Gjykata e Lartë e Izraelit i jep një goditje të madhe Netanyahut, por një që ai mund të duhet ta gëlltisë

Është e gjitha në kohë. Në ditën e Vitit të Ri, pak më pak se tre muaj që nga sulmet terroriste të Hamasit, Gjykata e Lartë e Izraelit nxori një vendim historik. Nëvendimin 8-7, ajo hodhi poshtë një amendament të diskutueshëm të një Ligji Bazë që hoqi kompetencën e gjykatës për të shfuqizuar vendimet e qeverisë për shkak të “arsyeshmërisë”.

Vendimi ishte i paprecedentë: kurrë më parë gjykata nuk kishte hedhur poshtë një nga Ligjet Themelore të Izraelit, të cilat veprojnë si një kushtetutë joformale, ose një ndryshim në një të tillë. Ajo e bëri këtë, tha ajo, për shkak të goditjes “të rëndë” dhe “të paprecedentë” që ligji i dha karakteristikës thelbësore të Izraelit si një shtet demokratik. Dhe kështu, gjykata do të ketë edhe një herë fuqinë për të vepruar kundër vendimeve të qeverisë, siç bëri kur parandaloi një mashtrues tatimor të dënuar të shërbente në kabinet.

Në kohë normale, vendimi mund të ketë nxitur një krizë kushtetuese, ose më keq. “Nëse nuk do të kishim luftën (Hamasin), do të kishim një luftë të brendshme dhe ne e kemi shmangur atë”, tha për CNN Reuven Hazan, profesor i shkencave politike në Universitetin Hebraik të Jerusalemit.

Kur u intervistua nga Wolf Blitzer i CNN në korrik, kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu refuzoi të merrej me pyetjen nëse ai do t’i përmbahej një vendimi të Gjykatës së Lartë që ishte kundër tij. Tani që ka, kryeministri zakonisht pugilist e ka mbajtur shtumin.

“Unë nuk mendoj se ai ka aftësinë,” thotë Amit Segal, analisti kryesor politik në Channel 12 të Izraelit. “Para luftës, aleatët e tij (ministrat e ekstremit të djathtë, Itamar) Ben Gvir dhe (Bezalel) Smotrich do t’i kishte kërkuar atij që ta bënte këtë dhe e tërhoqi zvarrë ta bënte atë. Tani ata nuk munden sepse është një luftë dhe pas luftës, mendoj se do të jenë problemet më të vogla të tij.”

Paketa e rishikimit gjyqësor ishte politika kryesore e Netanyahut në qëndrimin e tij të fundit si kryeministër. Hedhja e të njëjtit ligj prej tij që ai arriti të miratonte nga Gjykata e Lartë është një goditje  personalisht kundër tij  dhe kundër politikave përçarëse të qeverisë së tij të djathtë.

Por siç thotë Segal, ai ka probleme më të mëdha tani. Pas 7 tetorit, reputacioni i Netanyahut si “Z. Siguria” është copëtuar. Përveç mbikëqyrjes së luftës kundër Hamasit në Gaza, ai po lufton për jetën e tij politike: sondazhi i fundit nga Channel 13 i Izraelit sugjeron që nëse zgjedhjet do të mbaheshin nesër, ai do të ishte pa punë.

Dhe kështu i mbeti Yariv Levin, Ministri i Drejtësisë i Netanyahut dhe arkitekti i planeve të riparimit gjyqësor, të thoshte diçka. Por gjithçka që bëri ishte të sulmonte kohën e vendimit (i cili nuk ishte në dhuratën e Gjykatës së Lartë për shkak të daljes në pension të afërt të dy gjyqtarëve), duke thënë se ishte e kundërta e unitetit që kërkonte tani vendi.

“Në vend që ta kthejë këtë në një krizë,” thotë Hazan, “qeveria në thelb do ta gëlltisë këtë dhe do të vazhdojë të përpiqet të ndjekë penalisht luftën dhe të mos kthehet në polarizimin e vendit.”

Kjo ndihmon që edhe kundërshtarët e projekt-ligjit e morën vendimin me hapa të shpejtë. Benny Gantz, kreu i bllokut politik të Unitetit Kombëtar, i cili tani është ulur në kabinetin e luftës, tha se vendimi duhet respektuar dhe Izraeli duhej të shmangte rihapjen e plagëve të vitit të kaluar. “Ne jemi vëllezër,” tha ai. “Ne të gjithë kemi një fat të përbashkët.”

Fraksion.com