Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s në Oslo: “Nuk ka paqe të qëndrueshme” nëse tirania mbizotëron mbi lirinë

Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s Jens Stoltenberg theksoi rëndësinë e mbështetjes së Ukrainës, duke përfshirë më shumë armë, në një fjalim në Konferencën Vjetore të Konfederatës Norvegjeze të Ndërmarrjeve në Oslo të enjten (5 janar 2023).

“Armët janë – në fakt – rruga drejt paqes”, tha z. Stoltenberg, duke shtuar: “Nuk do të ketë paqe të qëndrueshme nëse shtypja dhe tirania fitojnë mbi lirinë dhe demokracinë.” Ai theksoi nevojën që aleatët të investojnë më shumë në mbrojtje. eliminojnë varësitë nga regjimet autoritare dhe të qëndrojnë së bashku për të mbështetur lirinë dhe demokracinë.

Fjala nga Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s Jens Stoltenberg në Konferencën Vjetore të Konfederatës së Ndërmarrjeve Norvegjeze

Të dashur të gjithë,
Është mirë të jesh në Konferencën Vjetore të Konfederatës Norvegjeze të Ndërmarrjeve (NHO).

Më kujtohet shumë mirë hera e parë që isha këtu.
Në fillim të viteve 1990, si ministër i sapoemëruar për biznesin dhe energjinë, siç quhej atëherë.

Në atë kohë, Kalle Glad ishte shefi i NHO-së dhe Yngve Hågensen ishte drejtuese e LO [Konfederatës Norvegjeze të Sindikatave].
Shefi im, Gro Harlem Brundtland [ish-kryeministri i Norvegjisë] më kishte shpjeguar se për sa kohë që unë sigurohesha që Kalle dhe Yngve të binin dakord, atëherë gjithçka do të shkonte mirë.
Kështu bëra siç tha Gro – dhe së bashku bëmë shumë.
Ky është ndoshta ai që quhet modeli norvegjez.

Në veçanti, më kujtohet paketa e ristrukturimit në komunën Sør-Varanger, pasi mbyllëm minierën dhe fabrikën e peletit.

Një pjesë e rëndësishme e kësaj ishte investimi i madh në tregti dhe investime përtej kufirit të sapohapur me Rusinë.
Ishte një kohë e re dhe optimiste.
Muri i Berlinit kishte rënë dhe Lufta e Ftohtë kishte mbaruar.
Demokracia dhe liria u përhapën në Evropë dhe në pjesën tjetër të botës.
Ne kishim besim të palëkundur te globalizimi, tregtia e lirë dhe rritja.

Tani po qëndroj përsëri këtu, në konferencën vjetore të NHO.
Në një botë krejtësisht të ndryshme.
Nuk ka më shembje të mureve të ndryshkur.
Por ndërtimi i gardheve të reja, të përmirësuara.
Zbutja është kthyer në tension të lartë – dhe luftë të re.
Regjimet autoritare po ngrihen.
Demokracia po tërhiqet.
Globalizimi është në rënie.

Sot, ky realitet i ri është më i dukshëm përmes luftës së agresionit të Presidentit Putin kundër Ukrainës.

Brutaliteti ka tronditur shumë.
Por nuk ka asnjë arsye për t’u habitur.
Ne e pamë këtë luftë që po vinte.

Është pjesë e një modeli ku Moska përdor forcën ushtarake për të arritur qëllimet e saj politike.
Brutaliteti në Grozny.
Pushtimi i Gjeorgjisë.
Bombardimi i Aleppos.
Dhe lufta në Ukrainë nuk filloi shkurtin e kaluar.
Filloi në vitin 2014.
Me aneksimin e Krimesë nga Rusia dhe sulmet në Ukrainën Lindore.

Por nuk është vetëm ky model që nuk na befasoi.
Në NATO, ne kishim gjithashtu inteligjencë të saktë për grumbullimin e forcave ruse përgjatë kufirit dhe planet e tyre konkrete.
Ne e bëmë publike këtë informacion dhe paralajmëruam për një pushtim të mundshëm prej muajsh.
Ne kemi bërë vazhdimisht përpjekje të rëndësishme politike dhe diplomatike për të parandaluar luftën.
Por presidenti Putin ende zgjodhi të sulmojë.

NATO ishte përgatitur.
Që nga viti 2014, ne kemi kryer ristrukturimin më të madh të aleancës që nga fundi i Luftës së Ftohtë.
Vendosur më shumë trupa të NATO-s në vendet tona anëtare.
Rritja e gatishmërisë së forcave tona.
Krijimi i fushave të reja të mbrojtjes, të tilla si kibernetike.
Dhe jo më pak e rëndësishme, aleatët e NATO-s kanë investuar më shumë në mbrojtje.
Përveç kësaj, Finlanda dhe Suedia janë në rrugën e tyre për t’u bashkuar me NATO-n.

Disa orë pas pushtimit, ne aktivizuam planet tona të mbrojtjes dhe rritëm ndjeshëm praninë tonë ushtarake, nga Deti Baltik në Detin e Zi.
Tani kemi edhe më shumë ushtarë në gatishmëri të lartë.
Kjo nuk është për të provokuar një konflikt, por për të parandaluar që lufta në Ukrainë të shndërrohet në një luftë të plotë midis NATO-s dhe Rusisë.
Dhe për të hequr çdo vend për keqkuptime dhe gjykime të gabuara në Moskë në lidhje me aftësinë dhe vullnetin tonë për të mbrojtur territorin e NATO-s.
Mbrojtja e fortë siguron paqen.

Vendet e NATO-s dhe NATO gjithashtu japin kontribut të rëndësishëm në Ukrainë.
Norvegjia është një nga vendet që kontribuon.
Mbështetja ushtarake që ofron Norvegjia bën diferencën dhe vihet re.

Nëse Putini fiton në Ukrainë, do të jetë një tragjedi për ukrainasit.
Por është edhe e rrezikshme për ne.
Mesazhi për të dhe për liderët e tjerë autoritarë do të jetë se nëse përdorin forcën ushtarake, do të marrin atë që duan.
Do të na bëjë më të pambrojtur.

Nuk do të ketë paqe të qëndrueshme nëse shtypja dhe tirania fitojnë mbi lirinë dhe demokracinë.

Luftërat janë të paparashikueshme.
Është e pamundur të thuhet se kur, apo si do të përfundojë lufta në Ukrainë.
Por ajo që dimë është se shumica e luftërave përfundojnë në tryezën e bisedimeve.
Me shumë mundësi edhe kjo.
Çfarë mund të arrijnë ukrainasit në tryezë varet nga forca e tyre në fushën e betejës.

Pra, nëse duam një zgjidhje paqeje të negociuar, ku Ukraina të mbijetojë si një vend i pavarur demokratik në Evropë, mënyra më e shpejtë për të arritur atje është të mbështesësh Ukrainën.
Armët janë – në fakt – rruga drejt paqes.

Pavarësisht se kur dhe si përfundon kjo luftë, ne duhet të pranojmë se situata e sigurisë në Evropë ka ndryshuar përgjithmonë.

Regjimi në Moskë do një Evropë tjetër.
Ajo dëshiron të kontrollojë vendet fqinje dhe e sheh demokracinë dhe lirinë si një kërcënim.
Kjo e vendos Rusinë në një pozicion konflikti të vazhdueshëm me Perëndimin.
Pra, edhe nëse kjo luftë përfundon, problemet në marrëdhëniet tona me Rusinë vazhdojnë.

Forcat ukrainase i kanë shkaktuar humbje të rënda Rusisë në Ukrainë.
Por rusët kanë treguar edhe një herë gatishmërinë për të marrë rreziqe të mëdha dhe për të duruar humbje të mëdha njerëzore.
Ata tashmë kanë mobilizuar 200,000 trupa shtesë.
Përveç kësaj, ne e dimë se ata mund të marrin shumë materiale të reja.
Dhe ndoshta më e rëndësishmja, nuk ka asnjë tregues se ambiciet e Rusisë kanë ndryshuar.

Është e rrezikshme të nënvlerësosh Rusinë.

Më lejoni të ndaj tre mësime që besoj se mund të mësojmë tashmë nga lufta në Ukrainë.

Së pari, ne duhet të investojmë edhe më shumë në mbrojtje.
Ky ka qenë mesazhi i NATO-s për një kohë të gjatë.
Dhe më keni dëgjuar të flas për këtë shumë herë më parë.
Tani mendoj gjithashtu se të gjithë e shohin se ne kemi nevojë për një mbrojtje më të fortë.

Me trupa në gatishmëri më të lartë.
Pajisje moderne.
Dhe ushtarë të trajnuar mirë.
Kushton para.

Mësimi i dytë është se është e rrezikshme të varesh nga regjimet autoritare.
Jo shumë kohë më parë shumë besonin se blerja e gazit nga Rusia ishte thjesht një çështje tregtare.
Realiteti është se është një çështje politike.
Bëhet fjalë për sigurinë tonë.
Biznesi është edhe politikë.

Ne nuk duhet ta përsërisim këtë gabim me regjimet e tjera autoritare.
Jo më pak Kina.

Ne nuk duhet ta bëjmë veten të pambrojtur duke u bërë shumë të varur nga lëndët e para dhe produktet kritike.
Ne nuk duhet të eksportojmë teknologji që, nga ana tjetër, mund të përdoret për të na kërcënuar.
Ne nuk duhet të humbasim kontrollin e infrastrukturës kritike, e cila është thelbësore si për shoqërinë civile ashtu edhe për veprimtarinë ushtarake.
Si portet, hekurudhat, telekomunikacioni – rrjetet 5G.

Ne do të vazhdojmë të tregtojmë me Kinën.
Por kjo duhet bërë në mënyra që nuk cenojnë sigurinë tonë.

Është një përgjegjësi e përbashkët.
Autoritetet kanë përgjegjësinë për të vendosur rregulla dhe korniza.
Por kompanitë kanë gjithashtu një përgjegjësi të pavarur për të ushtruar kujdesin e duhur.

Nuk mund të marrim si pikënisje që çdo projekt fitimprurës duhet të realizohet – vetëm sepse është fitimprurës.
Interesat ekonomike afatshkurtra nuk mund të tejkalojnë interesat themelore kombëtare.

Thuhet shpesh se lufta është shumë serioze për t’u lënë në dorë gjeneralëve.
Në mënyrë të ngjashme, mund të themi se aktivitetet e biznesit janë shumë serioze për t’u lënë vetëm drejtuesve të biznesit.

Mësimi i tretë është se regjimet autoritare kanë rritur bashkëpunimin e tyre.

Disa javë para pushtimit rus të Ukrainës, presidenti Putin dhe presidenti Xi u takuan në Pekin.
Ata shpallën një partneritet strategjik me “pa kufij”.
Rusia dhe Kina stërviten dhe veprojnë më shumë së bashku ushtarakisht.
Ata kanë një bashkëpunim ekonomik në rritje.
Dhe Kina nuk e ka dënuar pushtimin rus të Ukrainës.
Përkundrazi, ata promovojnë narrativën ruse, e cila ia hedh fajin NATO-s.
Dhe Kina ka mbështetur për herë të parë kërkesën e Rusisë që NATO të mbyllë derën e saj për shtetet e reja anëtare.

Jo vetëm që po forcohet bashkëpunimi midis Rusisë dhe Kinës, por Rusia po ndërton edhe lidhje më të ngushta me regjime të tjera autoritare, si Irani dhe Koreja e Veriut.
Këto janë regjime të ndryshme.
Por ata kanë të përbashkët se promovojnë një rend botëror alternativ.
Ata mbrojnë vlerat që cenojnë besimin tonë në liri dhe demokraci.

Në një botë më të rrezikshme, është edhe më e rëndësishme që ne, që besojmë në liri dhe demokraci, të qëndrojmë së bashku.

Jo sepse kemi gjithmonë të drejtë.
Jo sepse nuk gabojmë kurrë.
As sepse jemi gjithmonë dakord.
Por sepse ndajmë të njëjtat vlera.
Dhe sepse ne jemi shumë më të fortë së bashku sesa vetëm.

NATO përfaqëson 50 për qind të fuqisë ekonomike botërore dhe 50 për qind të fuqisë ushtarake botërore.

Në një farë mënyre, kjo është gjysma e botës së bashku për të siguruar paqen për njëri-tjetrin.
Dhe të vazhdojmë të ruajmë lirinë dhe demokracinë tonë.

Pra, për sa kohë që ne kujdesemi për NATO-n, NATO do të kujdeset për të gjithë ne.

 

Fraksion.com