Opinion: Putini po ndryshon goditjet e golit. Edhe Perëndimi duhet ta bëjë

Nga Michael Bociurkiw

Ai që dikur ishte një nga kryeqytetet më të bukura dhe më të lulëzuar në Evropë është shndërruar gjatë javëve të agresionit rus në një qytet fantazmë të frikshëm. Monumentet e themeluesve të Kievit dhe udhëheqësve të shquar kulturorë ukrainas janë ngritur për t’i mbrojtur ata nga shkatërrimi.

Përballë Universitetit Kombëtar Taras Shevchenko të Kievit, një statujë e poetit ukrainas të adashit të tij është fshehur plotësisht pas skelave mbrojtëse. Ndërkohë godina e universitetit me tulla të kuqe është e mbrojtur nga thasë rëre dhe roje të armatosura, pa asnjë mësues apo student në sy.

Normalisht nën vështrimin e Shevchenkos, veçanërisht këtë periudhë të vitit, studentët mund të shihen në park duke u shoqëruar ose duke u grumbulluar për mësime.

Ndërsa jeta po kthehet ngadalë në Kiev, ka të ngjarë të kalojnë muaj para se të jetë diçka që i ngjan normalitetit. Qoftë kryeqyteti, i cili duket një qytet në koma të shkaktuar, ose qytetet e bombarduara të Bucha dhe Borodyanka që tani janë skena të krimit masiv, është e qartë se të ashtuquajturat sanksione thumbuese perëndimore nuk kanë qenë në gjendje të ndalojnë Makinen e luftës.

Derisa Ukraina të marrë armët e avancuara që ka kërkuar, ky shkatërrim i qëllimshëm i vendit, duke përfshirë shumë prej ikonave të tij të çmuara kulturore dhe fetare, do të vazhdojë.

Çelësi do të jetë orientimi i një politike të dështuar perëndimore të zbutjes për të përmbushur agresionin e Putinit me një përgjigje shumë më të fuqishme ushtarake. Kjo përfshin dhënien e aftësisë ukrainasve për të mbrojtur qiellin e tyre me bateri anti-raketë.

Edhe këtu në Kiev, në Ukrainën veri-qendrore, ka kujtime të përditshme të shtrirjes së gjatë të agresionit rus, me sirenat e shpeshta të sulmit ajror që dërgojnë banorët e paktë që mbeten në strehimoret e bombave.

Për sa kohë që Moska ka aftësinë të dërgojë raketa vdekjeprurëse me rreze të gjatë veprimi kudo në territorin ukrainas, asnjë qytet, qytet apo fshat nuk mund të shpallet i sigurt.
Pak më shumë se një muaj pas luftës, tmerret e kryera nga trupat ruse në Kiev dhe gjetkë kanë tronditur botën dhe kanë shënuar një kapitull të ri të zymtë në pushtimin e Vladimir Putinit.

“Ushtarët rusë më përdhunuan dhe më vranë burrin”, u tha një grua gazetarëve të BBC-së. Clarissa Ward i CNN raportoi për një çift fshatrash që ishin pushtuar nga rusët për më shumë se një muaj dhe gjeti “rrëfime të pafundme tmerri, ekzekutimesh, ndalimesh arbitrare dhe më shumë”.

Ka rrëfime më të tmerrshme për qindra gra dhe fëmijë të çuar në Rusi kundër vullnetit të tyre. Këta njerëz thuhet se janë dërguar në “kampet e filtrimit” ku janë identifikuar, me sa duket në një përpjekje për t’i penguar ata të zbulojnë të vërtetën për mizoritë që kanë parë në duart e ushtarëve rusë.

Sikur të mos mjaftonin mizoritë në Bucha dhe komunitetet e tjera përreth Kievit, një sulm me raketa në një stacion treni të mbushur me njerëz në Ukrainën lindore javën e kaluar mori jetën e të paktën 50 njerëzve, përfshirë pesë fëmijë. Mbi mbetjet e njërës prej raketave ishte një mesazh i lyer me spërkatje, i cili shkroi në mënyrë groteske: “Për fëmijët”.

Mjerisht, ka të ngjarë të vijnë më shumë tregime për kasapin. Putini ka emëruar në krye të fazës së re të luftës një gjeneral me një rekord për të shkaktuar edhe më shumë brutalitet (nëse është e mundur) – Aleksandr Dvornikov, i cili u bë i njohur si “kasapi i Sirisë”.

Çdo ditë që kalon, duket se zbulimet e pushtimit brutal rus arrijnë kufijtë absolut të të kuptuarit dhe tolerancës njerëzore. E megjithatë, shfaqen më shumë mizori, duke nxitur narrativën e parashikueshme të zemërimit nga udhëheqësit perëndimorë që nuk i japin Ukrainës atë që i nevojitet për t’i dhënë fund egërsisë së Putinit.

Vlen të përsëritet se ukrainasit kanë jetuar me luftën hibride që nga viti 2014, kur Rusia aneksoi ilegalisht Krimenë dhe pushtoi Donbasin me separatistë të armatosur rëndë. Disa ukrainas më thonë se nuk janë të befasuar nga ajo që rusët janë të aftë të bëjnë.

Gjatë viteve 2014 dhe 2015, pashë me sytë e mi provat e brutalitetit rus, fshatra të plaçkitur plotësisht, shkolla dhe komplekse kulturore dhe fetare të shkatërruara. Kufomat e familjeve të tëra të shtrira në fushat e Donjeckut pasi avioni i linjës MH17 u godit nga një raketë ruse BUK më 17 korrik 2014 ishte një skenë e neveritshme e gdhendur përjetësisht në mendjen time.

Por secila prej përshkallëzimit të Putinit që nuk përballet me forcën e drejtpërdrejtë perëndimore shërben vetëm për ta inkurajuar atë më tej. Është e qartë se sanksionet nuk janë efektive. A do të duhet asgjësimi i plotë i Ukrainës përpara se liderët perëndimorë të thonë më në fund mjafton dhe të ndërmarrin veprime të drejtpërdrejta?

Ndërkohë ne kemi mbetur me gjysmë masash, me administratën e Bidenit që nuk i jep Ukrainës armatimin që i nevojitet. (Shtëpia e Bardhë thotë se SHBA dhe NATO po i japin Kievit armë me një ritëm historik). Mund të jetë “historike”, por nuk ka arritur ta rrëzojë Putinin nga kursi.

Ndërsa Perëndimi ngurron se ku t’i tërheqë vijat e veta të kuqe kur bëhet fjalë për mizoritë ruse në Ukrainë, një balet gjeopolitik i prapaskenave po luhet midis Ukrainës dhe fqinjëve me mendime të ngjashme që punojnë për aleancat e tyre mikro dhe marrëveshjet ushtarake.

Presin që Kievi të krijojë marrëveshje me anëtarët fqinjë të NATO-s dhe anëtarët e mundshëm, të cilët në mënyrë legjitime e shohin veten në pikën e hedhjes së raketave të Putinit. Sllovakia, për shembull, raportohet se po përgatitet të transferojë sistemet kyçe të mbrojtjes raketore të epokës sovjetike në Ukrainë me shpresën se rezervat e saj do të mbushen nga partnerët perëndimorë. Pse kjo nuk është bërë më herët nga SHBA dhe aleatët e saj është e vështirë për t’u kuptuar.

Tani për tani, duket se Rusia po ripërqendron përpjekjet e saj në zgjerimin e gjurmës së saj në Donbas, duke marrë nën kontroll zonat lindore të kontrolluara nga qeveria, Donetsk dhe Luhansk.
Do të bëhen përpjekje masive për të siguruar më tej korridorin e lakmuar tokësor që lidh Rusinë kontinentale me Krimenë e pushtuar. Pjesë e kësaj përpjekjeje të fundit do të jetë nxjerrja e Batalionit të përbuzur të ekstremit të djathtë Azov nga qyteti i rrethuar i Mariupolit, kryesisht duke e rrafshuar atë me bombardime të pandërprera.

Disa ekspertë kanë sugjeruar se Putini po synon të arrijë përfitime të matshme në Ukrainë në kohë për paradën e Ditës së Fitores së 9 majit në Moskë. Mendimi për masakrimin e jetëve të panumërta në mënyrë që Putini të arrijë afatin e tij është pothuajse tepër grotesk për t’u menduar.

Ndërkohë, ukrainasit ka të ngjarë të lodhen duke pritur për të parë se ku janë vijat e kuqe të Perëndimit kur bëhet fjalë për brutalitetin në këtë luftë. Ndërsa Mbretëria e Bashkuar tha se përdorimi i armëve kimike nga pala ruse do të nënkuptojë “të gjitha opsionet janë në tryezë”, ajo lloj gjuhe ka filluar të merret këtu si diçka më shumë se një sinjal i virtytit.

Është koha që liderët botërorë të pozojnë për selfie me presidentin ukrainas Volodymyr Zelensky në Kiev, për të mbështetur fotoopsionet me veprime reale kundër makinës vrasëse të Putinit./cnn

 

Fraksion.com