Netanjahu u tremb

Kryeministri izraelit dhe aleatët e tij radikalë e shtynë vendin në tatëpjetë – dhe frymëzuan lëvizjen masive më të madhe në historinë e tij.

Qindra mijëra izraelitë dolën në rrugë, duke besuar se demokracia e vendit të tyre ishte në rrezik. Nxitësi i menjëhershëm për këtë protestë popullore ishte shkarkimi i Yoav Gallant, ministrit të mbrojtjes të Izraelit. Një ish-gjeneral i ngarkuar me mbikëqyrjen e sigurisë së shtetit hebre, Gallant kishte bërë thirrje që koalicioni i tij të ndalonte përpjekjen për rinovimin e sistemit gjyqësor izraelit, duke argumentuar se ndarja rreth planit po minonte kohezionin kombëtar. Në vend që të pranonte propozimin e Gallant, kryeministri Benjamin Netanyahu e shkarkoi atë. Por edhe pse kjo heqje dha shkëndijë për shpërthimin e jashtëzakonshëm të mospajtimit civil të Izraelit, “tinder” kishte qenë duke u ndërtuar prej muajsh.

Në janar, menjëherë pasi qeveria e re e djathtë izraelite mori detyrën, ajo zbuloi iniciativën e saj të parë të madhe: një rindërtim gjithëpërfshirës të gjyqësorit të vendit. Gjykata e Lartë e Izraelit është padyshim organi më i fuqishëm i tillë në botë, dhe ekspertët dhe politikanët kanë kërkuar prej kohësh një rikalibrim të fuqive të saj. Por lista radikale e dëshirave e prodhuar nga koalicioni i Netanyahut nuk synon të reformojë gjykatën, por ta neutralizojë atë dhe në thelb do të lejonte qeverinë në pushtet të emërojë të gjithë gjyqtarët dhe të anulojë vendimet e tyre. Ky plan u hartua në sallat e think tank-eve konservatore, pa asnjë kontribut nga partitë opozitare dhe pa asnjë përpjekje për të ndërmjetësuar një konsensus kombëtar. Për më tepër, kjo përpjekje për të rishikuar rrënjësisht rendin demokratik të Izraelit erdhi nga një qeveri që mori më pak se gjysmën e votave në zgjedhjet e fundit.

Lexo më tepër këtu