Gjeopolitika e Londrës – Ose, si Londra iu bashkua botës

Nëse Londra do të ishte një qytet-shtet, ajo do të kishte ekonominë e 20-të më të madhe kombëtare në botë – më e madhe se ekonomitë kombëtare të Arabisë Saudite, Argjentinës dhe Afrikës së Jugut. Nëse Londra do të ishte një qytet-shtet, produkti i saj kombëtar bruto për frymë do të ishte më i madh se ai i Shteteve të Bashkuara. Nëse Londra do të ishte një qytet-shtet, do të ishte vendi i 15-të më i populluar në Evropë, me një popullsi të përgjithshme më të madhe se ajo e Austrisë ose Danimarkës dhe më e madhe se popullsia e kombinuar e Skocisë dhe Irlandës së Veriut. Dhe nëse Londra do të ishte një qytet-shtet, ajo do të kishte votuar për të mbetur në Bashkimin Evropian dhe pa dyshim do të kritikonte Anglinë fqinje për votën për t’u larguar.

Mjerisht, Londra nuk është një qytet-shtet, dhe me gjithë historinë, pasurinë dhe fuqinë e saj, ajo kurrë nuk mund të aspirojë të jetë një e tillë. Për pak më pak se një mijëvjeçar, Londra ka qenë kryeqyteti i Anglisë; për më shumë se tre shekuj, ajo ka qenë kryeqyteti i Mbretërisë së Bashkuar; për më shumë se një shekull, ajo ishte kryeqyteti i perandorisë më të madhe pushtuese ndonjëherë. Londra mishëron paradoksin e të gjitha qyteteve të mëdha. Qytetet e mëdha janë shprehjet përfundimtare të kulturave të tyre kombëtare, shpesh duke shërbyer si selia e pushtetit për miliona, madje miliarda, njerëz që nuk jetojnë në të vërtetë atje. Por po aq shpesh, interesat e qyteteve ndryshojnë nga ato të pjesës tjetër të kombit.

I tillë është rasti i Londrës, një qytet që është vetë përkufizimi i kozmopolit. Fuqia që zotëron dhe mundësitë që ofron kanë tërhequr njerëz nga e gjithë bota. Qyteti, dikur një bukuri taktike për fiset ndërluftuese, është kthyer në një domosdoshmëri strategjike për vendin ku ai ndodhet. Roli që luan Londra në atë strategji ndryshon sipas nevojave të kohës, dhe është po aq e mundshme sa edhe jo që interesat e saj të përputhen realisht me ato të Mbretërisë së Bashkuar.

Konsideroni Brexit: Asnjë pjesë e Mbretërisë së Bashkuar nuk do të ndiejë pasojat e largimit të MB nga BE-ja më thellë se Londra, e cila për shkak të domosdoshmërisë strategjike u bë një fuqi financiare dhe ekonomike evropiane. Kjo është arsyeja pse londinezët votuan me skocezët dhe irlandezët e veriut që të “mbesin” – sepse Londra, jo Anglia, do të mbajë barrën e ndërprerjeve afatshkurtra që do të vijnë. Por Londra e ka transformuar veten shumë herë më parë, dhe nuk ka asnjë arsye për të besuar se do të trembet këtë herë. Londra pa dyshim do të preferonte të qëndronte në BE dhe të vazhdonte të pasurohej si kryeqyteti kryesor financiar i Evropës, por Londra ka qenë dhe do të jetë gjithmonë një kryeqytet kombëtar. Pasuria dhe fuqia e saj nuk janë bamirësi për kombin; ato janë pasojë e pozicionit të saj si kryeqytet i kombit. Megjithatë, hendeku që është hapur mes interesave të Anglisë dhe vullnetit të Londrës ngushtohet, por ashtu siç ndodh, Londra nuk do ta humbasë vendin e saj mes qyteteve të mëdha të botës. Ajo do të zbulojë përsëri vendin e saj./GPF

Fraksion.com