Vlerësimi i performancës së Rusisë në Ukrainë

Nga George Friedman 

Pushtimi rus i Ukrainës kishte dy synime. E para ishte të merrte kontrollin e Ukrainës, duke synuar të përfundonte detyrën e filluar në Bjellorusi – detyrën e rindërtimit të tamponëve strategjikë të Rusisë dhe sigurimin e Rusisë nga sulmi. Qëllimi i dytë ishte të demonstronte aftësitë dhe profesionalizmin e ushtrisë ruse dhe të pengonte më tej aktet hipotetike dhe të rriste ndikimin rajonal të Rusisë. Dy golat ishin të ndërlidhura.

Pushtimi i Ukrainës nuk është arritur, por nuk është një kauzë e humbur. Megjithatë, perceptimet për fuqinë e ushtrisë ruse janë dëmtuar shumë. Nuk ka dyshim, por planifikuesit rusë nuk donin të luftonin luftën që ka bërë Rusia. Në vend të një disfate të shpejtë dhe vendimtare të Ukrainës, Rusia është e përfshirë në një luftë të ngadaltë, të ashpër që nuk ka gjasa të bëjë përshtypje botës me kthimin e saj në radhët e para të fuqisë ushtarake. Në këtë pikë, edhe një fitore përfundimtare në objektivin e saj të parë nuk do ta shpengojë të dytin. Është e rëndësishme të fillojmë të identifikojmë dobësitë ruse.

Problemi i parë ishte humbja e befasisë. Carl von Clausewitz vendosi befasinë në krye të luftës. Surpriza kontrakton kohën që një armik duhet të përgatitet për luftë. Gjithashtu imponon një tronditje psikologjike që kërkon kohë për ta kapërcyer, duke e bërë më të vështirë zbatimin e planeve ekzistuese. Dhe kjo rrit fuqinë e perceptuar të armikut. Në Ukrainë, megjithatë, diplomacia e zgjeruar i dha Kievit kohë për t’u përshtatur psikologjikisht me mundësinë e luftës.

Moska nuk arriti ta kuptonte armikun e saj. Rusia priste qartësisht që rezistenca ukrainase të rrëzohej me shpejtësi përballë forcës masive të blinduar që kishte mbledhur. Ajo nuk priste që popullsia ukrainase të luftonte në një masë që të paktën do të vononte përfundimin e luftës.

Qëllimi i luftës është të thyejë aftësinë ushtarake të armikut. Ushtria ukrainase kishte një qendër graviteti të përhapur dhe ishte në distancë nga grupet luftarake të blinduara ruse. Përveç kësaj, popullsia ka luftuar, duke rritur kohën e nevojshme për t’i dhënë fund rezistencës.

Planet ruse të luftës përqendroheshin në tre grupe të blinduara me bazë në lindje, jug dhe veri. Tanket janë bërë të prekshme ndaj armëve antitank të këmbësorisë. Në vend që të lërë mënjanë këmbësorinë, Rusia tani duhet të përdorë këmbësorinë për të larguar kërcënimet vdekjeprurëse ndaj tankeve të saj. Përdorimi i armaturës si forca vendimtare në fushën e betejës, dhe për këtë arsye forca kryesore, ka evoluar. Kjo duket se nuk është pranuar nga planifikuesit rusë. Lufta e blinduar arriti kulmin në Luftën e Dytë Botërore. Armatimet mbeten të pranishme, por ne nuk kemi parë luftime blind më armatimin që nga Lufta Arabo-Izraelite e vitit 1973 dhe deri diku në Stuhinë e Shkretëtirës. Kjo ishte një brez më parë. Lufta ka vazhduar.

Të tre grupet e blinduara të betejës ruse u ndanë gjerësisht. Ata nuk e mbështetën njëri-tjetrin. Në vend të një lufte të vetme të koordinuar, Kremlini zgjodhi të paktën tre luftëra të veçanta, duke e bërë të pamundur një goditje të vetme vendimtare. Një komandë e vetme e integruar, thelbësore për luftime, dukej se mungonte.

Përdorimi i armatimit rriti shumë presionin mbi logjistikën ruse. Në vend që të fokusonte furnizimet në një shtytje të vetme, ajo duhej të fokusohej në tre, plus operacione të tjera. Logjistika për forcat kryesore të blinduara dukej se ishte prishur, duke e bërë të pamundur përfundimin e luftës dhe duke e zgjatur më tej luftën.

Ditët e fundit, Rusia është përshtatur dhe është kthyer drejt marrjes së qyteteve. Kjo po gjeneron një kundërforcë efektive midis luftëtarëve që kuptojnë rrugët dhe rrugicat dhe i përdorin ato për të vonuar përparimin e Rusisë. Lufta në qytete është ndër veprimet më të shtrenjta dhe më të kushtueshme në luftë. Kapja e qyteteve kërkon burime dhe nuk është çelësi i fitores. Qytetet marrin rëndësi vetëm pasi forca armike të jetë mposhtur dhe demoralizimi i kombit është thelbësor. Qyteti është çmimi i luftës, jo qëllimi ushtarak. Rusia e ktheu konfliktin nga një luftë kundër-ushtarake në një luftë kundër popullatës, e cila rriti rezistencën duke mbjellë dëshpërim në qytete.

Pas kësaj qëndronte fakti se Rusia thjesht nuk arriti të identifikonte qendrën e gravitetit të Ukrainës. Ajo përqendronte armatimin dhe kërkonte një forcë të ngjashme të përqendruar për të mposhtur. Në vend të kësaj, qendra e gravitetit ka qenë në thelb një forcë guerile joformale që shpërndahet dhe reformohet vazhdimisht, duke mos i kërcënuar rusët me humbje, por duke i mbajtur ata jashtë ekuilibrit.

Kjo e shtyu Rusinë më tej drejt një strategjie kundër popullatës, e cila uli efektivitetin e armatimit të saj – duke ngadalësuar përparimin e saj dhe duke e vënë atë kundër grupeve të vogla që nuk janë krijuar për t’i luftuar.

Rusia nuk arriti të mbyllte komunikimet e Ukrainës brenda dhe me pjesën tjetër të botës. Në vend që ta izolonte armikun brenda dhe jashtë, ajo lejoi Kievin të zhvillonte një luftë psikologjike kundër sulmit rus në të gjitha frontet, duke minuar qëllimin psikologjik rus për t’u parë si një forcë dërrmuese.

E gjithë kjo kulmoi me gabimin përfundimtar të rusëve. Ata prisnin që disponueshmëria dërrmuese e armatimit të shkaktonte një kapitullim të shpejtë. Ukraina është një vend i madh dhe nëse do të pushtohet nga forca të blinduara, armatura duhet të lëvizë me shpejtësi. Natyrisht, ata prisnin tronditje dhe frikë për të thyer vullnetin e Ukrainës për të rezistuar. Tronditja u shpërnda nga humbja e befasisë. Frika u kufizua nga paaftësia e Rusisë për të përqendruar forcën strategjike, dhe në fund të fundit nga mobilizimi i popullsisë së saj nga Ukraina si një forcë rezistence.

Rusëve u duhej një luftë e shpejtë për të arritur qëllimet e tyre. Mënyra se si ata e luftuan luftën nuk ishte në kundërshtim me një fitore përfundimtare, por ishte në kundërshtim me një fitore të shpejtë. Rusia që mundi Ukrainën gjatë javëve apo muajve nuk është frikësuese duke pasur parasysh fuqinë e saj relative. Dhe qëllimi i Rusisë për të shfaqur një ushtri të rangut të parë në mënyrë që të duket e mrekullueshme për fqinjët e saj nuk do të arrihet./GPF

Fraksion.com