A do ta detyrojnë grevat Macron të tërhiqet lidhur me reformat e pensioneve në Francë?
Franca po sheh një valë grevash kundër reformave të pensioneve të Emmanuel Macron të enjten, pasi trenat, fluturimet, shkollat dhe madje edhe spitalet do të ndërpriten. Sondazhet tregojnë se shumica e francezëve kundërshtojnë masat e presidentit – dhe analistët thonë se mbajtja e mbështetjes publike të grevave do të jetë vendimtare për shanset e sindikatave për të detyruar një kthesë.
Është momenti që të gjithë e panë të vinte – momenti pasi Macron shtyu përpara me reformat e pensioneve dhe Franca sheh veprimin e madh industrial për të cilin është e famshme.
Herën e fundit që Macron donte të ndryshonte sistemin e pensioneve, gjatë dimrit 2019-2020, Franca pa goditjet e saj më të mëdha që nga viti 1968. Covid shpejt e bëri atë trazirë të dukej e çuditshme dhe e shtyu Macron të linte planet e tij. Por Macron u rizgjodh në prill 2022 pasi premtoi se do t’i rifuste këto reforma dhe më pas do t’i dërgonte ato në parlament në fillim të këtij muaji. Dhe tani opozita duket të jetë edhe më e madhe se më parë: sindikata më e madhe dhe më e moderuar e Francës, CFDT, i është bashkuar aksionit të grevës pasi refuzoi të veprojë herën e mëparshme.
“Projeksionet tregojnë se do të ketë një numër të madh njerëzish që dalin në rrugë; 1 milion deri në 1.5 milion njerëz, me të cilët lëvizja e grevës do të jetë shumë e kënaqur,” vuri në dukje Arnaud Benedetti, kryeredaktor i botimit të specializuar francez të politikës Revue politique et parlementaire.
“Ata nuk duan ta ndryshojnë atë”
Shumë sondazhe kanë treguar se shumica e francezëve kundërshtojnë propozimet e Macron. Dy dërrasat kryesore të reformës të dyja bien keq: 66 përqind kundërshtojnë rritjen e moshës së pensionit nga 62 në 64 vjeç, ndërsa 60 përqind kundërshtojnë rritjen e kohëzgjatjes së pagesës në sistemin e kërkuar për një pension të plotë në 43 vjet, sipas një sondazhi. nga OpinionWay për Les Échos dhe Radio Classique.
“Shumë opozita publike vjen nga kjo ide e vazhdueshme e një modeli francez që duhet mbrojtur,” shpjegoi Paul Smith, një profesor i politikës franceze në Universitetin e Nottinghamit. “Është shumë e vështirë për qeverinë Macron që ta kapërcejë këtë dhe të vërë në dukje se mosha e daljes në pension është aktualisht më e lartë kudo tjetër – nuk funksionon sepse njerëzit mendojnë se ky është modeli francez, përjashtimi francez dhe ata nuk duan të ndryshoje.”
“Sikurse lidhjes franceze me sistemin aktual, qeveria Macron ka bërë gabime komunikimi në përpjekjen për të shitur reformat – mospërputhje në justifikimin e tyre”, shtoi Benedetti. “Për të filluar, Macron tha se ishte kundër zgjatjes së kohës që njerëzit duhet të punojnë, dhe natyrisht ndryshoi qëndrimin e tij për këtë. Më pas qeveria u përpoq të legjitimonte reformat duke thënë se do të lironte para për pjesë të tjera të sektorit publik si arsimi, përpara se të kalonin të thoshin se nevojiteshin për ta bërë sistemin e pensioneve të qëndrueshëm dhe në këtë mënyrë për ta shpëtuar atë.”
Sindikatat shpresojnë të bëjnë një përsëritje të asaj që ndodhi në vitin 1995, kur një veprim industrial i zgjatur përçarës i kombinuar me mbështetjen e gjerë publike për të detyruar qeverinë e presidentit të atëhershëm Zhak Shirak të heqë dorë nga reformat e pensioneve.
“Sindikatat fituan në ’95 sepse u mobilizuan me simpati masive publike dhe ata e dinë se duhet të bëjnë të njëjtën gjë përsëri nëse duan të fitojnë,” tha Smith.
Pra, pyetja e madhe është nëse shumica e publikut francez do të qëndronte në anën e sindikatave gjatë një bllokimi të zgjatur me qeverinë e Macron. Dy faktorët e tjerë të mëdhenj që përcaktojnë se cila palë do të fitojë, vuri në dukje Benedetti, janë “nëse anëtarët e sindikatës kanë mjetet për të vazhduar grevën gjatë një bllokimi të gjatë dhe ndikimi i grevave në politikën parlamentare”.
Macron humbi shumicën e tij parlamentare në zgjedhjet legjislative në qershor – duke komplikuar miratimin e projektligjit. Për fat të mirë për Macron, partia tradicionale konservatore e Francës Les Républicains (LR) ka numrat për të kaluar projektligjin përmes Asamblesë Kombëtare dhe udhëheqja e partisë është në favor.
Kjo nuk ishte aspak e dhënë, megjithatë, duke parë se shumë politikanë të LR-së janë të prirur të theksojnë dallueshmërinë e tyre nga Macron pasi ai pushton territorin e tyre historik në qendrën e djathtë të spektrit politik – ndërsa lideri i së djathtës së djathtë i zgjedhur së fundmi nga LR Eric Ciotti sheh Ai është më i afërt me ish-kandidatin presidencial të ekstremit të djathtë Eric Zemmour sesa me Macron.
Megjithatë, LR dhe partitë e paraardhësve të saj, si Shiraku, kanë menduar gjatë për reformimin e sistemit të pensioneve të Francës në mënyra të ngjashme me Macron. Presidenti i Senatit Gérard Larcher, një prej madhështorëve më me ndikim të LR-së, ka qenë veçanërisht entuziast për reformat e pensioneve të Macron-it – duke deklaruar se “edhe pse ato nuk janë të njohura, këto reforma janë thelbësore”. Më pas Ciotti dhe togerët e tij takuan kryeministren e Macron, Élisabeth Borne javën e kaluar dhe thanë se ata ishin “dëgjuar” pasi bënë kërkesa në këmbim të një marrëveshjeje, veçanërisht për të rregulluar pensionin minimal mujor në 1200 euro.
“Ciotti është i zhveshur dhe shumë deputetë të LR-së nuk duan të duken shumë ‘të pajtueshëm me Macron’, siç thonë ata,” vuri në dukje Smith. “Por në fund të fundit është se reforma e pensioneve është diçka që ata e kanë mbështetur historikisht, ndërkohë që ka një kuptim të përgjithshëm që dhënia e Macronit mbështetjen që i nevojitet i bën ata të duken sërish të rëndësishëm në vend që të dalin në tym. Dhe Républicains në Senat kanë ushtruar presion mbi Republicains në Asamblenë Kombëtare për të mbështetur kompromisin e arritur me Borne. Gérard Larcher është figura kryesore këtu”.
Opinioni publik për të ‘përcaktuar’ qëndrimet e deputetëve
Thënë kështu, mbështetja e LR-së për reformat e pensioneve nuk është e garantuar, veçanërisht nëse grevat zgjasin me muaj dhe mbajnë mbështetjen e gjerë publike. Në muajt në vijim, “sjellja e LR-së do të përcaktohet nga opinioni publik dhe çfarë ndodh në rrugë”, theksoi Benedetti.
Nuk janë vetëm deputetët e LR që Macron duhet të mbajë pranë. Ansambli i bllokut parlamentar të presidentit ia detyron emrin e tij fjalës franceze për “së bashku” – por në realitet është një grup heterogjen deputetësh që variojnë nga e majta socialdemokrate deri tek e djathta neoliberale. Disa deputetë në krahun e majtë të Ansamblit janë skeptikë ndaj reformave të pensioneve të Macron. Një nga më të spikaturat është Barbara Pompili, ministrja e mjedisit e Macron nga viti 2020 deri në 2022, e cila i tha BFMTV të hënën se “nuk mund të votonte për reformat në këtë fazë”, duke thënë se rritja e moshës së pensionit rrezikon të krijojë “padrejtësi sociale”.
“Edhe tani, nuk është aspak e sigurt se Macron mund të mbështetet në Ansamblin si partia më e madhe në Asamblenë Kombëtare për të ndihmuar në kalimin e reformave,” vuri në dukje Benedetti. “Dhe siç është rasti për deputetët e LR dhe të tjerët, opinioni publik dhe rrjedha e grevave do të përcaktojnë sjelljen e atyre në partinë e Macron.”
Asambleja Kombëtare është planifikuar të nisë debatin për projektligjin e reformës së pensioneve më 6 shkurt. Më pas dhoma e ulët dhe Senati kanë kohë deri më 26 mars për ta votuar të dy. Nëse parlamenti refuzon legjislacionin, Macron mund të përdorë gjithmonë nenin 49.3, instrumenti kushtetues më i diskutueshëm i Republikës së Pestë. Kjo i lejon presidencës të miratojë legjislacionin pa votim parlamentar – megjithëse deputetët mund të përgjigjen me një votë mosbesimi, e cila nëse do të jetë e suksesshme do të rrëzonte projektligjin dhe qeverinë me të, duke nxitur zgjedhje të reja legjislative. Deri më tani Borne e ka përdorur atë 10 herë, por për çështje shumë më pak të diskutueshme.
“Asnjë president nuk dëshiron të përdorë nenin 49.3, përveç nëse duhet ta bëjë këtë,” tha Smith. Megjithatë, nëse Macron e vendos atë, deputetët e opozitës mund të ngurrojnë të shkaktojnë sondazhe të reja parlamentare: “Zgjedhjet janë ato që politikanët urrejnë më shumë, sepse ato janë të panjohura”.
Fraksion.com