Kthesa ushtarake e Gjermanisë është një pikë kthese në historinë e Evropës

Nga Rafael Loss

 

Që në javën që lamë pas, që kur raketat ruse filluan të binin shi mbi Ukrainën, Gjermania ka përmbysur politikën e saj të jashtme të lehtë ushtarake prej dekadash, duke paralajmëruar një ndryshim dramatik në ngjyrën e Evropës moderne.

“Lufta e Putinit” përfaqësonte asgjë më pak se një “Zeitenwende” – një ndryshim i kohërave – për Gjermaninë dhe Evropën, tha kancelari gjerman Olaf Scholz në një seancë speciale të Bundestag-ut të dielën.
Në një vend ku “shumë prej nesh ende i kujtojmë historitë e luftës së prindërve ose gjyshërve tanë”, Scholz tha se “imazhet e tmerrshme” që dalin nga qytetet anembanë Ukrainës “ndikojnë të gjithëve shumë thellë”.
Në të njëjtën kohë, dhjetëra mijëra gjermanë u mblodhën pranë Portës së Brandenburgut në fundjavë për të dënuar aktin e agresionit të Kremlinit, një nga shumë protesta të tilla anembanë globit.
Dhe kështu, pas javësh kritikash të përhapura ndaj reagimit të ndrojtur të qeverisë së tij ndaj agresionit rus, Scholz njoftoi atë që përbënte një rishikim të plotë të politikës së jashtme, të sigurisë dhe të mbrojtjes së Gjermanisë; furnizimi me armë në Ukrainë dhe pompimi i miliarda dollarëve në forcat e saj të armatosura në vitet e ardhshme.

Me mire vone se kurre. Gjermania, e cila është ekonomia më e madhe e Bashkimit Evropian dhe ndoshta shteti anëtar më i fuqishëm i Bashkimit Evropian, deri kohët e fundit kishte qenë një hap prapa aleatëve të saj evropianë në ndërtimin gradual të trupave të Rusisë përgjatë kufirit me Ukrainën, duke zvarritur thembrat e saj në Nord Stream 2, SWIFT dhe transfertat e armëve. në Ukrainë.
Disa politikëbërës e kishin parë tashmë fundin e epokës së pas Luftës së Ftohtë kur Rusia dërgoi për herë të parë trupa në Ukrainë në 2014 për të aneksuar Krimenë dhe për të pushtuar pjesë të rajonit të Donbasit.

Megjithatë, qeveria gjermane vazhdoi dhe ndriçoi ndërtimin e gazsjellësit Nord Stream 2 nga Rusia në 2015. Dhe liderët nga partia Kristian Demokrate e ish-kancelares Angela Merkel dhe Social Demokratët e Scholz-it e mbrojtën projektin kundër kritikave në rritje të brendshme dhe ndërkombëtare gjatë viteve .

Javën e kaluar, narrativa e Gjermanisë për Rusinë filloi të ndryshojë. Pasi Rusia njohu zyrtarisht rajonet e pushtuara në Ukrainën lindore si të pavarura, Scholz njoftoi një ndalim të procesit të certifikimit të gazsjellësit dhe një rishikim të udhëzimeve të sigurisë së energjisë të Gjermanisë.

Më pas të shtunën, pasi më shumë nga partnerët evropianë të Gjermanisë filluan transferimin e armëve dhe furnizimeve të tjera ushtarake në Ukrainë, Scholz njoftoi se edhe Gjermania tani do të dërgonte 1000 armë antitank dhe 500 armë kundërajrore. Të nesërmen, Scholz njoftoi se Gjermania do të shpenzonte më shumë se 2% të PBB-së së saj në vit për forcat e saj të armatosura tani e tutje. Ai premtoi gjithashtu krijimin e një fondi special prej 100 miliardë eurosh (110 miliardë dollarë) për investime strategjike në gatishmërinë dhe modernizimin e Bundeswehr-it pas dekadash shkurtimesh buxhetore.

Në vitin 1990, gjermanët menduan se mund ta braktisnin përfundimisht gjeopolitikën përgjithmonë. Gjatë gjysmës së parë të shekullit të 20-të, uria e tyre për pushtet dhe territor e kishte shkatërruar dy herë Evropën, duke lënë miliona e miliona të vdekur, veçanërisht si rezultat i luftës së asgjësimit të Gjermanisë naziste në Evropën Lindore. Gjatë Luftës së Ftohtë, Gjermania do të ishte kthyer në një peizazh hënor, nëse konfrontimi Lindje-Perëndim do të ishte ndezur ndonjëherë.

Kështu, në vitin 1990, gjermanët u ndjenë sikur më në fund qëndronin në anën e duhur të historisë. Dhe ata prisnin që të gjithë të tjerët të ndiqnin shembullin e tyre në rrugën e tyre drejt bashkëpunimit të ndritur. Shpresat ishin veçanërisht të mëdha se Rusia mund të sillet në tufë — “ndryshimi nëpërmjet tregtisë” dhe “partneriteti i transformimit” po udhëhiqnin politikat gjermane ndaj Rusisë.

Ndjenja e fajit historik ishte gjithashtu një forcë shtytëse e fuqishme, siç ishte etja e Gjermanisë për lëndë djegëse fosile të lira për të fuqizuar industrinë e saj.
Sulmi i Putinit ndaj Ukrainës javën e kaluar e shpërtheu atë flluskë.
Siç tha Ministrja e Jashtme gjermane Annalena Baerbock gjatë seancës speciale të parlamentit të së dielës: “Nëse bota jonë është ndryshe, atëherë politika jonë gjithashtu duhet të jetë e ndryshme”. Robert Habeck, ministri gjerman i ekonomisë dhe klimës, shtoi se si rezultat i luftës, Gjermania do të zvogëlonte cenueshmërinë e saj ndaj shtrëngimit ekonomik nga Rusia dhe fuqitë e tjera autoritare.

Rritja e sigurisë së energjisë duke përshpejtuar “Energiewende” të Gjermanisë — kalimi në prodhimin 100% të energjisë së rinovueshme deri në vitin 2035 — do të jetë një pjesë kyçe e përpjekjes. Komenti i Habeck për ta bërë këtë “pa asnjë tabu” është një aluzion i mundshëm për të konsideruar gjithashtu zgjatjen e jetëgjatësisë së tre termocentraleve të mbetura bërthamore të Gjermanisë për të kompensuar ndërprerjet e gazit rus në afat të shkurtër.

Investimi i rinovuar i Gjermanisë në aftësitë e saj mbrojtëse mund të zhbllokojë gjithashtu një potencial të madh për Bashkimin Evropian dhe shtyllën evropiane brenda NATO-s.
Vendet më të vogla, veçanërisht ato në Evropën Qendrore dhe Lindore, mund të mbështeten në Gjermani për mundësi strategjike, të tilla si transporti ajror ushtarak dhe zbulimi.

Vendet më të vogla, veçanërisht ato në Evropën Qendrore dhe Lindore, mund të mbështeten te Gjermania për mundësi strategjike, të tilla si transporti ajror ushtarak dhe aftësitë e zbulimit. Ata gjithashtu mund të mbështeten në gatishmërinë luftarake gjermane për të rritur parandalimin e aleatëve përtej pranisë së thjeshtë të forcave me tela shumëpalëshe, siç është aktualisht rasti me dislokimet e Prezencës së Përparuar të Përparuar në krahun lindor të NATO-s.

Këto dislokime të kufizuara supozohet të pengojnë një sulm rus duke i angazhuar të gjithë aleatët për një përgjigje të fortë. Megjithatë, në vetvete, ato janë të pamjaftueshme për të shmangur një pushtim në shkallë të gjerë si në Ukrainë. Dislokimet shtesë të NATO-s në muajt e ardhshëm do të synojnë jo frenimin, por mposhtjen e agresionit rus. Dislokimet do të ishin më të mëdha dhe më të afta.

Ndërkohë që marrëdhënia speciale e gjatë e Gjermanisë me Rusinë pushoi së ekzistuari me sulmin e Putinit ndaj Ukrainës, kanalet diplomatike me Kremlinin mbeten të një rëndësie kritike për ta shtyrë Rusinë drejt një rruge de-përshkallëzimi nëse një e tillë shfaqet. Në të vërtetë, në fjalimin e së dielës, Scholz premtoi gjithashtu se do të vazhdojë të përpiqet për “sa më shumë diplomaci të jetë e mundur, pa qenë naiv”.

Por lufta kundër Ukrainës, përthithja de facto e Bjellorusisë nga Putini, retorika e lirshme bërthamore dhe dëshira për të rikrijuar shtrirjen perandorake të Rusisë kanë rivizatuar rrënjësisht peizazhin e sigurisë evropiane.
Scholz, dhe bashkë me të shumica e gjermanëve, duket se e kanë njohur ndryshimin e kohërave. Përgatitja për pasojat e saj do të kërkojë udhëheqje të qëndrueshme në të gjitha nivelet. Por, pasi kishte lidhur pasurinë e tij personale politike me këtë rishikim, Scholz duhet të ketë sukses, për hir të tij, për Gjermaninë dhe Evropën./CNN

 

Fraksion.com