vitit 2025, B-1B që operonin nga Guam kishin kryer tashmë një ndalesë teknike në Misawa për furnizim me karburant “hot-pit” – karburant ndërsa motorët mbeten të ndezur dhe, në disa raste, me një ndryshim të ekuipazhit. Kjo procedurë zvogëlon kohën e kthimit dhe shmang rreziqet që lidhen me rinisjen e sistemeve komplekse, duke optimizuar ritmin e funksionimit në skenarë me intensitet të lartë. Përdorimi i kësaj metode konfirmon se baza ajrore Misawa tani është plotësisht e integruar në pozicionin e forcave të avancuara të SHBA-së në rajon.
Koncepti i Task Forcës së Bomberëve u prezantua në vitin 2018 për të zëvendësuar vendosjet e vazhdueshme të bombarduesve jashtë shtetit me rrotullime më fleksibël, të përkohshëm që përfshijnë shkëputje të vogla për kohëzgjatje të ndryshueshme. Këto dislokime kanë për qëllim t’u ofrojnë ekuipazheve ajrore njohjen e teatrit, përmirësimin e ndërveprimit me partnerët rajonalë dhe ruajtjen e një pranie të besueshme strategjike përpara. Misionet BTF tani kryhen në mënyrë rutinore në Evropë si dhe në Indo-Paqësorin, duke përfshirë rotacionet në bazën e Forcave Ajrore Andersen në Guam, RAAF Amberley në Australi dhe Diego Garcia në Oqeanin Indian. Nga këto pozicione përpara, bombarduesit amerikanë kryejnë patrulla parandaluese, misione vëzhgimi dhe stërvitje të përbashkëta, duke përforcuar integrimin e tyre në arkitekturat e sigurisë rajonale.
Dislokimi aktual në Misawa është pjesë e një kuadri më të gjerë strategjik të drejtuar nga Iniciativa e Parandalimit të Paqësorit, e nisur në vitin 2021. Kjo iniciativë synon të forcojë aftësitë e Shteteve të Bashkuara për goditje me rreze të gjatë në Paqësor, duke përfshirë vendosjen e sistemeve të raketave lundruese, balistike dhe hipersonike, si dhe të platformave të drejtuara dhe pa pilot. Një komponent kyç i strategjisë përfshin ndërtimin e rrjeteve elastike të goditjes me saktësi përgjatë Zinxhirit të Parë të Ishullit, i cili përfshin Japoninë, Tajvanin dhe Filipinet – një zonë që shihet si kritike për t’iu kundërvënë ambicieve rajonale në rritje të Kinës. Pozicionimi i B-1B-ve në këtë zonë rrit aftësinë e SHBA-së për t’u përgjigjur me shpejtësi në një krizë, duke rritur njëkohësisht rrezikun që këto asete të synohen në terren në rast konflikti të madh.
Nga Misawa, bombarduesit kanë gjithashtu akses operacional në Zinxhirin e Dytë të Ishullit, duke përfshirë Guam dhe Indonezinë lindore, duke siguruar thellësi strategjike për rishpërndarje ose tërheqje të mundshme ndërsa situata rajonale e sigurisë evoluon. Në këtë kontekst, aftësia e sulmit detar të B-1B bëhet veçanërisht e rëndësishme. Me integrimin e raketës kundër anijes me rreze të gjatë AGM-158C (LRASM), avioni tani është i pajisur për të kryer goditje me saktësi të lartë kundër objektivave detare. Ky ndryshim doktrinor përputhet me një tranzicion më të gjerë strategjik, duke theksuar operacionet kundër aksesit dhe mohimit të zonës, veçanërisht në ujërat e kontestuar si ngushtica e Tajvanit dhe Deti i Kinës Jugore. Edhe kur i afrohet fazës së fundit të jetës së tij operacionale, B-1B mbetet një mjet i gjithanshëm për parandalimin konvencional në skenarët detarë dhe tokësorë.
Misioni BTF 25-2 në Misawa pasqyron kështu një vendim të qëllimshëm dhe strategjik të Shteteve të Bashkuara për të riafirmuar angazhimin e tyre ndaj stabilitetit Indo-Paqësor, duke forcuar besimin e aleatëve të saj rajonalë. Sipas nënkolonelit Christopher Travelstead, Drejtor i Operacioneve për Skuadriljen e 9-të të Bombave Ekspeditore të vendosura, misione të tilla sigurojnë që ekuipazhet e SHBA-së të mbeten të përgatitur për t’u përgjigjur në çdo kohë për të mbrojtur interesat kombëtare dhe për të mbështetur një rend rajonal të bazuar në rregulla. Megjithëse kohëzgjatja e pranisë së B-1B në Misawa mbetet e papërcaktuar, vendosja dërgon një sinjal të qartë për kundërshtarët e mundshëm dhe nxjerr në pah përshtatshmërinë e forcave të SHBA në një rajon ku peizazhi strategjik po zhvillohet me shpejtësi.
Fraksion.com
