Çfarë nënkuptojnë tensionet SHBA-Kinë për Azinë?

Ka pasur paralajmërime si nga sektori privat ashtu edhe ai publik për efektet e mundshme të përhapjes së luftës tregtare në vazhdim midis SHBA dhe Kinës. Por fërkimet midis dy palëve shkojnë përtej mosmarrëveshjeve tarifore. Potenciali që tensionet tregtare të zgjerohen në një konflikt politik, si dhe ekonomik, tani është duke u paralajmëruar.

Pyetja është, se si një përplasje midis dy ekonomive më të mëdha në botë mund të ndikojë në pjesën tjetër të globit, dhe askund në botë nuk ka shqetësime më të larta se në Azi.

Implikimet e tensioneve tregtare SHBA-Kinë

Për shumicën e vendeve aziatike, Kina është destinacioni i tyre më i madh tregtar, por SHBA mbetet gjithashtu një partner ekonomik i paçmuar gjithashtu. Si rezultat, tensionet e përshkallëzuara midis dy gjigantëve ekonomikë kanë shkaktuar shqetësim. Sigurisht, parashikimet e tmerrshme nga analistët dhe politikëbërësit se si strategjia amerikane për të zvogëluar deficitin tregtar me Kinën mund të dëmtojë rritjen globale, vetëm sa i ka shtuar shqetësimet.

Në tetor, FMN paralajmëroi që të gjitha vendet do të vuanin si rezultat i tensioneve dhe do të ulnin parashikimin e PBB-së së saj për SHBA në 2.5% në 2019, dhe akoma në 1.8% në 2020. Kjo padyshim që ka hedhur një hije të gjatë në mbarë botën në një kohë kur rritja amerikane ka qenë kritike për ekonominë globale.

Megjithatë, me republikanët që mbajnë shumicën e tyre në Senat në zgjedhjet afatmesme të SHBA, administrata Trump do të ketë një nxitje më të madhe politike për të mbajtur presionin mbi Pekinin me kërcënime për ngritjen e tarifave përtej 250 miliardë dollarëve që janë planifikuar tashmë.

Kjo do të thotë, motivimi politik gjatë dy viteve të ardhshme për të projektuar një Amerikë të fortë mund të tejkalojë nxitjen ekonomike për të kërkuar një kompromis ose një zgjidhje që të dyja palët mund ta përcaktojnë si fitore. Zgjedhjet e ardhshme presidenciale amerikane 2020 – fushata për të cilat do të fillojë të marrë formë së shpejti – mund ta bëjë kompromisin edhe më të vështirë për secilën anë të rreshtit politik.

Më e rëndësishmja, përpjekja e Uashingtonit për ta shtyrë Kinën në një cep është në fakt tjetërsuese, jo vetëm Pekini, por aleatët kryesorë të SHBA në Azi dhe më gjerë. Brenda këtij peizazhi, qëllimi për shumë vende aziatike është të punojnë në mënyrë selektive me Uashingtonin dhe Pekinin, në vend që të anojnë me njërën anë krejtësisht mbi tjetrën.

Dëshira e Japonisë për një rrugë të mesme

Japonia është një vend që mund të kërkojë një akt balancimi strategjik. Mbetet një aleat i fortë i SHBA -ve, veçanërisht pasi vazhdon të jetë i varur nga ombrella e sigurisë amerikane në një rajon ku rreziku i konfliktit është i madh.

Mosmarrëveshja e vazhdueshme territoriale mbi Ishujt Senkaku me Pekinin gjithashtu paraqet rrezik konflikti të padëshiruar në Detin e Kinës Lindore. Pastaj ekziston rreziku mbizotërues për t’u marrë me Korenë Veriore fqinje, e cila ende nuk ka treguar shenja të denuklearizimit. Për më tepër, me retorikën e Phenianit kundër Tokios që nuk tregon shenja të zbutjes, edhe pse Koreja e Veriut po ecën përpara me angazhimin diplomatik me vendet e tjera, e ardhmja e sigurisë së Japonisë me sa duket do të jetë në duart e SHBA.

Sidoqoftë, ekziston një maturi më e madhe në Japoni dhe në të gjithë Azinë në lidhje me besueshmërinë e qeverisë amerikane si një partner strategjik dhe mundësinë që Uashingtoni të marrë parasysh interesat e Azisë kur merr vendime të politikës ndërkombëtare.

Ky është pa dyshim rasti kur bëhet fjalë për tregtinë. Ndërsa shumë vende mund të pajtohen me shqetësimet e Uashingtonit në lidhje me praktikat e padrejta tregtare të Kinës, mënyra se si administrata Trump i është qasur çështjes nuk ka marrë mbështetje të gjerë.

Për më tepër, fakti që SHBA-ja, në emër të sigurisë kombëtare, ka vendosur tarifa prej 25% për çelikun dhe 10% për aluminin në shumicën e vendeve, përfshirë Japoninë dhe Bashkimin Evropian, ka ndezur mosmarrëveshje me aleatët e vjetër amerikanë.

Pritja mund të ketë qenë që vendet tradicionalisht pranë Shteteve të Bashkuara do të kishin qenë në gjendje të shkëpusin rivalitetin mbi tregtinë nga marrëdhëniet më të gjera politike dhe diplomatike. Sidoqoftë, kjo mund të rezultojë e vështirë nëse mosmarrëveshjet tregtare përshkallëzohen.

Tashmë, maturia është e dukshme në opinionin publik. Një sondazh i Pew Research nga tetori zbuloi se vetëm 30% e të rriturve në Japoni kanë besim në administratën Trump.

Uashingtoni ka një mbështetje për kundërshtimin e tij ndaj praktikave të padrejta tregtare të Kinës. Në fakt, në shtator, si Japonia ashtu edhe BE iu bashkuan SHBA-ve në shprehjen e kundërshtimit të bashkuar ndaj “politikave dhe praktikave jo të tregut të vendeve të treta”, veçanërisht mbi subvencionet industriale dhe mbrojtjen e ndërmarrjeve shtetërore, si dhe transferimin e detyruar të teknologjisë Me

SHBA, BE dhe Japonia gjithashtu e kanë bërë të qartë nevojën për një bashkëpunim më të ngushtë trepalësh për të lehtësuar tregtinë dixhitale, duke siguruar sigurinë e të dhënave në ekonominë dixhitale globale. Ka padyshim një numër çështjesh që të tre palët mund të punojnë ngushtë së bashku për të forcuar sundimin e ligjit dhe tregjet e lira.

Në të njëjtën kohë, ekziston një ndjeshmëri e kujdesshme nga të tre palët për të mos veçuar Kinën, por për të vënë në dukje aktivitetet e qeverisë. Cleshtë e qartë, është një vetëdije për shtrembërimet që praktikat tregtare kineze krijojnë për ekonominë globale nga njëra anë, ndërsa përpiqen të mbajnë marrëdhënie solide me ekonominë e dytë më të madhe në botë nga ana tjetër.

Sfidat e një akti balancues

Sidoqoftë, mund të jetë gjithnjë e më e vështirë të ruhet ky akt balancues, pasi çarja Uashingtonit dhe Pekinit mund të zgjerohet më tej para se ata të jenë të gatshëm për kompromis.

Fakti që udhëheqësit në takimin e nëntorit 2018 të Bashkëpunimit Ekonomik Azi-Paqësor në Papua Guinea e Re nuk ishin në gjendje të dilnin me një deklaratë të përbashkët-dështimi i parë i këtij lloji në historinë 25-vjeçare të njësisë-edhe pse mbledhja ishte gjoja një mundësi për të promovuar bashkëpunimin ekonomik, ka ngritur shqetësimet për një zgjerim të ndarjes ideologjike midis SHBA dhe Kinës.

Kjo ndarje mund të detyrojë vendet në të gjithë Azinë të marrin anën. Në të vërtetë, ish -sekretari amerikan i Thesarit Henry Paulson paralajmëroi se një “perde e hekurt ekonomike” mund të bjerë mbi botën, në të cilën SHBA dhe Kina do të jenë në ngërç për dallimet strategjike dhe do të çojnë në një rënie më të madhe të kapitalit, si dhe transferimeve teknologjike në të gjithë botën.

Frika rajonale në rritje është se, në vend që të shkëputen çështjet tregtare dhe ekonomike nga shqetësimet e sigurisë, aleancat do të bazoheshin në interesat ekonomike dhe të sigurisë, të kombinuara.

Për vendet si Japonia, në veçanti, balancimi i interesave të saj ekonomikë me Kinën, nga njëra anë, dhe lidhjet e saj më të gjera me SHBA-në mund të jenë një akt gjithnjë e më i vështirë për t’u realizuar pa u lëkundur./World Economic Forum

 

Fraksion.com