Lufta ka përfunduar, por askush nuk e di se si të ndalojë së luftuari

Nga George Friedman 

Kanë kaluar më shumë se një vit e gjysmë që kur Rusia nisi sulmin e saj ndaj Ukrainës. Lufta nuk ka shkuar ashtu siç prisnin rusët, përveç nëse kishin planifikuar për më shumë se një vit të merrnin viktima pa qenë në gjendje të shtypnin ukrainasit. Rusët duhej të prisnin një luftë të shkurtër në të cilën ata shtypnin ushtrinë ukrainase dhe vullnetin e saj për të rezistuar. Nëse do të dështonin, ata e dinin se amerikanët pas një kohe të shkurtër do të futnin armë në Ukrainë, duke rrezikuar një konflikt të zgjatur.

Ukraina ka mbrojtur atdheun e saj, ndaj morali është i lartë. Misioni ukrainas ishte të detyronte një tërheqje ruse përtej kufirit. Strategjia e saj e parë mbështetej në shkathtësinë, duke përdorur njësi relativisht të vogla për të goditur forcat ruse që lëviznin ngadalë. Por ndërsa rusët u tërhoqën në pozicione të përgatitura mbrojtëse me armë të rënda, strategjia ukrainase u bë më pak efektive. Rritja e armëve të SHBA-së dhe NATO-s rriti viktimat në pozicionet mbrojtëse, si dhe ato sulmuese.

Lufta amerikano-ruse ishte në disa mënyra të ndryshme nga lufta ruso-ukrainase. Unë kam shkruar më parë për këtë. Frika e Rusisë ishte se një forcë amerikane në kufirin ukrainas mund të sulmonte Moskën, rreth 300 milje (480 kilometra) larg. Amerikanët kishin frikë se rënia e Ukrainës do të sillte forcat ruse në vijën lindore të kombeve të NATO-s, duke rifilluar Luftën e Ftohtë. Në këtë kuptim, lufta ka pak të bëjë me Ukrainën, me përjashtim të faktit se ajo ka egërsuar vendin dhe po rrëshqet drejt një lufte të ftohtë të dhimbshme dhe të rrezikshme.

E parë në këtë mënyrë, pushtimi rus i Ukrainës ishte një veprim kundër amerikanëve. Përgjigja amerikane kishte për qëllim jo vetëm të bllokonte lëvizjen, por edhe të hapte mundësinë që frika më e madhe e Rusisë mund të realizohej: forcat ukrainase, të mbështetura nga pajisjet e SHBA-së, të shtynin drejt kufirit më të ndjeshëm në Rusi. Mund të ndodhë që asnjëra palë nuk ka pasur për qëllim këto veprime, por asnjëra nuk ka mundur të shkarkojë tjetrën.

Si rezultat, rusët u zhvendosën në pozicione mbrojtëse  të frikshme. Ata vazhduan të nisnin operacionet sulmuese, por atyre u mungonte fuqia për të arritur qëllimet e tyre. Fundi i vërtetë u bë mbrojtës. Ukrainasit tentuan operacione sulmuese, duke mbajtur gjithmonë trupat në rast të një ofensive të papritur ruse. Të dy folën për ofendime dhe i nisën ato, por mbajtën fuqinë e mjaftueshme për të ruajtur mbrojtjen e tyre. Pra, ne kemi parë një lloj lufte të ngrirë, në të cilën nevoja për të mbajtur pozicione e bën të pamundur angazhimin e forcës së mjaftueshme për të arritur qëllimet fillestare. Këto lloj luftërash bëhen kryesisht gropa politike, ku të dyja palët kanë frikë se çdo lëvizje do të kishte pasoja politike për hapjen e bisedimeve të paqes.

Zelenskyy besonte se nëse ndërhyrja amerikane nuk do të bënte që rusët të abortonin, atëherë të paktën do të lejonte Ukrainën të kundërsulmonte në një shkallë të gjerë. Por Shtetet e Bashkuara janë të angazhuara në një konflikt tjetër: duke e mbajtur Rusinë larg NATO-s. Do të siguronte forcë të mjaftueshme për t’i mbajtur rusët në distancë, por jo aq sa për t’i shtypur ata.

Rusia e ka mbajtur SHBA-në larg kufirit të saj, por pak më shumë. Ukraina ka ruajtur sovranitetin mbi një pjesë të mirë të vendit. Dhe SHBA-ja e ka bërë shumë të pamundur një depërtim rus përtej Ukrainës.

SHBA-ja ia arriti qëllimit, ndërsa Rusia dhe Ukraina nuk e kanë arritur dhe nuk do ta arrijnë. Megjithatë, as ata nuk janë shtypur. Ukraina është tani një vend i ndarë, por mjaft prej saj është e paprekur për të pretenduar fitoren dhe Rusia ka kaluar kufirin e saj të vjetër mjaftueshëm për të pretenduar një fitore të vogël. Të dyja mund të pretendojnë arsye humanitare për përfundimin e luftës.

Por tani të vdekurit zvarriten. Ata dhanë jetën për asgjë tjetër veç pretendimit të fitores, pasi asnjë person racional nuk do ta mendojë përfundimin si përbuzje për të vdekurit. Pra, pasi keni luftuar dhe mbrojtur për dy vjet, se si përfundon lufta është mjaft e qartë. Sa kohë do t’u duhet udhëheqësve për të pranuar atë që është e qartë? Të gjithë e humbën këtë luftë, dhe në kohën e duhur edhe liderët. Dhe kjo është ajo që do të vonojë paqen e pashmangshme./GPF

Fraksion.com