AktualitetBota+Life StyleTë fundit

Dikur luftuan për Korenë e Jugut, 70 vjet më vonë, veteranët e huaj zgjedhin të varrosen atje

Për më shumë se 30 vjet, veterani britanik James Grundy bëri udhëtimin e vitit prej 5500 miljesh në Korenë e Jugut, për të vizituar varret e trupave që kishte gjetur kur ishte një i ri i futur në luftë.

Grundy ishte vetëm 19 vjeç kur iu bashkua Luftës së Koresë në 1951, sipas Varrezave Përkujtimore të Kombeve të Bashkuara në Kore (UNMCK). Si pjesë e një njësie rikuperimi, ai gjeti ushtarë të rënë nga fushat e betejës në të gjithë gadishullin Korean dhe i transportoi për varrim në varrezat, të vendosura në qytetin bregdetar jugor të Busan.

Varrezat mbeten varrezat e vetme të OKB-së në botë dhe për shumë, vendi i fundit i ribashkimit mes veteranëve, të vejave dhe të dashurve të humbur në Luftën Koreane.

Ajo u krijua në 1955 pasi qeveria e Koresë së Jugut ofroi tokën për përdorim të përhershëm të OKB-së, për të nderuar trupat dhe personelin mjekësor të dërguar nga 22 vende nën flamurin e OKB-së gjatë luftës.

The United Nations Memorial Cemetery in Korea (UNMCK) in Busan on August 21.

Varrezat Përkujtimore të Kombeve të Bashkuara në Kore (UNMCK) në Busan më 21 gusht.
Jessie Yeung / CNN

Shumë prej atyre ushtarëve u bashkuan më vonë nga njerëz të dashur që dëshironin të varroseshin së bashku, duke përfshirë të vejat e tyre dhe anëtarët e tjerë të familjes.

Sot, varreza është një shtrirje idilike prej 35 hektarësh me bar të gjelbër dhe objekte ujore, me një sallë kujtimesh, monumente të dedikuara nga vende të ndryshme që morën pjesë në luftë dhe një mur kujtimi të gdhendur me të gjithë emrat e trupave të OKB-së që vdiqën gjatë luftës. konflikti.

Sa herë që Grundy varroste trupat që merrte, “ai premtoi: ‘Do të kthehem te ti. Nuk do të të harroj'”, tha mbesa e tij birësuese, Brenda Eun-jung Park. “Kjo është arsyeja pse ai kthehej në Kore çdo vit, për të mbajtur premtimin e tij.”

Duke filluar nga viti 1988, ai bëri udhëtime vjetore në varreza – derisa pandemia ndaloi udhëtimin. Në maj, megjithëse Grundy po luftonte me kancerin dhe po dobësohej, “ai insistoi të vinte në Kore” për një vizitë të fundit, tha Park.

James Grundy, affectionately called "Uncle Jim," and his niece Sharon Hewitt.

James Grundy, i quajtur me dashuri “Uncle Jim” dhe mbesa e tij Sharon Hewitt./Sharon Hewitt

“Ishte kënaqësia e vetme… (në) jetën e tij”, shtoi ajo. “Ai donte të kthehej edhe një herë.”
Grundy vdiq në gusht në MB. Hiri i tij do të dërgohet në varrezat e OKB-së ku do të varroset, siç udhëzohet në testamentin e tij. “Ai donte të prehej në paqe në varreza me shokët e tij”, tha Park.

Një histori e shpejtë

Lufta Koreane, e quajtur ndonjëherë si “Lufta e harruar”, pavarësisht miliona jetëve të humbura, shpërtheu në qershor të vitit 1950 pasi trupat e Koresë së Veriut pushtuan Korenë e Jugut.

Shtetet e Bashkuara thirrën një mbledhje urgjente të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, i cili vendosi vetëm dy ditë pas pushtimit për të dërguar trupa në Kore – e vetmja herë në historinë e organizatës që trupat luftarake janë dërguar në emër të OKB-së.

“Komanda e Kombeve të Bashkuara” prej 22 vendesh ndihmoi në ndryshimin e vrullit të luftës, me forcat e udhëhequra nga SHBA që përparonin drejt kufirit të Kinës me Korenë e Veriut. Por trupat kineze ndërhynë, duke e shtyrë OKB-në në gadishull.

Të dyja palët arritën në një ngërç përgjatë paraleles së 38-të, ku ndodhet sot kufiri mes dy Koreve. Një armëpushim i nënshkruar më 27 korrik 1953, ndaloi konfliktin. Megjithatë, lufta nuk përfundoi kurrë zyrtarisht sepse nuk kishte traktat paqeje — dhe ndikimi i saj vazhdon deri në ditët e sotme.

An American corporal watches as a 9-year-old Korean girl places a bouquet of white roses on the grave of one of his fallen comrades at a UN memorial near Busan, South Korea, in 1951.

Një tetar amerikan shikon se si një vajzë koreane 9-vjeçare vendos një buqetë me trëndafila të bardhë mbi varrin e një prej shokëve të tij të rënë në një memorial të OKB-së pranë Busan, Koreja e Jugut, në vitin 1951./Arkivi i Bettmann/Getty Images

Për disa veteranë, varrezat e OKB-së përfaqësojnë si koston e luftës, ashtu edhe lidhjet e thella që ata krijuan me ushtarë të tjerë dhe me vetë Korenë e Jugut.

Boyd L. Watts, një veteran amerikan që iu bashkua luftës në moshën 18-vjeçare, tha për botimin korean Haps Magazine se kishte vizituar Busan të paktën një herë në vit që nga viti 1991.

E habiti se sa shumë ishte zhvilluar vendi në vetëm disa dekada, tha ai,  një temë e theksuar gjithashtu në varreza. Në një sallë shërbimi përkujtimor, një video për vizitorët thekson transformimin e Koresë së Jugut nga një komb i shkatërruar nga lufta në një metropol modern në lulëzim, i mundësuar nga sakrifica e trupave të OKB-së, tha ai.

South Korean honor guards carry flags of the UN allied nations during a memorial ceremony for UN veterans of the Korean War, at the UN Memorial Cemetery in Busan on November 11, 2020.

Rojet e nderit të Koresë së Jugut mbajnë flamuj të kombeve aleate të OKB-së gjatë një ceremonie përkujtimore për veteranët e OKB-së të Luftës Koreane, në Varrezat Përkujtimore të OKB-së në Busan më 11 nëntor 2020./Jung Yeon-je/AFP/Getty Images

Veteranë të tjerë që bënë rivizita në Busan i kanë bërë jehonë ndjenjës.

Johan Theodoor Aldewereld, i cili shërbeu si një privat i klasit të parë dhe luftoi dorë më dorë kundër ushtarëve të Koresë së Veriut, u kthye në Korenë e Jugut në 2016 – hera e tij e parë që kur u shkarkua gjatë luftës. Sipas një raporti nga agjencia e lajmeve koreano-jugore Yonhap, Aldewereld tha se ishte thellësisht i prekur nga ringjallja ekonomike e vendit.

Ai vdiq vitin e ardhshëm dhe u varros në varreza — pas testamentit të tij, i cili thoshte se ai donte që hiri i tij “të varrosej në Republikën e Koresë, ku shokët e mi shtrihen në gjumë të përjetshëm”, sipas Yonhap.

Vendi i fundit i pushimit

Ndërsa grupi i vogël i veteranëve të mbijetuar plaket, një numër në rritje — me prejardhje nga vende anembanë botës — kanë kërkuar që të varrosen në varreza, përkrah miqve dhe shokëve në një vend të huaj për të cilin dikur kishin luftuar për ta mbrojtur.

Watts, veterani amerikan, i tha Haps Magazine në vitin 2010: “Ata morën shumë prej nesh mjegulla të vjetra të varrosura atje … Unë do të doja të isha pjesë e saj.” Dëshira e tij u plotësua pas vdekjes së tij në vitin 2020, me familjen, miqtë dhe përfaqësuesit e ushtrisë dhe ambasadës amerikane të pranishëm në ceremoni.

Një tjetër veteran amerikan, Russell Harold Johnstad, shërbeu në Policinë Ushtarake gjatë luftës dhe u varros në varrezat e OKB-së në vitin 2020.

The United Nations Memorial Cemetery in Korea on August 21.

Varrezat Përkujtimore të Kombeve të Bashkuara në Kore më 21 gusht./ Jessie Yeung / CNN

“Z. Johnstad fillimisht ishte kundër idesë që ai të varrosej në UNMCK, duke thënë se ai ndjente se nuk ishte aq i merituar sa të tjerët që shtriheshin atje, por gruaja dhe familja e tij ishin në gjendje ta bindnin atë të ndryshonte mendje,” tha. UNMCK-ja në një deklaratë në ueb faqen e saj.

Veterani më i fundit jashtë shtetit që u varros në varreza është John Robert Cormier nga Kanadaja, i cili vdiq në vitin 2021 dhe u varros në qershor të këtij viti. Ai ishte vetëm 19 vjeç kur mbërriti në Kore për luftë, duke u kthyer në fushën e betejës edhe pasi kishte pësuar një lëndim të rrezikshëm për jetën, sipas UNMCK-së.

Ishte “dëshira e tij e prerë” që të varrosej në varreza, tha UNMCK-ja pas ceremonisë së tij, duke shtuar: “Do t’i kishte munguar 380 shokët e tij (kanadezë) që e prisnin këtu dhe sot ata janë sërish bashkë”.
Sot varrezat, të vendosura jo shumë larg bregut, mbeten një destinacion popullor për udhëtarët e historisë së luftës, të arritshme me autobus dhe metro. I lirë për të hyrë, ai gjithashtu mban një ceremoni të ngritjes dhe uljes së flamurit të OKB-së çdo ditë, me ngjarje të veçanta për të përkujtuar datat kryesore si shpërthimi i Luftës së Koresë./ Top image: Varrezat Përkujtimore të Kombeve të Bashkuara në Kore, e vendosur në Busan, më 21 gusht. Kredia: Jessie Yeung/CNN

 

Fraksion.com