AktualitetBota+Op-EdTë fundit

A është dikush jashtë?

Nga George Friedman 

Senatori demokrat Chuck Schumer dhe senatori republikan Mike Rounds kërkuan që qeveria federale të zbulojë dosjet mbi atë që di për fenomene anormale të paidentifikuara. Qeveria ka refuzuar të deklasifikojë shumë nga informacionet, ndërsa ka pranuar se dosje të tilla ekzistojnë.

Ajo që është në këto skedarë është e rëndësishme në dy mënyra. Së pari dhe padyshim, prania e anijeve luftarake aliene – nëse ato janë atje dhe nëse janë anije luftarake – përfaqëson një kërcënim potencial për të gjithë Globin. Kjo nuk është një çështje e parëndësishme. Së dyti dhe padyshim tepër i rëndësishëm, unë jam duke shkruar një libër mbi gjeopolitikën e hapësirës. Aktorët kryesorë janë kombet njerëzore, rrënjët e të cilëve janë në Tokë dhe që ka të ngjarë të përdorin hapësirën si një fushë beteje të re. Nëse njerëzit e qenve të Andromedës na kanë në vështrimin e tyre, unë duhet ta rishkruaj librin dhe ta shtyj afatin e dorëzimit. Sado i largët të duket kërcënimi i një pushtimi nga hapësira, këmbëngulja e vazhdueshme nga Pentagoni dhe CIA se nuk kanë zbuluar asgjë shqetësuese nxit frikën. Nëse nuk ka asgjë për t’u frikësuar atje, atëherë pse të mos i lëshoni skedarët?

Ka arsye të besueshme dhe të mira për fshehjen e këtij informacioni. Dyshimet për ato që atëherë quheshin UFO filluan rreth fundit të Luftës së Dytë Botërore dhe fillimit të Luftës së Ftohtë. Nga mesi i viteve 1950, SHBA dhe Bashkimi Sovjetik kishin armë bërthamore. Të dy kishin gjithashtu sisteme tokësore për zbulimin e lëshimeve të raketave, dhe ishte thelbësore që këto aftësi të mbeteshin sekrete. Pala tjetër nuk mund të dinte metodat dhe efektivitetin e tjetrit. Nëse të njëjtat teknologji zbulojnë UFO-t, atëherë zbulimi i këtij informacioni mund të rrezikojë mbrojtjen kombëtare.

Problemi me këtë argument është se mbikëqyrja e hapësirës afër Tokës ka qenë duke u zhvilluar që nga vitet 1950. Zbulimi i gjetjeve nga përpara vendosjes së gjeneratës aktuale të sensorëve nuk do të rrezikonte asgjë të rëndësishme. Rezistenca e qeverisë ndaj publikimit edhe të raporteve shumë të redaktuara është e çuditshme. Një teori është se qeveria mendon se ne, publiku, do të bëheshim panik nëse do ta dinim të vërtetën. Ndoshta do ta bënim, por më mirë tani sesa kur fillon pushtimi.

Një tjetër ndër shumë arsye të mundshme për fshehtësi është se një luftë e fshehtë tashmë po zhvillohet me Andromedonët. Ata mund të kenë marrë kontrollin e kandidatëve për president. Do të shpjegonte shumë. Por nëse përballemi me një armik që projekton forcë të madhe shumë vite dritë nga shtëpia, atëherë gjithsesi jemi të lidhur dhe sinjali për festën duhet dhënë.

Nuk e shoh absurde mundësinë e jetës së avancuar në univers. Universi është i madh dhe nëse njerëzit në Tokë kanë ardhur në jetë, ekzistenca e një jete tjetër duket e mundshme. Por vetë pafundësia e universit do të thotë gjithashtu se një takim i rastësishëm ose i qëllimshëm midis dy popujve nuk ka gjasa. E pamundur, por larg nga e pamundur.

Nëse nuk ka asgjë për të fshehur, atëherë mos dilni nga rruga juaj duke u siguruar që njerëzit janë të fiksuar. Qeveria e di këtë, por ndërmerr një strategji të krijuar për të rritur vëmendjen në vend që të devijojë. Ata miratojnë një strategji të krijuar për të detyruar senatorët, përfshirë ata të rëndësishëm, të detyrojnë zbulimin. Mbajtja e dosjeve sekrete rrit ndjenjën e rrezikut, të paktën për disa, dhe në Amerikën moderne mosbesimi ndaj qeverisë është i shfrenuar. Nëse qeveria mohon se ka gjetur diçka, atëherë duke vepruar sikur po fsheh diçka e minon atë pretendim dhe e zmadhon frikën.

Kjo është një pyetje gjeopolitike. Çdo gjë që dobëson besimin te qeveria dobëson aftësinë e Shteteve të Bashkuara për të vepruar në çështje të tjera. Por shumë më e rëndësishmja, nuk ka asnjë arsye që procesi që na krijoi të mos kishte krijuar të tjerët. Ne mund të jemi të vetmit njerëz në univers, gjë që do ta bënte universin më të pakuptueshëm. Nëse ka të tjerë, ndjenja jonë e gjeopolitikës ndryshon dhe mendja njerëzore duhet ta përthithë këtë. Nëse qeveria fsheh rreziqe aq të mëdha sa zbulimi i tyre do të krijonte panik, ajo thjesht po e shtyn panikun. Por nëse nuk ka asgjë për t’u frikësuar, dijeni se veprimet e qeverisë mund ta gjenerojnë atë. Dhe meqenëse qeveria ka dështuar të mbajë të fshehtë ekzistencën e mbikëqyrjes hapësinore që prej dekadash, ajo nuk duhet ta komplikojë atë dështim duke rritur shqetësimin e mundshëm.

 

Fraksion.com