Biseda; Sekretari i Përgjithshëm, Sekretari i Shtetit i SHBA: Lidhja transatlantike mbetet jetësore
Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s Jens Stoltenberg u ul me Sekretarin e Shtetit të SHBA Antony Blinken për një bisedë të martën (23 mars 2021) me temën “Forcimi i Lidhjes Transatlantike”.
Duke përmendur sfida të tilla si terrorizmi, sulmet kibernetike dhe ngritja e Kinës, Sekretari i Përgjithshëm u bëri thirrje Aleatëve të punojnë ngushtë së bashku. “Asnjë aleat dhe asnjë kontinent nuk mund të merret vetëm me këto sfida. Ne kemi nevojë për Evropën dhe Amerikën e Veriut së bashku, ”tha Z. Stoltenberg. Ngjarja u moderua nga Drejtori i Carnegie Europe Dr. Rosa Balfour dhe erdhi përpara fillimit të një takimi ministror dy-ditor të NATO-s më vonë gjatë ditës.
Forcimi i Lidhjes Transatlantike Një bisedë midis Sekretarit të Përgjithshëm të NATO-s Jens Stoltenberg dhe Sekretarit të Shtetit të SHBA Antony Blinken
Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s Jens Stoltenberg: Faleminderit shumë Rosa dhe Sekretari Blinken, është vërtet mirë të jesh këtu së bashku me ty për shumë arsye. Por njohuritë tuaja, përvoja juaj, prejardhja juaj dhe angazhimi juaj personal ndaj NATO-s ju bën me të vërtetë një Sekretar, i cili është shumë i mirëpritur këtu në NATO. Dhe ne presim që të ulemi me ju më vonë sot dhe nesër dhe të diskutojmë një gamë të gjerë çështjesh që janë në agjendën e NATO-s.
Mendoj se tani kemi vërtet një mundësi unike për të forcuar lidhjen tonë transatlantike, për të hapur një kapitull të ri në marrëdhëniet midis Amerikës së Veriut dhe Evropës. Ne kemi një administratë të re në Shtetet e Bashkuara, Presidenti Biden ka përcjellë qartë një mesazh në lidhje me nevojën për të rindërtuar Aleancat, duke forcuar lidhjen midis Amerikës së Veriut dhe Evropës. Ne kemi samitin e ardhshëm më vonë gjatë këtij viti.
Dhe pastaj kemi Iniciativën NATO 2030 e cila është një iniciativë e cila ka të bëjë me bërjen e provave të ardhshme të NATO-s për t’u siguruar që ne vazhdojmë të përshtatemi.
Gjatë viteve të fundit ne kemi zbatuar përshtatjen më të madhe në NATO në një brez, që nga fundi i Luftës së Ftohtë.
Por ne duhet të vazhdojmë të përshtatemi dhe kjo është pikërisht ajo që ka të bëjë me NATO 2030.
Sepse jemi përballur me sfida si sjellja e vazhdueshme pohuese e Rusisë e cila është përgjegjëse për veprimet agresive në fqinjësinë tonë por edhe kundër aleatëve tanë në hapësirën kibernetike dhe minimin e proceseve tona demokratike.
Ne kemi kërcënimin e vazhdueshëm të terrorizmit,
Ne kemi kërcënime kibernetike,
Sigurisht që kemi implikimet e sigurisë në ngritjen e Kinës,
Ne kemi implikimet e sigurisë së përhapjes së armëve bërthamore,
Dhe sigurisht implikimet e sigurisë së ndryshimit të klimës.
Dhe asnjë aleat dhe asnjë kontinent nuk mund të merret vetëm me këto sfida. Ne kemi nevojë për Evropën dhe Amerikën e Veriut së bashku.
Dhe NATO 2030 ka të bëjë me atë se si ta bëjmë pikërisht atë. Dhe ne besojmë fuqimisht se duhet të forcojmë unitetin tonë, të përdorim NATO-n si platformën unike që është NATO, duke sjellë Amerikën e Veriut së bashku çdo ditë dhe të këshillohemi për të gjitha çështjet që janë të rëndësishme për sigurinë tonë.
Ne gjithashtu e dimë që uniteti ynë buron nga angazhimi ynë për të mbrojtur dhe mbrojtur njëri-tjetrin.
Prandaj, për të forcuar parandalimin dhe mbrojtjen tonë gjithashtu duke përdorur burime më të zakonshme të financuara për parandalimin dhe mbrojtjen tonë është një mënyrë tjetër për të forcuar unitetin tonë për të demonstruar se ne bëjmë më shumë së bashku.
Atëherë NATO 2030 ka të bëjë gjithashtu me zgjerimin e agjendës së sigurisë.
Qëndrueshmëri, duke u siguruar që kemi infrastrukturë të besueshme, rrjete energjetike, telekomunikacione, rrjete 5G, teknologji për tu siguruar që ne të ruajmë avantazhin teknologjik.
Por gjithashtu adresimi i ndikimit të ndryshimit të klimës. Të gjitha këto çështje janë të rëndësishme për sigurinë tonë dhe NATO duhet të jetë në ballë të adresimit të tyre.
Dhe pastaj 2030 ka të bëjë gjithashtu me mënyrën e ndërtimit të partneriteteve të reja dhe forcimin e partneriteteve, si me partnerët tanë në lagjen tonë. Unë mendoj se NATO ka një potencial [të padëgjueshëm] për të bërë më shumë, për të ndihmuar në trajnimin e fqinjëve tanë. Parandalimi është më i mirë se ndërhyrja. Nëse mund të ndihmojmë për të stabilizuar lagjen tonë do të jemi më të sigurt.
Por partneritetet kanë të bëjnë gjithashtu me punën me partnerë, për shembull, në Azi-Paqësor, Australi, Zelandë të Re, Japoni, Kore të Jugut. Dhe unë mendoj se forcimi i partneritetit me demokracitë e njëmendta është një mënyrë gjithashtu për të mbrojtur rendin ndërkombëtar të bazuar në rregulla.
Dhe sigurisht kjo ka të bëjë edhe me pasojat e ngritjes së Kinës. Dhe shumë prej çështjeve në NATO 2030 janë të rëndësishme për adresimin e pasojave të rritjes së Kinës. Qëndrueshmëria, teknologjia, por edhe ndërtimi i marrëdhënieve me vendet me të njëjtin mendim.
Pra, ka shumë çështje në NATO 2030, ne do ta diskutojmë atë më vonë sot në NATO.
Unë gjithashtu shpresoj që kur udhëheqësit të takohen më vonë këtë vit ata gjithashtu do të bien dakord që ka ardhur koha për të azhurnuar Konceptin Strategjik të NATO-s.
Dhe se ne mund të fillojmë procesin e azhurnimit, duke bërë një koncept të ri strategjik dhe pastaj të jemi në gjendje të biem dakord se jo këtë vit, por në 2022.
Pra, NATO 2030 është mjeti aktual, platforma për të treguar që angazhimi ynë për unitetin transatlantik, angazhimi ynë për Evropën dhe Amerikën e Veriut që punojnë së bashku në NATO nuk është vetëm diçka që ne e tregojmë me fjalë, ose demonstrojmë me fjalë, por edhe me vepra.
ROSA BALFOUR: Z. Sekretar, a mund t’ju kërkoj të na jepni një perspektivë nga SH.B.A., pikërisht në riparimin e marrëdhënieve transatlantike por edhe mbi partneritetin dhe konceptin e partneritetit në diplomaci.
ANTONY BLINKEN: Së pari, Rosa ju falënderoj që na sollët bashkë sot dhe për moderimin e kësaj bisede, dhe Sekretari i Përgjithshëm Jens është thjesht e mrekullueshme të jesh me ty. Unë mendoj se keni mbuluar në mënyrë gjithëpërfshirëse, axhendën jashtëzakonisht të rëndësishme që kemi si këtë javë ashtu edhe në javë dhe muaj përpara për Aleancën tonë. Më lejoni të them vetëm disa gjëra në fillim.
Së pari, shpesh është e lehtë të marrësh gjëra të mira si të mirëqena. Dhe unë mendoj se gjëja e fundit që ne mund të lejojmë të bëjmë tani, është ta marrim këtë Aleancë si të mirëqenë. Ne ndonjëherë harrojmë se është një institucion vërtet i shquar. Një iniciativë e jashtëzakonshme që bashkon tani 30 vende që mbulojnë pothuajse një miliard njerëz në baza vullnetare. Dhe ne bashkohemi përreth vlerave të përbashkëta të demokracisë, lirisë, hapjes dhe një rregulli ndërkombëtar të bazuar në rregulla për t’u siguruar që vendet mund të ecin përpara së bashku në mënyrë paqësore.
Dhe unë mendoj se ajo që është gjithashtu e jashtëzakonshme në lidhje me të, është se NATO nuk përcaktohet në të vërtetë nga ajo që ne jemi kundër, por nga ajo që ne jemi për. Kjo është ajo që na bashkon të gjithëve. Por sigurisht, këto gjëra për të cilat jemi ne do të ngrihemi me vendosmëri për t’i mbrojtur dhe për t’i mbrojtur. Kur ata po sfidohen dhe Jens siç thatë ju, ne kemi një axhendë shumë të gjerë për t’u siguruar që kjo Aleancë është po aq efektive gjatë 75 viteve të ardhshme apo më shumë, siç ka qenë në 75 vitet e saj të para, dhe kjo do të thotë ta përshtatni atë me botë siç është, jo për botën siç ishte, madje kohët e fundit si 2010 kur kemi pasur Konceptin e fundit Strategjik.
Kështu që unë mendoj se axhenda që keni vendosur për 2030 dhe për të marrë një Koncept të ri Strategjik është saktësisht gjëja e duhur.
Arsyeja kryesore që unë jam këtu, dhe Presidenti Biden na kërkoi që të jemi këtu këtë javë, është të riafirmojmë fuqimisht, angazhimin e Shteteve të Bashkuara për NATO-n, për këtë aleancë dhe për partneritetin tonë, ne jemi të vendosur të rigjallërojmë aleancat tona, për të ringjallur partneritetet tona, duke filluar me NATO-n dhe me të vërtetë shkon në diçka që përsëri Jens tha një minutë më parë, dhe kjo duket themelore, por nuk është më pak e rëndësishme, dhe jo më pak e fuqishme për të qenë themelore dhe kjo është kjo; kur shohim praktikisht të gjitha sfidat me të cilat përballemi si një vend dhe që aktualisht do të ndikojnë potencialisht në jetën e qytetarëve tanë, asnjë prej tyre nuk mund të trajtohet në mënyrë efektive nga çdo vend që vepron i vetëm, madje edhe Shtetet e Bashkuara , me të gjitha burimet që kemi.
Ne kemi një interes të thellë, qoftë ai duke trajtuar disa nga sfidat e reja si klima, në fushën kibernetike, ngritjen e shteteve autokratike dhe sfidat që ato paraqesin. Ne kemi një interes të thellë për ta bërë atë së bashku, për ta bërë atë kolektivisht, duke u mbështetur në sigurinë kolektive dhe kjo është ajo që ka të bëjë me NATO-n.
Kështu që unë mendoj se misioni ynë tani është të sigurohemi që ne po e sjellim NATO-në plotësisht në këtë moment, për të përmbushur sfidat e sotme dhe kjo është pikërisht ajo për të cilën është axhenda 2030, dhe ne shpresojmë që të punojmë për këtë me Sekretarin Gjenerali dhe të gjithë partnerët tanë këtu.
ROSA BALFOUR: Faleminderit, Z. Sekretar, dhe kemi shumë pyetje që kanë ardhur përmes faqes në Twitter. Por, para se të kthehemi te ato, të cilat janë përqendruar kryesisht në sfidat e jashtme, unë do të doja t’ju inkurajoja që të jeni disi vetë-reflektues, sepse marrëdhënia transatlantike ka qenë nën tension, dhe ekziston shqetësimi për të ardhmen. Dhe pyetja ime me të vërtetë ka të bëjë me atë se si NATO mund të rezistojë në marrëdhëniet transatlantike nga përçarja e mundshme në të ardhmen, për shkak të ndryshimeve politike brenda Aleancës dhe më pak ndaj sfidave të jashtme.
JENS STOLTENBERG: Nuk ka asnjë mënyrë për të fshehur se gjatë viteve të fundit kemi pasur disa diskutime të vështira brenda Aleancës sonë dhe kemi parë disa ndryshime. Por nëse diçka, unë mendoj se ato ndryshime dhe diskutime të vështira sapo kanë demonstruar rëndësinë e të pasurit institucione të forta.
Sepse pika e të pasurit institucione të forta shumëpalëshe si NATO është se ata mund të përballojnë erërat politike që zhvendosin. Ne jemi 30 aleatë nga të dy anët e kontinentit, me gjeografi të ndryshme, histori dhe parti të ndryshme politike në pushtet, por suksesi i NATO-s është se pavarësisht nga këto ndryshime, ne gjithmonë kemi qenë në gjendje të bashkohemi rreth detyrës sonë kryesore për të mbrojtur dhe mbrojtur secilin të tjera Pra, për sa kohë që NATO është në gjendje të përshtatet, të ndryshojë, ne do të vazhdojmë të jemi në gjendje gjithashtu të përballojmë dhe të merremi me dallimet politike, sepse është në interesin e sigurisë së aleatëve evropianë por edhe për Shtetet e Bashkuara dhe Kanada së bashku. Sigurisht, është e rëndësishme për Evropën të ketë një NATO të fortë, por është gjithashtu e rëndësishme për Shtetet e Bashkuara.
Nëse jeni të shqetësuar për pjesën tjetër të Kinës, atëherë natyrisht, së shpejti do të keni ekonominë më të madhe në botë, së bashku, aleatë të NATO-s, ne jemi 50% e PBB-së botërore, ne jemi 50% e fuqisë ushtarake të botës dhe së bashku ne me të vërtetë mund të mobilizojmë shumë teknologji inovacioni, duke u marrë me pasojat e sfidave të paraqitura nga ngritja e Kinës.
Pra, që Shtetet e Bashkuara të kenë NATO, do të thotë se ata kanë diçka që asnjë fuqi tjetër e madhe nuk e ka, dhe kjo është 29 miq dhe aleatë, është një gjë unike. Dhe ne e kemi parë atë, ne e shohim sot, por gjithashtu e kemi parë atë me dekada, për shembull në Afganistan, ku Kanadaja, aleatët evropianë kanë qëndruar krah për krah Shteteve të Bashkuara gjatë shumë, shumë viteve.
Pra, ne duhet të demonstrojmë se ne vazhdojmë të sigurojmë përgjegjësinë tonë thelbësore, mbrojtjen kolektive, sigurinë për të gjithë aleatët tanë dhe atëherë unë jam shumë optimist se ne gjithashtu do të jemi në gjendje të trajtojmë dallimet edhe në të ardhmen.
ROSA BALFOUR: Në mënyrë të ngjashme, Z. Sekretar, administrata e re e SH.B.A.-së po thekson të drejtat ndërkombëtare të njeriut dhe po kritikon hapur kundërshtarët dhe shtetet e tjera që nuk janë duke iu përmbajtur atyre të drejtave ndërkombëtare të njeriut, por këto shtete po tregojnë gishtin, gjithashtu në pikat e dobëta demokracitë tona kanë ekspozuar. Dhe kjo nuk është vetëm në SH.B.A., edhe në Evropë gjatë viteve të fundit. Dhe pyetja është, kështu që disa thonë se politika e jashtme fillon në shtëpi dhe të tjerët thonë jo, ne duhet ta bëjmë këtë njëkohësisht, unë do të doja të merrja mendimin tuaj për këtë.
ANTONY BLINKEN: Shikoni, nuk ka dyshim që ne kemi përjetuar vitet e fundit atë që disa do ta quanin recesion demokratik. Dhe ne shohim vende që bien përsëri në disa nga shenjat themelore të demokracisë, Freedom House – një organizatë që e ndjek këtë për shumë dekada – ka zbuluar se nga 40 apo më shumë vende që janë renditur plotësisht të lirë vazhdimisht në vitet 1980, 1990, vitet 2000, plotësisht gjysma kanë rënë prapa.
Dhe kështu që është një faktor dhe një tipar i jetës dhe në të njëjtën kohë që po ndodh, ne po shohim ngritjen e forcës së autokracive që po paraqesin një sfidë të drejtpërdrejtë për demokracitë dhe duke thënë, “ne mund të ofrojmë më mirë për njerëzit tanë ‘ Dhe kështu sfida kryesore që kemi, mendoj, është të demonstrojmë saktësisht të kundërtën, që në fakt demokracitë janë më të afta për të ofruar atë që u duhet njerëzve dhe atë që ata duan.
Gjithashtu nuk është sekret që Shtetet e Bashkuara kanë pasur sfidat e tyre në vitet e fundit, në muajt e fundit, në këtë rezultat.
Por, të paktën për mua, unë e shoh këtë, unë shoh atë që kemi provuar si një gotë gjysmë të mbushur, jo një gotë gjysmë të zbrazët, sepse kur mendoni për këtë sfidë në Shtetet e Bashkuara, dhe është një sfidë që është shfaqur më parë në historinë tonë, çdo herë që kemi dalë më të fortë, më elastik, më të bashkuar. Dhe arsyeja që unë mendoj se është, është sepse kur kemi një sfidë, përfshirë një sfidë të brendshme, duke përfshirë ndarjen e brendshme, ne e ballafaqojmë atë hapur, në mënyrë transparente për ta parë e gjithë bota.
Ne nuk përpiqemi ta fshijmë atë nën tapet. Ne nuk përpiqemi ta injorojmë atë. Ne nuk përpiqemi të pretendojmë se nuk ekziston. Dhe siç thashë më parë, ai proces i ballafaqimit me të metat tona, mund të jetë shumë i dhimbshëm. Mund të jetë e shëmtuar. Por në fund të fundit, të paktën sot, ne kemi dalë, më të mirë dhe më të fortë për të.
Dhe kështu, ajo që shpresoj tani është që Presidenti Biden të flasë për rëndësinë, jo vetëm të shembullit të fuqisë sonë, por me fuqinë e shembullit tonë. Dhe shpresoj se mund të demonstrojmë se po demonstrojmë, me fuqinë e shembullit tonë, se pas sfidave tona, ne në të vërtetë po rindërtojmë më mirë në të gjithë bordin, dhe kjo mund të shërbejë si një shembull për të tjerët.
Në të njëjtën kohë, ne kemi një interes të thellë në forcën dhe shëndetin e demokracive në të gjithë botën, para së gjithash sepse në të gjitha këto sfida me të cilat duhet të përballemi dhe të gjitha këto çështje që po ndikojnë në jetën e njerëzve tanë, partnerëve tanë në vend të parë janë demokracitë e tjera. Dhe kështu ne kemi një interes real për forcën dhe suksesin e tyre dhe natyrisht, demokracitë priren të jenë më të hapura, më të respektueshme për të drejtat e njeriut, më pak të prirura për konflikt. Të gjitha llojet e gjërave që bëjnë për një botë në të cilën ne mund të bëjmë përparim dhe të mos biem në konflikt, individualisht.
Gjëja e fundit që do të përmendja është se, ju e dini që mendoj se promovimi i demokracisë ka marrë një emër të keq. Në dekadat e fundit sepse është kuptuar si diçka që ne ndonjëherë jemi angazhuar me forcë. Kjo nuk është ajo për të cilën po flasim.
Ne kemi të bëjmë me fuqinë e shembullit tonë por edhe duke punuar me të tjerët, kur i shohim ata duke lëvizur në drejtim të gabuar, të përpiqen të kthejnë mbrapsht, t’i shtyjnë ata të kthejnë ligjet, praktikat, veprimet e tjera që po minojnë bazat e demokracisë. Dhe përsëri, nëse jemi të fortë dhe të efektshëm në vend për ta bërë atë, kjo do të shkojë në forcën dhe efektivitetin tonë jashtë vendit.
ROSA BALFOUR: Le të kalojmë në pyetjet nga audienca jonë. Unë kam një pyetje nga Robert Lupitu, i cili është Kryeredaktori i Calea Europeana nga Rumania, si do të vazhdojnë NATO dhe SH.B.A. të adresojnë sfidat e paraqitura nga Rusia dhe Kina në rritje Unë ndoshta do të filloj me ju, Sekretar i Përgjithshëm, nëse mund të jeni të shkurtër sepse po na mbaron koha.
JENS STOLTENBERG: Sepse thashë shumë për rëndësinë e përshtatjes, dhe gjithashtu, jo vetëm forcimin e aftësive tona ushtarake por edhe qëndrueshmërinë, kibernetikën, të gjitha çështjet e tjera. Gjëja kryesore është që për sa kohë që qëndrojmë së bashku, ne mund të merremi me ngritjen e Kinës, dhe Rusinë pohuese dhe agresive, kjo është saktësisht arsyeja pse kemi NATO.
ANTONY BLINKEN: Pajtohem dhe mendoj se duhet të jemi në gjendje, siç do të thoshim të ecim dhe të përtypim çamçakëz në të njëjtën kohë kur bëhet fjalë për Rusinë, për shembull. Ne jemi shumë, shumë të qartë me sy, se do të punojmë me Rusinë kur ajo të përparojë interesat tona dhe një prej tyre është stabiliteti strategjik dhe ne gjithmonë e kemi demonstruar atë me zgjatjen e marrëveshjes së Re Start.
Nga ana tjetër, ne do të qëndrojmë të vendosur kundër agresionit rus dhe veprimeve të tjera që përpiqen të minojnë Aleancën tonë dhe mendoj se kjo qasje është pikërisht aty ku është edhe NATO. Dhe në mënyrë të ngjashme, ne duhet dhe do të sigurojmë që NATO të përqendrohet gjithashtu në disa nga sfidat që Kina paraqet ndaj rregullave të rendit ndërkombëtar, që është gjithashtu pjesë e vizionit 2030.
ROSA BALFOUR: Unë nuk dua të humbas një pyetje për Turqinë, e cila natyrisht është anëtare e NATO-s, por gjithashtu ka një marrëdhënie gjithnjë e më të veçantë me Rusinë, veçanërisht, por gjithashtu duke zhvilluar një me Kinën. Pra, çfarë lloj sfide Turqia i paraqet NATO-s?
JENS STOLTENBERG: Ka ndryshime, ka shqetësime dhe ka çështje për shembull, si vendimi për të blerë sistemin rus të mbrojtjes ajrore S-400. Ka ndryshime dhe mosmarrëveshje, në lidhje me situatën në Mesdheun lindor. Dhe unë gjithashtu kam shprehur shqetësimet e mia në Ankara, me udhëheqjen turke për disa vendime, përfshirë pasojat e vendimit për të blerë S-400.
Në të njëjtën kohë, unë besoj fuqimisht se NATO duhet të jetë një platformë ku aleatët tanë gjithashtu ulen së bashku në të njëjtën tryezë kur ka dallime dhe pastaj ne i adresojmë ato, pastaj i diskutojmë ato, dhe pastaj përpiqemi të shikojmë mënyrën për t’u marrë me me ta. Dhe kjo është pikërisht ajo që u përpoqëm të bënim. Ne kemi qenë në gjendje të krijojmë një mekanizëm de-konfliktualiteti midis Greqisë dhe Turqisë, këtu në NATO, për të zvogëluar rrezikun për incidente dhe aksidente në Lindjen e Mesme.
Ne jemi dakord për disa plane mbrojtëse, të cilat janë të rëndësishme për këtë Aleancë dhe gjithashtu shohim që kemi praninë e NATO-s në Egje, ku në të vërtetë Turqia, Greqia, BE dhe NATO takohen dhe punojnë së bashku, në platformën e NATO-s, praninë detare të NATO-s në Egje. Kështu që, mendoj se ajo që duhet të bëjmë është që, po, të pranojmë që ka shqetësime serioze, dallime, por pastaj të përdorim NATO-n si mjet për të provuar të gjejmë mënyra për t’i adresuar ato, për t’i zgjidhur ato ose të paktën të zvogëlojmë tensionet. .
ANTONY BLINKEN: Kjo ishte saktësisht e njëjta perspektivë. Nuk është sekret që ne kemi dallime me Turqinë, përfshirë mbi S-400 dhe duke përfshirë veprime të caktuara që janë ndërmarrë, përfshirë në Mesdheun lindor.
Gjithashtu nuk është sekret që Turqia është një aleat i vjetër dhe i vlerësuar, dhe një që unë besoj se kemi një interes të fortë për t’u mbajtur të ankoruar në NATO, dhe unë besoj se kjo është gjithashtu në interesin e Turqisë, dhe për Jens ‘mendoj se NATO ka demonstroi kohët e fundit efektivitetin e saj në trajtimin e disa prej fushave të mosmarrëveshjeve dhe veçanërisht në Lindjen e Mesme. duke shërbyer si një mjet për de-konfliksion, për de-përshkallëzim, për të gjetur një rrugë përpara dhe ky është një shembull shumë pozitiv, por ne duhet të vazhdojmë të punojmë. Ne jemi të vendosur ta bëjmë atë.
ROSA BALFOUR: Unë duhet ta çoj këtë bisedë në një fund, kështu që kemi shumë pyetje disa në Veriun e Lartë, disa në strategjinë Indo-Paqësor, por unë mendoj se pyetja e pashmangshme për të bërë është në të vërtetë për Afganistanin dhe është një pyetje nga Lewell Afgan, i cili është i vendosur në Afganistan, në lidhje me besimin te Talibanët pas tërheqjes së trupave amerikane dhe rreziqet që ata mund të bashkëpunojnë me grupe të tjera terroriste. Cili është mendimi juaj për këtë?
Gjëja e fundit që do të përmendja është se, ju e dini që mendoj se promovimi i demokracisë ka marrë një emër të keq. Në dekadat e fundit sepse është kuptuar si diçka që ne ndonjëherë jemi angazhuar me forcë. Kjo nuk është ajo për të cilën po flasim.
Ne kemi të bëjmë me fuqinë e shembullit tonë por edhe duke punuar me të tjerët, kur i shohim ata duke lëvizur në drejtim të gabuar, të përpiqen të kthejnë mbrapsht, t’i shtyjnë ata të kthejnë ligjet, praktikat, veprimet e tjera që po minojnë bazat e demokracisë. Dhe përsëri, nëse jemi të fortë dhe të efektshëm në vend për ta bërë atë, kjo do të shkojë në forcën dhe efektivitetin tonë jashtë vendit.
ROSA BALFOUR: Le të kalojmë në pyetjet nga audienca jonë. Unë kam një pyetje nga Robert Lupitu, i cili është Kryeredaktori i Calea Europeana nga Rumania, si do të vazhdojnë NATO dhe SH.B.A. të adresojnë sfidat e paraqitura nga Rusia dhe Kina në rritje Unë ndoshta do të filloj me ju, Sekretar i Përgjithshëm, nëse mund të jeni të shkurtër sepse po na mbaron koha.
JENS STOLTENBERG: Sepse thashë shumë për rëndësinë e përshtatjes, dhe gjithashtu, jo vetëm forcimin e aftësive tona ushtarake por edhe qëndrueshmërinë, kibernetikën, të gjitha çështjet e tjera. Gjëja kryesore është që për sa kohë që qëndrojmë së bashku, ne mund të merremi me ngritjen e Kinës, dhe Rusinë pohuese dhe agresive, kjo është saktësisht arsyeja pse kemi NATO.
ANTONY BLINKEN: Pajtohem dhe mendoj se duhet të jemi në gjendje, siç do të thoshim të ecim dhe të përtypim çamçakëz në të njëjtën kohë kur bëhet fjalë për Rusinë, për shembull. Ne jemi shumë, shumë të qartë me sy, se do të punojmë me Rusinë kur ajo të përparojë interesat tona dhe një prej tyre është stabiliteti strategjik dhe ne gjithmonë e kemi demonstruar atë me zgjatjen e marrëveshjes së Re Start.
Nga ana tjetër, ne do të qëndrojmë të vendosur kundër agresionit rus dhe veprimeve të tjera që përpiqen të minojnë Aleancën tonë dhe mendoj se kjo qasje është pikërisht aty ku është edhe NATO. Dhe në mënyrë të ngjashme, ne duhet dhe do të sigurojmë që NATO të përqendrohet gjithashtu në disa nga sfidat që Kina paraqet ndaj rregullave të rendit ndërkombëtar, që është gjithashtu pjesë e vizionit 2030.
ROSA BALFOUR: Unë nuk dua të humbas një pyetje për Turqinë, e cila natyrisht është anëtare e NATO-s, por gjithashtu ka një marrëdhënie gjithnjë e më të veçantë me Rusinë, veçanërisht, por gjithashtu duke zhvilluar një me Kinën. Pra, çfarë lloj sfide Turqia i paraqet NATO-s?
JENS STOLTENBERG: Ka ndryshime, ka shqetësime dhe ka çështje për shembull, si vendimi për të blerë sistemin rus të mbrojtjes ajrore S-400. Ka ndryshime dhe mosmarrëveshje, në lidhje me situatën në Mesdheun lindor. Dhe unë gjithashtu kam shprehur shqetësimet e mia në Ankara, me udhëheqjen turke për disa vendime, përfshirë pasojat e vendimit për të blerë S-400.
Në të njëjtën kohë, unë besoj fuqimisht se NATO duhet të jetë një platformë ku aleatët tanë gjithashtu ulen së bashku në të njëjtën tryezë kur ka dallime dhe pastaj ne i adresojmë ato, pastaj i diskutojmë ato, dhe pastaj përpiqemi të shikojmë mënyrën për t’u marrë me me ta. Dhe kjo është pikërisht ajo që u përpoqëm të bënim. Ne kemi qenë në gjendje të krijojmë një mekanizëm de-konfliktualiteti midis Greqisë dhe Turqisë, këtu në NATO, për të zvogëluar rrezikun për incidente dhe aksidente në Lindjen e Mesme.
Ne jemi dakord për disa plane mbrojtëse, të cilat janë të rëndësishme për këtë Aleancë dhe gjithashtu shohim që kemi praninë e NATO-s në Egje, ku në të vërtetë Turqia, Greqia, BE dhe NATO takohen dhe punojnë së bashku, në platformën e NATO-s, praninë detare të NATO-s në Egje. Kështu që, mendoj se ajo që duhet të bëjmë është që, po, të pranojmë që ka shqetësime serioze, dallime, por pastaj të përdorim NATO-n si mjet për të provuar të gjejmë mënyra për t’i adresuar ato, për t’i zgjidhur ato ose të paktën të zvogëlojmë tensionet. .
ANTONY BLINKEN: Kjo ishte saktësisht e njëjta perspektivë. Nuk është sekret që ne kemi dallime me Turqinë, përfshirë mbi S-400 dhe duke përfshirë veprime të caktuara që janë ndërmarrë, përfshirë në Mesdheun lindor.
Gjithashtu nuk është sekret që Turqia është një aleat i vjetër dhe i vlerësuar, dhe një që unë besoj se kemi një interes të fortë për t’u mbajtur të ankoruar në NATO, dhe unë besoj se kjo është gjithashtu në interesin e Turqisë, dhe për Jens ‘mendoj se NATO ka demonstroi kohët e fundit efektivitetin e saj në trajtimin e disa prej fushave të mosmarrëveshjeve dhe veçanërisht në Lindjen e Mesme. duke shërbyer si një mjet për de-konfliksion, për de-përshkallëzim, për të gjetur një rrugë përpara dhe ky është një shembull shumë pozitiv, por ne duhet të vazhdojmë të punojmë. Ne jemi të vendosur ta bëjmë atë.
ROSA BALFOUR: Unë duhet ta çoj këtë bisedë në një fund, kështu që kemi shumë pyetje disa në Veriun e Lartë, disa në strategjinë Indo-Paqësor, por unë mendoj se pyetja e pashmangshme për të bërë është në të vërtetë për Afganistanin dhe është një pyetje nga Lewell Afgan, i cili është i vendosur në Afganistan, në lidhje me besimin te Talibanët pas tërheqjes së trupave amerikane dhe rreziqet që ata mund të bashkëpunojnë me grupe të tjera terroriste. Cili është mendimi juaj për këtë?
JENS STOLTENBERG: Së pari, aleatët e NATO-s, mirëpresin dhe mbështesin me forcë përpjekjet e SHBA dhe gjithashtu të udhëhequr nga Toni, në përpjekje për të ri-gjallëruar bisedimet e paqes, sepse një zgjidhje politike dhe zgjidhje e negociuar është e vetmja rrugë e qëndrueshme, e qëndrueshme për një rrugë të qëndrueshme paqja në Afganistan dhe mënyra e vetme e qëndrueshme për të parandaluar që Afganistani të bëhet edhe një herë një strehë e sigurt për terroristët ndërkombëtarë. Pra, ne i mbështesim ato përpjekje dhe e mirëpresim energjinë që administrata e re e SH.B.A.-së ka vendosur në bisedimet e paqes.
Së dyti, ne duhet të sigurohemi që jemi të koordinuar ngushtë dhe se jemi duke u konsultuar ndërsa shkojmë përpara, sepse më shumë se gjysma e trupave në Afganistan janë në të vërtetë jo SH.B.A. dhe ushtarët nga Kanadaja, nga aleatët evropianë dhe vendet partnere kanë qenë atje për shumë, shumë vite brenda dhe jashtë, por aleatë të ndryshëm kanë marrë pjesë. Kështu që ne duhet ta bëjmë këtë së bashku, dhe unë jam shumë i siguruar nga mesazhi shumë i qartë nga Toni mbi nevojën për të qëndruar të koordinuar si aleatë.
ANTONY BLINKEN: Dhe kjo është pikërisht arsyeja pse unë jam këtu, ndër të tjera, këtë javë – është për t’u siguruar që ndërsa jemi duke punuar përmes politikës sonë në Afganistan, ne do ta bëjmë atë në konsultim dhe koordinim të plotë me aleatët dhe partnerët tanë, dhe kështu që, do të kem një mundësi të ndaj disa nga mendimet e Presidentit por gjithashtu po e shfrytëzoj këtë si një mundësi në udhëzimet e Presidentit Biden për të dëgjuar me kujdes aleatët dhe partnerët tanë.
Dhe siç tha Jens ne kemi më shumë se gjysmën e forcave në Afganistan janë jo SH.B.A. Ne kemi thënë, ne kemi bërë një angazhim së bashku, të përshtatemi së bashku, dhe kur të jetë koha e duhur, së bashku, që mbetet parimi udhëzues, parimi tjetër udhëzues është se arsyeja që ne ishim në Afganistan në radhë të parë, është për shkak të kërcënimit terrorist që po buronte nga atje. Ne kurrë nuk do ta harrojmë se koha e vetme, që neni Pesë është thirrur nga kjo Aleancë, ishte në mbrojtje të Shteteve të Bashkuara pasi u sulmuam më 9/11.
Dhe ne ishim të vendosur, siç tha Jens, që Afganistani të mos bëhet përsëri një strehë për terrorizëm, Kështu që ne do të sigurohemi që çfarëdo që të bëjmë, ne jemi në gjendje ta kryejmë atë mision. Por, kjo është një mundësi në dy ditët e ardhshme dhe në fakt këtë mëngjes, për të vazhduar të flasim përmes këtyre çështjeve së bashku si aleatë dhe partnerë dhe për të hartuar një kurs përpara së bashku.
ROSA BALFOUR: Faleminderit shumë që morët kohë për t’iu përgjigjur disa pyetjeve nga audienca jonë. Unë duhet të kërkoj falje sepse nuk kemi qenë në gjendje të adresojmë të gjitha pyetjet që na janë postuar përmes faqes në Twitter, por faleminderit, megjithatë që e bëtë këtë. Dhe do të doja t’ju uroja fat në punën tuaj në ditët në vazhdim, e cila do të jetë intensive, dhe unë pres që të vazhdoj të vëzhgoj nga pozicioni im në think tank, progresin e bërë në marrëdhëniet transatlantike. Faleminderit.
Fraksion.com