“Ku po shkojnë këto armë?”; Tërheqja e SHBA nga Lindja e Mesme
Nga George Friedman
Shtetet e Bashkuara po tërheqin aftësitë e mbrojtjes ajrore nga disa vende arabe, duke përfshirë Arabinë Saudite, Irak, Kuvajt dhe Jordani, me shumicën e tërheqjeve nga Arabia Saudite. Sipas raportit, tërheqja do të përfshijë raketa Patriot, disa aeroplanë luftarakë dhe armë të tjera të paspecifikuara. Arabia Saudite u informua më 2 qershor, me tërheqjet që tashmë kanë filluar dhe do të përfundojnë këtë verë.
Kjo është në përputhje me strategjitë e presidentëve Barack Obama dhe Donald Trump për zvogëlimin e forcave amerikane në Lindjen e Mesme në mënyrë që të minimizohet rreziku. Trump, megjithatë, rriti aftësitë e mbrojtjes ajrore të Shteteve të Bashkuara në rajon pasi dronët iranianë goditën një strukturë të naftës saudite në 2019. Tërheqja e administratës së Biden duket se drejtohet nga nevoja për të vendosur këto armë në rajone të tjera. Kështu, pyetja është se ku po shkojnë këto armë dhe a ka ndodhur diçka për ta bërë transferimin të nevojshëm? Etshtë e vështirë të besohet se transferimi është krijuar për kërcënime afatshkurtra, pasi transferimi publik në pritje i sistemeve të rëndësishme të armëve mbrojtëse mund të detyrojë një armik të mundshëm të shpejtojë fillimin e luftës, për të marrë goditjet e para para se të instalohen armët. Kërcënimi mund të mos jetë i menjëhershëm, në këtë rast mund të jetë pothuajse kudo.
Destinacioni i qartë do të ishte në atë që mund të quhet teatër kinez. Sh.B.A-të kanë pasur shqetësime në lidhje me sigurinë e avionëve të saj të drejtuar në Guam, si dhe aleatëve të tyre në tamponin Japoni-Singapor. Por SHBA-të kanë qenë prej kohësh të ndërgjegjshme për një kërcënim kinez dhe ne do të supozonim se aftësia e mjaftueshme tashmë është vendosur, veçanërisht sepse çdo veprim në një konflikt të tillë do të kishte një përbërës masiv të raketave ajrore. Tëreqja nga bota arabe për të forcuar teatrin kinez do të dukej e tepërt. Por është e mundur që mbrojtjet në vend të mos përmbushin nevojat, në këtë rast dikush do të supozonte se ekzistojnë rezerva adekuate në Shtetet e Bashkuara për t’u vendosur përpara.
Një mundësi tjetër është një vendosje kundër teatrit rus. Rusia ka ushtruar presion në shumë pika përgjatë kufirit të saj si Bjellorusia dhe Kaukazi. SHBA kanë interesa në të dy fushat. Një thashethem interesant, por që nuk ka gjasa të kemi raportuar është se Izraeli po planifikon të vendosë një bateri mbrojtëse ajrore Dome Iron në Ukrainën lindore. Thashethemet nuk kanë gjasa sepse Izraeli ka nevojë për marrëdhënie jo armiqësore me Rusinë dhe sepse Ukraina nuk është në gjendje të paguajë për të. Kupola e Hekurt është shumë më e përpunuar sesa armët e përmendura në turnin e SHBA. Për më tepër, Ukraina është shumë më e madhe se Izraeli, dhe shkallëzimi i Kupolës së Hekurt nuk është e lehtë. Sidoqoftë, duke pasur parasysh veprimet ruse, Shtetet e Bashkuara kanë një interes në rritjen e mbrojtjes ajrore në disa vende, të tilla si Polonia, Rumania, Gjeorgjia dhe ka shumë të ngjarë në Ukrainë.
Me fjalë të tjera, historitë rreth mbrojtjes ajrore që vijnë në Ukrainë mund të jenë të vërteta – sistemet thjesht mund të mos vijnë nga Izraeli. Sh.B.A-të kanë ndjekur një strategji të mos armatosjes së gjerë të Ukrainës në këmbim që Rusia të mos zgjerojë kontrollin e saj të heshtur përtej Ukrainës lindore. Duke pasur parasysh vendosjet ushtarake ruse pranë Ukrainës, Sh.B.A mund ta konsiderojnë këtë mirëkuptim si të vjetëruar dhe sigurimi i një sistemi të rëndësishëm të mbrojtjes ajrore në Ukrainë mund të jetë paralajmërim dhe parandalues për Rusinë. Takimi i nivelit të lartë midis Uashingtonit dhe Moskës ishte dukshëm më pak se produktiv, dhe mund të jetë logjike të zhvendosësh armë jo-sulmuese në një rajon që rusët mund ta konsiderojnë një objektiv të zbatueshëm.
Prania Ushtarake e Sh.B.A-së në Lindjen e Mesme
Unë jam përqendruar në rivendosjen. Por tërheqja mund të ketë pak të bëjë me një rivendosje. Mbi të gjitha, SH.B.A. duhet të ketë një rezervë të konsiderueshme të armëve për t’u vendosur pa i tërhequr ato nga vendet arabe. Por nëse e kthejmë atë dhe shqyrtojmë pse SH.B.A. mund të zvogëlojë aftësinë e këtyre vendeve për të mbrojtur veten, është e nevojshme të merret parasysh Irani. Sh.B.A është në diskutim me Iranin dhe thotë se dëshiron të ringjallë marrëveshjen e mëparshme bërthamore. Armiku kryesor i Iranit në aspektin praktik janë vendet arabe sunite në perëndim të tij. Irani zhvilloi një luftë brutale tetë-vjeçare me Irakun në vitet 1980 që filloi dhe, në terma praktikë, u fitua nga Iraku. Obsesioni i afërt i Iranit me Irakun kthehet në këtë luftë dhe frikën se nëse një Irak i bashkuar dhe i fuqishëm rishfaqet, ai mund të përballet përsëri me këtë armik, i mbështetur tani nga vendet e tjera arabe.
Duke imagjinuar pozicionin e Iranit, Irani dëshiron që armët bërthamore të pengojnë Irakun ose një vend tjetër arab nga fillimi i një përsëritje të luftës në vitet 1980. Do të pretendojë në këto takime me SH.B.A. se i duhen armë bërthamore për të parandaluar shtetet arabe që SH.B.A. i armatosën, veçanërisht me mbrojtjen ajrore, duke e bërë të pamundur që Irani t’i parandalojë ato. Me fjalë të tjera, qëndrimi i iranianëve për publikun islamik mund të jetë se ata synojnë të sulmojnë Izraelin, ku pika kryesore është të parandalojnë një luftë tjetër. Duke ndjekur këtë logjikë të shtrembëruar, ata mund të argumentojnë se pa një mundësi jo-bërthamore për të parandaluar arabët, një traktat që ndalon armët bërthamore i lë ata hapur.
Nëse ky është argumenti që po bëhet (dhe unë mendoj se është i mirë), atëherë SHBA duhet të minimizojë mbrojtjen ajrore arabe për të vendosur argumentin që Irani të angazhohet në një traktat bërthamor me inspektime dhe dhëmbë të rëndësishëm. Kështu që mundësia tjetër, gjithashtu në kohën e duhur për t’u lidhur me bisedimet bërthamore në Iran, është që kjo të jetë një parapagim për një traktat që është i hekurt. Dhe Sh.B.A mund të llogarisë që aftësitë izraelite në këtë fushë mund të zëvendësojnë. Por atëherë Irani gjithashtu do ta dinte atë.
Nuk ka asnjë shpjegim të qartë për këtë vendim. Eshtë njëkohësisht e papritur dhe gjithëpërfshirëse. Nuk e bën të pamundur mbrojtjen kundër Iranit por më të vështirë. Më e rëndësishme, ajo ngre pyetje në botën arabe në lidhje me angazhimin e SHBA. Kur diçka nuk është e qartë përtej të qenurit qartë e rëndësishme, ne vijmë në një pikë interesante. Normalisht lëvizje të tilla janë të ngadalta, të kufizuara dhe të dizajnuara për të qetësuar aleatët. Ky nuk është asnjë nga ata. Prandaj, diçka e rëndësishme po ndodh – përveç nëse është thjesht një lëvizje e ngathët, e cila nuk zvogëlon ndikimin e saj. Ideja që SHBA u desh të heqë mbrojtjen ajrore në Lindjen e Mesme për shkak të mungesës së rezervave për përdorim diku tjetër nuk është në ajër.
Ne duhet të shohim nëse këto armë shkojnë diku tjetër përveç një baze ushtarake në Shtetet e Bashkuara. Nëse jo, e vetmja gjë që mund të mendoj është Irani./GPF
Fraksion.com
