Përfshirja e Rusisë në luftën Izrael-Hamas

Pavarësisht pretendimeve të pabaza për të kundërtën, Moska është shumë më e interesuar për ndërmjetësim sesa agresion.

Nga Ekaterina Zolotova

Pasi Izraeli tha se ishte në luftë me Hamasin, disa vende shprehën shqetësimin për përshkallëzimin e konfliktit dhe u bënë thirrje të dyja palëve të ndalonin armiqësitë. Njëra prej tyre ishte Rusia – pavarësisht faktit se disa krerë shtetesh kanë akuzuar Moskën për ndihmën e sulmit fillestar të Hamasit ndaj Izraelit, duke thënë se kjo do të provonte një shpërqendrim të dobishëm nga debakli në Ukrainë. Vetë Izraeli i ka hedhur poshtë këto akuza si thjesht konspirative, dhe megjithëse Rusia mund të përfitonte nga konflikti, ajo do ta bënte këtë vetëm si ndërmjetës dhe jo agresor.

Në fund të fundit, sigurisht që është e vërtetë që bota e ka zhvendosur vëmendjen e saj nga Ukraina te Izraeli, dhe sigurisht që është e vërtetë që Rusia e mirëpret afatin. Kremlini ka shpenzuar burime të panumërta në përpjekjet e tij të luftës dhe nuk mund të përballojë të dalë si një humbës. Humbja do t’i grabiste Moskës statusin ndërkombëtar që kërkon kaq dëshpërimisht, me shumë mundësi do të çonte në pakënaqësi të brendshme dhe do të rezultonte pikërisht në atë që Rusia kërkonte të shmangte: trupat e NATO-s afër kufirit të saj. Këto fakte kanë bërë që shumë njerëz të besojnë se Rusia do ta përdorë këtë moment për të nisur një ofensivë tjetër. Por mundësia nuk është aq e mirë sa duket. Rusia është shumë e përfshirë në Ukrainë dhe në rigjallërimin e rritjes ekonomike përballë mungesës së fuqisë punëtore dhe sanksioneve gjymtuese, për të ndihmuar ose mbështetur secilën anë të luftës Izrael-Hamas. Dhe edhe sikur të mos ishte, Rusia ka interes të mbajë marrëdhënie të mira me të dyja palët. Sa më keq të bëhet lufta, aq më e vështirë është për Rusinë të bëjë njërën ose tjetrën.

Moska e kupton se në një mënyrë ose në një tjetër, lufta në Ukrainë do të përfundojë. Ajo e kupton që Ukraina nuk është rruga e vetme për të zgjeruar ndikimin e saj. Dhe e kupton që, duke pasur parasysh rrethanat, duhet të angazhohet politikisht dhe ekonomikisht sa më shumë që të mundet me vendet me të cilat ka marrëdhënie të mira.

Izraeli dhe territoret palestineze janë vetëm shtete të tilla, dhe Rusia vazhdon të mbajë dialogun me të dyja në përputhje me rrethanat. Në fakt, lidhjet e Rusisë me territoret nuk janë asgjë më pak se historike. Pasi Izraeli e riorientoi politikën e tij të jashtme drejt Perëndimit gjatë Luftës së Ftohtë, Bashkimi Sovjetik furnizoi me armë Organizatën për Çlirimin e Palestinës dhe stërviti militantët e saj në institucionet arsimore ushtarake sovjetike. Ata kanë qëndruar në kontakt që atëherë. Mbështetja e saj për territoret palestineze ka kontribuar në statusin e saj midis vendeve të tjera të Lindjes së Mesme, shumë prej të cilave kanë rritur në mënyrë dramatike tregtinë me Rusinë që nga fillimi i sanksioneve perëndimore. Këto vende përfshijnë Iranin dhe Algjerinë, të cilat gjithashtu kanë nevojë për mbështetjen ekonomike ruse në këto kohë të vështira ekonomike. Për më tepër, Islami është feja e dytë më e popullarizuar në Rusi, me shumë nga praktikuesit e tij të gjetur në Kaukazin e Veriut, mbështetjen e të cilëve Kremlini ka nevojë për të ruajtur stabilitetin në shtrirjen e tij jugore. Së fundmi, ka rreth 2,000 qytetarë rusë në të gjithë territorin formal të Autoritetit Palestinez, nga të cilët 1,200 janë në Rripin e Gazës. Kjo shpjegon pse Presidenti Vladimir Putin ka mbrojtur shtetin palestinez me një kryeqytet në Jerusalemin Lindor.

Megjithatë, Rusia vazhdon të ruajë marrëdhëniet me Izraelin. Rreth 80,000 hebrenj jetojnë në Rusi, dhe diaspora hebreje ruse në Izrael është gjithashtu e madhe. Izraeli ishte gjithashtu një nga destinacionet e preferuara për rusët që u larguan nga vendi pas pushtimit të Ukrainës. Në vitin 2022, më shumë se 37,000 njerëz ikën në Izrael nga Rusia, dhe në vitin 2023, përpara ligjeve më të rrepta të imigracionit, numri i njerëzve që largohen nga Rusia për në Izrael është rritur ndjeshëm. Për sa i përket politikës së jashtme, Rusia e sheh Izraelin, një fuqi bërthamore, si një faktor stabilizues në Lindjen e Mesme dhe vlerëson faktin që ka abstenuar nga regjimi i sanksioneve perëndimore. Për luftën me Hamasin, Putin tha se Izraeli është nën sulm të paprecedentë dhe ka të drejtë të mbrojë qytetarët e tij.

Por ndoshta prova më bindëse se Rusia nuk është e përfshirë në luftën Izrael-Hamas është se, deri më tani, Rusia nuk e ka përdorur vërtet atë në avantazhin e saj. Ajo nuk ka ndërmarrë ndonjë ofensivë të re, as nuk ka ndonjë tregues se ushtria ishte në gatishmëri për të ndodhur ndonjë gjë shumë dramatike. Gjithçka që ka bërë është të përpiqet të pozicionohet si ndërmjetës në konflikt. Përveç thirrjes për një armëpushim, Putin theksoi rëndësinë e përpjekjeve diplomatike për të vendosur një paqe gjithëpërfshirëse, të drejtë dhe të qëndrueshme në Lindjen e Mesme, duke vënë në dukje se një operacion tokësor në Gaza do të çonte në pasoja të tmerrshme dhe vdekje të civilëve.

Rusia e di se Lindja e Mesme është një prioritet shumë më i lartë për Shtetet e Bashkuara sesa Ukraina, dhe se Uashingtoni mund të jetë veçanërisht i interesuar të ndërmjetësojë dikë tjetër në mënyrë që të mos tërhiqet përsëri në një tjetër konflikt rajonal. Dhe ndryshe nga Rusia, SHBA-ja nuk ka shumë favore në mesin e territoreve palestineze gjithsesi. Tashmë, Kremlini po përpiqet të kuptojë se si të përdorë pozicionin e tij për të zgjidhur çështjet e veta, dhe tashmë ka zëra për dialog të mundshëm midis SHBA-së dhe Rusisë. Javën e kaluar, në Nju Jork u mbajt një takim në nivel pune i Pesës Bërthamore me pjesëmarrjen e përfaqësuesve rusë.

Për Rusinë, përfitimet e ndërmjetësimit janë të dyfishta: Ai ndihmon Moskën të dalë nga izolimi i saj ndërkombëtar (relativ) duke punuar me partnerë që përndryshe nuk do t’i bënte, dhe potencialisht ndihmon në ndalimin e përshkallëzimit të mëtejshëm të luftës ose implikimin e vendeve të tjera të rajonit me të cilët Rusia ka partneritete fitimprurëse ekonomike, infrastrukturore dhe logjistike.

Pyetja e vërtetë është nëse Moska do të ketë kohë për të kapur momentin, duke pasur parasysh të gjitha problemet me të cilat po përballet. Përfitimet janë të larta dhe ka një kosto oportune të mosveprimit. Nëse lufta zgjerohet duke përfshirë aleatët rusë, do të jetë shumë më e vështirë për Moskën të balancojë fuqitë e saj në Lindjen e Mesme dhe Rusia do të humbasë momentin e saj.

Fraksion.com