Aleatët e NATO-s bien dakord për qasje të përbashkët për të luftuar kërcënimet e informacionit
Nga Mimoza Golikja
Më 18 tetor 2024, Ministrat e Mbrojtjes Aleate miratuan Qasjen e NATO-s për Kundër Kërcënimeve të Informacionit. Kjo do të forcojë Aleancën duke krijuar një qasje të lidhur mirë dhe të ndërveprueshme për të identifikuar, parandaluar dhe përgjigjur në mënyrë efektive kërcënimeve të informacionit.
Aleanca vazhdon të përballet me kërcënime hibride në rritje nga aktorët shtetërorë dhe joshtetërorë, të cilët shpesh synojnë vlerat tona dhe minojnë sigurinë tonë, jo më pak përmes manipulimit të mjedisit të informacionit.
Qasja e NATO-s fokusohet në kërcënimet e informacionit: aktivitete të qëllimshme, të dëmshme, manipuluese dhe të koordinuara, të cilat në mënyrë rutinore përfshijnë manipulimin dhe ndërhyrjen e informacionit nga aktorët e huaj dhe operacionet e informacionit. Këto aktivitete përdoren për të krijuar konfuzion, për të mbjellë ndarje, për të destabilizuar shoqëritë, për të ndikuar në perceptimet dhe sjelljet, dhe në fund të kenë një ndikim negativ në NATO, aleatët dhe partnerët.
Edhe pse kërcënimet e informacionit nuk janë një rrezik i ri për Aleancën, sfidat e reja janë në rritje. Në dritën e teknologjive me zhvillim të shpejtë, veçanërisht në fushën e inteligjencës artificiale (AI), shkalla dhe sofistikimi i taktikave, teknikave dhe procedurave kanë arritur nivele të paprecedentë, duke përforcuar ndjeshëm përdorimin dhe ndikimin e tyre.
Nëpërmjet kësaj qasjeje të përbashkët, NATO forcon më tej aftësinë e saj për të kuptuar, parandaluar, përmbajtur dhe zbutur dhe rikuperuar nga kërcënimet e informacionit, dhe përforcon angazhimin e saj për ta bërë këtë në respekt të plotë të të drejtave themelore, duke përfshirë lirinë e shprehjes.
Qasja e NATO-s për të luftuar kërcënimet e informacionit
Aktorët keqdashës kryejnë në mënyrë rutinore operacione informacioni armiqësore kundër NATO-s, vendeve anëtare dhe partnerëve të saj. Kërcënimet e informacionit janë aktivitete të qëllimshme, të dëmshme, manipuluese dhe të koordinuara, duke përfshirë manipulimin dhe ndërhyrjen e informacionit nga aktorët e huaj dhe dezinformimin e përhapur përmes mediave tradicionale dhe sociale, të krijuara për të krijuar konfuzion, thellimin e ndarjeve, destabilizimin e shoqërive dhe përfundimisht dobësimin e Aleancës. NATO punon ngushtë me aleatët dhe partnerët për të kuptuar, kundërshtuar dhe ndërtuar qëndrueshmëri ndaj këtyre kërcënimeve të informacionit.
NATO është marrë me kërcënimet e informacionit që nga krijimi i saj në vitin 1949 dhe ka kundërshtuar në mënyrë aktive një rritje të konsiderueshme të aktiviteteve të informacionit armiqësor që nga aneksimi i paligjshëm i Krimesë nga Rusia nga Ukraina në 2014. Dezinformimi në kuptimin e tij origjinal përshkruan përhapjen e qëllimshme të përmbajtjes së rreme dhe/ose mashtruese. Megjithatë, sot kjo fjalë është bërë një term ombrellë për lloje të ndryshme fenomenesh në hapësirën e informacionit, duke përfshirë si etiketë për opinionet dhe narrativat që bien ndesh me opinionin e vetë aktorit. Prandaj, nuk është më adekuate për të përshkruar kërcënimin real për demokracitë manipulimi i qëllimshëm i mjedisit të informacionit nga aktorë të huaj shtetërorë dhe joshtetërorë nëpërmjet taktikave, teknikave dhe procedurave manipuluese (TTP).
Qasja e NATO-s fokusohet në “kërcënimet e informacionit”, një përshkrim më i saktë i gamës së gjerë të aktiviteteve të informacionit armiqësor të kryera nga aktorët shtetërorë dhe joshtetërorë, duke përfshirë operacionet e informacionit armiqësor, manipulimin dhe ndërhyrjen e informacionit nga aktorët e huaj dhe dezinformimin. Qasja e NATO-s nuk përshkruan atë që njerëzit mund ose nuk mund të thonë dhe mbron lirinë e shprehjes.
Përgjigjet e NATO-s ndaj kërcënimeve të informacionit përfshijnë opsione reagimi afatshkurtra, afatmesme dhe afatgjata, duke përfshirë masat proaktive. Përgjigjet bazohen në katër funksione kryesore: kuptimi i mjedisit të informacionit, parandalimi i efektivitetit të kërcënimeve të informacionit, mbajtja dhe zbutja e incidenteve specifike të informacionit dhe rikuperimi më i fortë duke nxjerrë mësime nga kërcënimet e informacionit.
Komunikimi proaktiv është një nga mjetet kryesore për të luftuar kërcënimet e informacionit. Aleanca komunikon me audiencën përmes kanaleve të ndryshme, duke ofruar informacion të saktë që i ndihmon njerëzit të njohin dhe t’i rezistojnë kërcënimeve të informacionit.
Cilat janë kërcënimet e informacionit dhe pse kërcënimet e informacionit janë kaq të rrezikshme
Kërcënimet e informacionit janë aktivitete të qëllimshme, të dëmshme, manipuluese dhe të koordinuara, të kryera nga aktorë shtetërorë dhe joshtetërorë për të dobësuar dhe përçarë NATO-n, anëtarët e saj dhe partnerët e saj. Këto aktivitete informative armiqësore mund të përfshijnë shumë TTP të ndryshme të dizajnuara për të manipuluar opinionin publik.
Prandaj, keqinformimi është i përjashtuar nga përkufizimi i kërcënimeve të informacionit. Ky fenomen përshkruan informacion të rremë ose të pasaktë të përhapur pa qëllime keqdashëse. Megjithatë, efektet e keqinformimit mund të jenë ende të dëmshme, duke i bërë komunikimet proaktive dhe aksesin e lehtë në fakte edhe më të rëndësishme.
Kërcënimet e informacionit mund të përbëjnë një kërcënim për sigurinë kombëtare. Konkurrentët strategjikë po kërkojnë vazhdimisht të shfrytëzojnë hapjen, ndërlidhjen dhe dixhitalizimin e vendeve tona. Ata ndërhyjnë në proceset dhe institucionet tona demokratike, sfidojnë vlerat tona dhe synojnë sigurinë e qytetarëve tanë përmes taktikave hibride, si drejtpërdrejt ashtu edhe përmes prokurave. Ata gjithashtu shfrytëzojnë narrativat gjinore dhe promovojnë kërcënime informacioni me temë gjinore për të mbjellë ndarje dhe për të destabilizuar shoqëritë. Kjo sfidon sigurinë, qëndrueshmërinë, interesat, vlerat dhe mënyrën demokratike të jetës së Aleancës, duke përfshirë të drejtat themelore si liria e shprehjes.
Kërcënimet e informacionit, të tilla si dezinformimi, prishin strukturën që i mban shoqëritë të bashkuara. Ato minojnë besimin e njerëzve te qeveritë dhe institucionet e tjera publike. Ato zakonisht janë të dizajnuara për të apeluar ndaj impulseve, frikës dhe paragjykimeve më të këqija të njerëzve, vënia e fqinjit kundër fqinjit, helmimi i grupeve shoqërore kundër njëri-tjetrit, vërtetimi dhe ndezja e ekstremizmit, degradimi i ndjenjave të njerëzve për përkatësi në një komunitet ose një vend , të gjitha në një përpjekje për të përçarë dhe të pushtojnë një shoqëri në fushën e betejës së informacionit.
Zhvillimet e shpejta teknologjike, veçanërisht në fushën e inteligjencës artificiale dhe falsifikimeve të thella, kanë potencialin të minojnë më tej besimin e publikut në komunikim duke përforcuar operacionet e informacionit armiqësor, duke krijuar konfuzion në mjedisin e informacionit dhe duke ndryshuar perceptimet në mënyra delikate, por domethënëse.
Kërcënimet e informacionit nuk janë krijuar gjithmonë për t’i bindur njerëzit të besojnë një tregim armiqësor ose një gënjeshtër specifike. Ndonjëherë ato janë krijuar për të ngatërruar dhe për të turbulluar ujërat me informacione kontradiktore, në mënyrë që të pengojnë njerëzit të bëjnë dallimin midis faktit dhe trillimit. Disa njerëz do të preken nga informacioni keqdashës dhe do ta ndihmojnë atë të përhapet. Të tjerët do të zhgënjehen nga vërshimi i gënjeshtrave dhe do të shkëputen plotësisht. Të dyja këto rezultate mund të jenë të dobishme për aktorët armiqësorë që kërkojnë të degradojnë qëndrueshmërinë e një shoqërie.
Në fund të fundit, kërcënimet e informacionit janë në gjendje të provokojnë dëme në botën reale. Prandaj, “mbrojtja e 1 miliard qytetarëve nga këto kërcënime është një prioritet i sigurisë kombëtare NATO, aleatët dhe partnerët e NATO-s kanë një rol thelbësor për të luajtur për të luftuar kërcënimet e informacionit përmes një qasjeje të gjithë shoqërisë”.
Pse NATO kujdeset për kërcënimet e informacionit dhe si koordinon me aleatët dhe partnerët
Suksesi i NATO-s si një aleancë e mbrojtjes kolektive varet nga fuqia dhe vendosmëria e vendeve anëtare të saj. Çdo manipulim informacioni dhe ndërhyrje nga aktorë të huaj që përpiqet të dobësojë shoqëritë aleate dhe në këtë mënyrë të degradojë aftësinë e NATO-s për të mbrojtur anëtarët e saj është si rrjedhim me interes për NATO-n.
Për më tepër, si një aleancë e vendeve demokratike, NATO e merr legjitimitetin e saj nga besimi dhe mbështetja e vazhdueshme e qytetarëve aleatë. Kjo është arsyeja pse NATO vetë përballet me kërcënime informacioni nga aktorë keqdashës, ata kërkojnë të pakësojnë besimin e publikut dhe të minojnë solidaritetin e Organizatës. Këta aktorë përdorin një gamë të gjerë narrativash armiqësore kundër NATO-s
Qasja e NATO-s për të luftuar kërcënimet e informacionit mbështetet në bashkëpunimin e ngushtë me aleatët dhe partnerët. Së pari dhe më kryesorja, NATO punon me qeveritë kombëtare aleate për të kundërshtuar kërcënimet e informacionit. Aleanca gjithashtu bashkëpunon me qeveritë e vendeve të saj partnere dhe organizata të tjera ndërkombëtare, si BE, Mekanizmi i Reagimit të Shpejtë G7, OKB dhe OECD. NATO gjithashtu lidhet me kompani private, organizata mediatike, platforma të mediave sociale, organizata të shoqërisë civile dhe institucione akademike për të mësuar më shumë rreth kërcënimeve të informacionit dhe për të zhvilluar strategji për të zbutur efektet e tij.
Bashkëpunimi me të gjitha palët e interesuara i ndihmon të gjitha palët të krijojnë një pamje gjithëpërfshirëse të kërcënimeve aktuale të informacionit. Çdo palë e interesuar mund të ndërtojë njohuritë e të tjerëve, duke identifikuar aktorët keqdashës dhe narrativat armiqësore më shpejt, dhe duke iu përgjigjur kërcënimeve të informacionit në një mënyrë më të shkathët dhe të koordinuar. Të gjithë aktorët në mjedisin e informacionit, nga organizatat e mëdha si NATO-ja tek njerëzit individualë në vendet anëtare dhe partnere, kanë një rol për të luajtur në përballimin e kërcënimeve të informacionit.
Opsionet e reagimit të NATO-s, kuptimi, parandalimi, përmbajtja, zbutja dhe rikuperimi
Duke u mbështetur në këtë qasje bashkëpunuese, përgjigjet ndaj kërcënimeve të informacionit përfshijnë opsione reagimi afatshkurtra, afatmesme dhe afatgjata, duke përfshirë masat proaktive. Këto opsione sigurojnë fleksibilitet dhe aftësi për të rritur ose ulur në varësi të kërcënimit dhe mbështesin objektivat dhe prioritetet e komunikimit strategjik të NATO-s. Përgjigjet bazohen në katër funksione kryesore: Kuptimi, Parandalimi, Përmbajtja, Zbutja dhe Rikuperimi.
NATO duhet të kuptojë mjedisin e informacionit në mënyrë që t’i përgjigjet në mënyrë efektive kërcënimeve të informacionit. Për këtë qëllim, NATO gjurmon dhe analizon vazhdimisht informacionin që lidhet me Aleancën, duke përfshirë monitorimin dhe identifikimin e burimeve të kërcënimit ndërsa ato dalin dhe përhapen. Aftësia e NATO-s për Vlerësimin e Mjedisit të Informacionit (IEA) është një kombinim i njerëzve të aftë, proceseve të përsëritshme dhe teknologjisë që përdor burime të brendshme, aleate dhe të jashtme për të udhëhequr planifikimin dhe ekzekutimin e komunikimeve dhe për të formësuar përgjigjen e Aleancës ndaj kërcënimeve të informacionit. Informacioni analizohet duke përdorur një model ABCDE, duke kërkuar të kuptojë aktorin, sjelljen, përmbajtjen, shkallën dhe efektin e çdo kërcënimi të mundshëm informacioni. Përveç analizimit të kërcënimeve të informacionit, aftësia e IEA i mundëson NATO-s të vlerësojë efektivitetin e komunikimeve të veta publike. NATO gjithashtu rrit të kuptuarit e saj për mjedisin e informacionit përmes monitorimit dhe analizës së rregullt të medias.
Një element i rëndësishëm në përballimin e kërcënimeve të informacionit është shpërndarja në mënyrë proaktive e informacionit të saktë. Nëpërmjet komunikimeve publike të hapura, transparente dhe të qarta, NATO është në gjendje të “para-mbytë” kërcënimet e mundshme të informacionit, duke parashikuar narrativat armiqësore dhe duke dalë përpara përhapjes së tyre. Këto aktivitete ndihmojnë në ndërtimin e qëndrueshmërisë së shoqërisë ndaj kërcënimeve të informacionit, duke ulur efektivitetin e tyre. Aleanca angazhohet me publikun përmes një shumëllojshmërie kanalesh, duke përfshirë mediat sociale, marrëdhëniet e medias me gazetarët dhe faqen e internetit të NATO-s. NATO është plotësisht e përkushtuar ndaj transparencës dhe publikon rregullisht informacion në lidhje me aktivitetet dhe planet e saj, për shembull duke ndarë një plan të stërvitjeve ushtarake të NATO-s dhe aleatëve shumë përpara. Të gjitha aktivitetet e komunikimit të NATO-s janë në përputhje me vlerat thelbësore demokratike të Aleancës, duke përfshirë lirinë e fjalës dhe lirinë e shtypit.
Përveç komunikimeve të saj dixhitale dhe mediatike, NATO gjithashtu angazhohet drejtpërdrejt me njerëz nga anëtarët e NATO-s (aleatët) dhe vendet joanëtare (partnerët) për të promovuar një kuptim më të mirë publik të qëllimit, vlerave, politikave dhe aktiviteteve të Aleancës. Nëpërmjet këtyre angazhimeve, NATO ndërton marrëdhënie dhe ndihmon në forcimin e qëndrueshmërisë ndaj kërcënimeve të informacionit midis audiencave që mund të jenë në shënjestër të aktorëve keqdashës. Këta palë të interesuara më pas mund të ndajnë njohuritë që marrin përmes këtyre ndërveprimeve, duke zgjeruar qëndrueshmërinë ndaj kërcënimeve të informacionit përmes rrjeteve të tyre. NATO u jep grante organizatave joqeveritare, universiteteve dhe grupeve të mendimit për të financuar projekte që kontribuojnë në kuptimin më të mirë të Aleancës në vendet e tyre të origjinës, si dhe projekte të dizajnuara posaçërisht për të luftuar kërcënimet e informacionit.
Për të arritur audienca që kanë më pak gjasa të ndjekin aktivitetet e Aleancës, NATO zhvillon gjithashtu fushata specifike komunikimi. Për shembull, nën fushatën Mbroni të Ardhmen, NATO ka punuar me krijues të rinj të përmbajtjes nga e gjithë Aleanca, duke i ndihmuar ata të shkojnë në prapaskenë në selinë e NATO-s, të takojnë ekspertët dhe të zbulojnë se çfarë bën NATO – dhe duke u dhënë të rinjve një zë për të treguar. Historia e NATO-s në mënyrën e vet.
Përtej këtyre aktiviteteve të komunikimit publik, NATO gjithashtu punon për të parandaluar efektivitetin e kërcënimeve të informacionit duke ndërtuar dhe mbajtur rrjete ekspertësh me palët përkatëse të interesuara përmes Grupit të Reagimit të Shpejtë të NATO-s (NRRG). Ky grup ofron paralajmërim të hershëm për kërcënimet e informacionit në zhvillim, duke i dhënë NATO-s dhe aleatëve një vetëdije më të madhe për situatën dhe aftësi reagimi të shpejtë. Ai gjithashtu u mundëson të gjithë palëve të interesuara të ndajnë praktikat më të mira për rritjen e integritetit të informacionit. NRRG komplimenton mekanizmat e tjerë të reagimit kolektiv, të tillë si Sistemi i Paralajmërimit të Shpejtë të BE-së (RAS) dhe Mekanizmi i Reagimit të Shpejtë G7 (G7 RRM), ku NATO është një vëzhgues.
Kërcënimet e informacionit shpesh përdorin tregime që janë qëllimisht sensacionale dhe provokuese; në të njëjtën kohë, taktikat manipuluese si llogaritë e rreme ose sjellja joautentike e koordinuar ndihmojnë në amplifikimin e përmbajtjes përtej asaj që mund të kishte arritur përmes amplifikimit organik. Si e tillë, në shumë raste, mënyra më e mirë për t’u marrë me kërcënimet e informacionit është njohja e tyre si të tilla dhe refuzimi i angazhimit. Por në disa raste, veçanërisht kur një incident është përhapur tashmë shumë e gjerë, ia vlen të trajtohet drejtpërdrejt, për shembull, përmes debutimit ose ekspozimit të një fushate ose aktiviteti. Në ato raste, NATO mund të rregullojë të dhënat me komunikimet e saj publike në faqen e internetit të NATO-s, mediat sociale dhe përmes deklaratave të koordinuara për mediat dhe publikun. NATO ka thirrur drejtpërdrejt dhe në mënyrë të përsëritur gënjeshtrën e Kremlinit në lidhje me luftën e saj të agresionit kundër Ukrainës dhe vazhdon të zhvlerësojë mitet ruse të drejtuara kundër NATO-s.
Një vlerësim i TTP-ve të përdorura dhe dobësive të shfrytëzuara nga aktorët keqdashës i mundëson NATO-s dhe aleatëve të zhvillojnë përgjigje më efektive për të parandaluar, përmbajtur ose zbutur incidentet e ardhshme të informacionit. Ky vlerësim kontribuon në objektivin kryesor të Aleancës: të forcojë qëndrueshmërinë e NATO-s dhe shoqërive të saj. Vështrimet mbi modelet e sjelljes së aktorëve keqdashës e forcojnë më tej ndërgjegjësimin për situatën e NATO-s dhe aleatëve. Për më tepër, vlerësimi i incidenteve dhe fushatave mbështet investimet afatgjata në instrumente si rritja e ndërgjegjësimit dhe komunikimet strategjike, si dhe rregullimi i opsioneve të reagimit të disponueshme për të parandaluar, përmbajtur dhe zbutur.
Kërcënimet e informacionit mund të ndihen dërrmuese, sikur gjithçka që shohim në internet është e rreme dhe të gjithë janë bashkëpunëtorë në përhapjen e gënjeshtrave. Por ka gjëra të thjeshta që të gjithë mund të bëjmë për t’u siguruar që nuk po kontribuojmë në problemin. Klikoni nëpër galerinë e mëposhtme për të parë pesë këshillat kryesore për të dalluar dezinformimin dhe për të ndaluar përhapjen e tij.
Fraksion.com
