Forumi Ndërkombëtar i Sigurisë, Halifax; Stoltenberg: Përgjigja e NATO-s ndaj sfidave strategjike

Sekretari i Përgjithshëm diskutoi përgjigjen e NATO-s ndaj sfidave strategjike në Forumin Ndërkombëtar të Sigurisë Halifax

Përgatitja e Aleancës për të ardhmen me iniciativën NATO 2030 dhe përdorimi i saj për të adresuar rritjen e Kinës, kërcënimet kibernetike dhe sfida të tjera, ishin temat kryesore të pjesëmarrjes së Sekretarit të Përgjithshëm të NATO-s Jens Stoltenberg në Forumin Ndërkombëtar të Sigurisë Halifax (22 nëntor 2020) ).

Sekretari i Përgjithshëm u angazhua në një bisedë në internet me Robin Shepherd, Nënkryetari i Forumit. Diskutimi hapi Sesionin Plenar të Forumit mbi “75 Vjet: Ri-Bërja e Rendit Botëror Demokratik”.

Intervistë me Sekretarin e Përgjithshëm të NATO-s Jens Stoltenberg për Forumin Ndërkombëtar të Sigurisë Halifax

Robin Shepherd [Nënkryetari i Forumit Ndërkombëtar të Sigurisë Halifax]: Sekretari i Përgjithshëm, shumë faleminderit që u bashkuat me ne në HFX2020. Ka një numër çështjesh për të diskutuar. Njëri prej tyre, natyrisht, ka qenë në lajme këtë javë. Dhe sigurisht, kjo është administrata që ka folur për një tërheqje në Afganistan. Dua të them, jo ​​krejt befasuese, as krejt e vështirë për tu kuptuar pasi kemi qenë atje për 20 vjet. Por ju keni shprehur disa shqetësime rreth tërheqjes shumë shpejt dhe, e dini, një rritje të mundshme të Shtetit Islamik dhe grupeve shoqëruese të terrorit. A keni qenë në gjendje të merrni sqarime të mëtejshme nga Shtëpia e Bardhë në dy ditët e fundit për këtë?

Jens Stoltenberg [Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s]: Pozicioni i SHBA është i qartë; ata do të zvogëlojnë praninë e tyre në Afganistan nga afërsisht 4,500 në rreth 2,500 trupa. Asnjë Aleat i NATO-s nuk do të donte të qëndronte në Afganistan më gjatë sesa ishte e nevojshme. Në të njëjtën kohë, nëse largohemi shumë herët, nëse largohemi shumë të nxituar, mund të rrezikojmë të humbasim të gjitha fitimet që kemi bërë; dhe ky është një projekt i rrezikshëm.

Pra, ajo që është e qartë tani është se SHBA do të zvogëlojë forcat, por ata nuk do të largohen. SH.B.A. do të vazhdojë të sigurojë mbështetje për Aleatët e tjerë të NATO-s. Ne duhet të kujtojmë se më shumë se gjysma e trupave në Afganistan tani janë jo-SH.B.A. – ata janë Aleatë Evropianë dhe gjithashtu kombe partnere. Ne jemi në Afganistan për t’u siguruar që Afganistani kurrë nuk bëhet më një strehë e sigurt për terroristët ndërkombëtarë, një platformë ku terroristët mund të planifikojnë, organizojnë, financojnë, të fillojnë sulme terroriste kundër vendeve tona.

Por në të njëjtën kohë, ne mbështesim fuqimisht bisedimet e paqes, të cilat po zhvillohen midis Talibanëve dhe qeverisë. Dhe një pjesë e marrëveshjes midis SHBA dhe Talibanëve është që të gjitha trupat ndërkombëtare duhet të jenë jashtë deri në 1 maj të vitit të ardhshëm. Kështu që në fillim të vitit të ardhshëm, ne duhet të marrim një vendim shumë të vështirë. Kjo është: nëse largohemi dhe rrezikojmë të humbasim fitimet që kemi bërë, por të paktën të paktën mund të jemi jashtë Afganistanit; apo nëse qëndrojmë dhe pastaj vazhdojmë të përfshihemi në operacionin ushtarak shumë sfidues dhe kërkues në Afganistan.

Mesazhi im është që ne duhet të vlerësojmë nëse plotësohen kushtet për largim, së bashku. Ne duhet t’i marrim këto vendime së bashku. Dhe siç kemi thënë shumë herë në NATO: kemi shkuar në Afganistan së bashku, duhet të marrim vendime për rregullimet e një pranie atje së bashku, dhe kur të jetë koha e duhur duhet të largohemi së bashku, por pastaj në një mënyrë të koordinuar dhe të rregullt.

Robin Shepherd: Si kurrë më parë, në çdo gjë që ka të bëjë me Afganistanin, ka shumë pjesë në lëvizje. Një nga ato pjesë lëvizëse, natyrisht, është transferimi i pushtetit këtu në Shtetet e Bashkuara. A keni qenë në kontakt me Presidentin e zgjedhur Biden dhe / ose ekipin e tij?

Jens Stoltenberg: Unë e kam uruar Presidentin e zgjedhur Joe Biden. Unë gjithashtu përgëzova Zëvendës Presidentin e zgjedhur, Kamala Harris. Dhe unë e njoh Joe Biden si një mbështetës të fortë të NATO-s, të lidhjes transatlantike, bashkëpunimit midis Amerikës së Veriut dhe Evropës. Unë kam pasur privilegjin të punoj me të në cilësinë e tij të mëparshme si Zëvendës President. Dhe mezi pres të punoj me të. Ekipi im është në kontakt me ekipin e tij.

Në të njëjtën kohë, ne jemi shumë të vetëdijshëm se në Shtetet e Bashkuara, si në të gjitha vendet tona, ka vetëm një President në të njëjtën kohë. Kështu që ne punojmë me administratën aktuale. Unë kam qenë në kontakt të ngushtë me ta tani pasi ata kanë vendosur të rregullojnë praninë e tyre në Afganistan. Dhe pastaj po pres me padurim të punoj me një administratë të re të Biden pas inaugurimit në 20 Janar.

Robin Shepherd: Pas pranimit të Maqedonisë së Veriut, tani ka 30 kombe anëtare në NATO dhe, siç e përmendët disa çaste më parë, një pjesë e konsiderueshme e trupave në Afganistan nuk janë Amerikane. Dua të them, nëse Shtetet e Bashkuara zbresin në një nivel që ju si Sekretar i Përgjithshëm mendoni se jeni. . . është e rrezikshme – është e vështirë të gjesh fjalët e duhura këtu – dua të them, po për 29 kombet e tjera? A nuk mund të vendosin edhe disa trupa të tjerë për të mbajtur vijën?

Jens Stoltenberg: Mendoj se duhet të kujtojmë pse shkuam në Afganistan. Ne shkuam në Afganistan pas një sulmi në Shtetet e Bashkuara dhe kjo është arsyeja pse të gjithë kemi qenë atje për gati 20 vjet. Dhe më shumë se një mijë ushtarë jo-amerikanë kanë paguar çmimin më të lartë, çmimin përfundimtar. Dhe SH.B.A., natyrisht, por edhe Aleatët dhe partnerët e NATO-s kanë paguar një çmim të lartë në. . . me me gjak për praninë tonë në Afganistan. Ne kemi arritur gjënë më të rëndësishme, dhe kjo është të parandalojmë Afganistanin të jetë një strehë e sigurt për terroristët ndërkombëtarë. Por në të njëjtën kohë, ne do të dëshironim të largoheshim kur kushtet të jenë të përshtatshme. Dhe kjo është pikërisht ajo që ne do të vlerësojmë së bashku në fillim të vitit të ardhshëm dhe pastaj të marrim vendime së bashku nëse do të qëndrojmë ose nëse do të largohemi. Dhe pasi të jetë e sigurt që ne do ta bëjmë atë, të gjithë Aleatët, natyrisht, duke përfshirë Shtetet e Bashkuara.

Robin Shepherd: Duke kaluar në një pamje më të madhe ndërkombëtare, le të flasim pak për Kinën. Kina është një fuqi në rritje. Askush nuk dyshon në këtë. Askush nuk konteston se ka ndonjë arsye pse nuk duhet të jetë një fuqi në rritje, që ekonomia e saj do të kapërcejë Shtetet e Bashkuara në një moment, ndoshta drejt fundit të kësaj dekade. Padyshim që po rrit shpenzimet e saj ushtarake. Deri në çfarë mase Kina paraqet një sfidë strategjike ndaj NATO-s?

Jens Stoltenberg: Kina nuk është armike dhe Kina nuk është kundërshtare. Por sigurisht, ngritja e Kinës ka pasoja për Aleatët e NATO-s dhe NATO-n. Ka mundësi të mëdha, jo më pak mundësi ekonomike. Kina është një ekonomi e madhe, në rritje, ajo siguron tregje për të gjithë aleatët e NATO-s dhe në të vërtetë ka ndihmuar në nxitjen e rritjes ekonomike edhe në vendet e NATO-s.

Por në të njëjtën kohë, ka disa sfida. Kina tashmë ka buxhetin e dytë më të madh të mbrojtjes në botë. Ata po investojnë shumë në aftësi të reja moderne, përfshirë aftësi bërthamore, raketa që mund të arrijnë në të gjitha vendet e NATO-s, aftësi detare. Dhe ne gjithashtu shohim që Kina është një vend që nuk i ndan vlerat tona: demokracia, sundimi i ligjit, në mënyrën se si ne besojmë në të në NATO. Ne kemi parë që kur bëhet fjalë për shembull, mënyra se si ata merren me Hong Kong, duke minuar të drejtat demokratike të njerëzve që jetojnë atje, ujgurëve, pakicave.

Por ne gjithashtu e kemi parë atë në mënyrën se si Kina përpiqet të detyrojë, të frikësojë fqinjët, si në rajonin në Detin e Kinës Jugore, por gjithashtu, për shembull, se si ata u përpoqën të ndëshkonin Australinë për ngritjen e disa çështjeve në lidhje me koronavirusin; ose vendi im – Komiteti Norvegjez i Nobelit i dha Çmimin e Paqes një disidenti kinez disa vjet më parë dhe pastaj për shumë e shumë vite, Kina u përpoq të na detyronte të shprehnim një justifikim publik për atë vendim. Pra, e gjithë kjo është, natyrisht, një sfidë. Dhe për mua, kjo thjesht e bën NATO-n më të rëndësishme sepse kur qëndrojmë së bashku, të gjithë Aleatët e NATO-s, ne jemi 50 përqind e PBB-së botërore, 50 përqind e fuqisë ushtarake të botës. Dhe madhësia ka rëndësi, veçanërisht kur diskutoni për pasojat e rritjes së Kinës.

Robin Shepherd: Po, por ne në fakt kemi nxjerrë një manual për demokracitë në Kinë këtë javë, nuk e di nëse keni pasur një shans për ta parë atë, por. . . dhe në të vërtetë e përmenda si autor të kësaj. . . ai manual, rasti Norvegjez, i cili është interesant, dhe për mua, e thekson atë, është shumë e lehtë të fajësosh Norvegjinë dhe në një farë mase, mirë, e dini, Norvegjia është një demokraci dhe duhet të pranojë kritika si çdo demokraci tjetër.

E megjithatë, për mua, çështja e rëndësishme ishte mungesa e solidaritetit. Dua të them, është shumë e lehtë të fajësosh një vend evropian që nuk i reziston këtij fenomeni të madh në Kinë. Por nëse nuk qëndrojmë së bashku, atëherë Kina do të theksojë në thelb vullnetin e saj. . . mbi kombet individuale. Dua të them, në çfarë mase ka unitet brenda NATO-s për Kinën?

Jens Stoltenberg: Pra, ne sapo kemi nisur një projekt të cilin ne e quajmë NATO 2030, që ka të bëjë me të ardhmen e NATO-s. Dhe ai projekt, natyrisht, do të trajtojë shumë çështje të ndryshme. Por një nga çështjet që duhet të trajtojmë janë pasojat e rritjes së Kinës. Dhe unë besoj fuqimisht se, nëse ka ndonjë gjë, ngritja e Kinës thjesht e bën NATO-n më të rëndësishme dhe unitetin midis Aleatëve të NATO-s më të rëndësishëm. Dhe kjo nuk ka të bëjë vetëm me sfidat ushtarake, por edhe me internetin. Bëhet fjalë për qëndrueshmërinë e telekomunikacionit tonë të infrastrukturës, ku ne shohim që Kina po investon shumë. Dhe gjithashtu ka të bëjë me qëndrimin së bashku, kur mbështesim vlerat tona. Dhe mendoj se të gjithë kemi disa mësime për të mësuar.

Unë isha Kryeministër në atë kohë në Norvegji kur Kina u përpoq të na detyronte të dorëzoheshim, ne ishim në gjendje të ngriheshim kundër këtij presioni. Por është e vështirë, dhe është e vështirë kur Kina zgjedh një nga një. Prandaj, nëse ka ndonjë gjë, unë besoj se NATO duhet të bëhet një platformë edhe më e fortë politike për bashkimin e Aleatëve, por edhe partnerë, për t’u ngritur kur Kina përpiqet të detyrojë, t’u detyrojë atyre një politikë ose t’i detyrojë të bëjnë diçka që është interesat e saj. Prandaj, ne po punojmë gjithnjë e më ngushtë me partnerët tanë në Azi-Paqësor. Kohët e fundit vizitova Japoninë, Korenë e Jugut, Australinë, Zelandën e Re, të gjithë partnerë të NATO-s, dhe ata të gjithë shprehën një vullnet të fortë për të punuar më ngushtë me NATO-n dhe ne jemi të gatshëm ta bëjmë këtë.

Robin Shepherd: interestingshtë interesante dhe pika juaj e fundit është shumë në përputhje me atë që unë thjesht do të të pyesja, e cila është se: duket se ngritja e Kinës ka mendje të përqendruara. Dua të them, nuk dua të them se ne ishim të vetëkënaqur për 30 vjet pas përfundimit të Luftës së Ftohtë. Por kishte një element të caktuar të dëshirës për Kinën. Ekzistonte një besim se ekonomia kapitaliste do të çonte në mënyrë të pashmangshme në demokraci politike. Dhe qartë, kjo thjesht nuk ka ndodhur. Dhe NATO po qëndron në rajonin Euro-Atlantik si një organizatë. Ju nuk po kërkoni anëtarë jashtë në Azi ose rajonin Indo-Paqësor.

Por ju lutem thjesht flisni pak më shumë për bashkëpunimin midis demokracive që NATO është një pjesë integrale, sepse më duket se rimagjinimi i aleancave midis demokracive për shekullin 21, në vend që të futemi në mendimet e shekullit 20, është vërtet mënyra për të shkuar. Prandaj desha të pyes se cilat janë mendimet tuaja për këtë?

Jens Stoltenberg: NATO është një Aleancë rajonale, Amerika e Veriut dhe Evropa, dhe ne duhet të mbetemi një Aleancë rajonale. Në të njëjtën kohë, NATO si një Aleancë rajonale ka nevojë për një qasje më globale, sepse kaq shumë sfida, kërcënime me të cilat përballemi, janë gjithnjë e më globale: terrorizmi, kibernetika, hapësira, lufta hibride, përhapja e armëve bërthamore dhe më pas ngritja e Kinës, janë të gjitha sfidat globale që kanë rëndësi për të gjithë Aleatët e NATO-s.

Kështu që unë mendoj se është absolutisht e mundur që NATO të mbetet një organizatë rajonale, por në të njëjtën kohë të punojë gjithnjë e më afër me vendet me të njëjtat mendime në të gjithë botën, por duke përfshirë edhe rajonin e Azi-Paqësorit. Dhe unë besoj fuqimisht se demokracitë e botës duhet të qëndrojnë së bashku. Pas përfundimit të Luftës së Ftohtë, ne pamë disa dekada ku gjithnjë e më shumë vende u bënë demokratike. Gjithnjë e më shumë njerëz jetonin në shoqëritë demokratike. Tani kemi parë që trendi zhvendoset paksa në drejtim të gabuar. Kështu që e bën edhe më të rëndësishme që vendet që besojnë në demokraci, në shtetin e së drejtës, duhet të qëndrojnë së bashku, veçanërisht kur shohim presion nga jashtë, nga vendet që nuk ndajnë ose nuk ndajnë vlerat tona, si, për shembull, Kina.

Robin Shepherd: Një pyetje e fundit, Sekretar i Përgjithshëm, duke u kthyer te NATO, e përmenda pak më herët në këtë diskutim që Maqedonia e Veriut është anëtarësuar në NATO, duke e çuar numrin në 30. Ekziston ende kjo ndjenjë se është një Aleancë e shëndetshme dhe në zgjerim.

Një nga kritikat, për të cilën do të jeni shumë të vetëdijshëm dhe unë jam i sigurt mjaft dashamirës ndaj, të paktën privatisht, nga pala amerikane, është se vendet e NATO-s nuk kanë shpenzuar sa duhet në mbrojtje. Por që nga Samiti i Cardiffit në 2014, ka pasur progres, apo jo? Mund të na tregoni se ku jemi në kuptimin e dy përqind të rekomanduara – nuk është një kërkesë – rekomandimi për të shpenzuar dy përqind të PBB-së dhe ku i shihni gjërat të shkojnë në vitet e ardhshme?

Jens Stoltenberg: Pra, së pari, unë e mirëpres faktin që dera e NATO-s është e hapur dhe se tani kemi një anëtar të ri, Maqedoninë e Veriut. Dhe Ministrja e Mbrojtjes, Zëvendës Kryeministrja, Radmila Šekerinska, ajo është me të vërtetë një ambasadore e shkëlqyer për vendin e saj. Ajo dikur ishte Zëvendës Kryeministre, nuk mendoj se është ajo më, por të paktën është Ministre e Mbrojtjes dhe do të marrë pjesë në Forumin Halifax dhe mendoj se kjo është vetëm një mënyrë për të demonstruar rëndësinë e një Aleati të NATO-s, Maqedonia e Veriut.

Pastaj, në ndarjen e barrës, kjo është një fushë ku, në të vërtetë, kemi bërë përparim të rëndësishëm. Unë nuk jam duke thënë se ne jemi atje ku duhet të jemi, por ne jemi në një vend shumë më të mirë sesa ku ishim vetëm disa vjet më parë. Sepse që kur kemi marrë vendimin përsëri në 2014 në lidhje me shpenzimet më shumë për mbrojtjen, ndarjen më të drejtë të barrës, të gjithë Aleatët e NATO-s në të gjithë Evropën dhe Kanadanë janë rritur. Më shumë aleatë të NATO-s përmbushin udhëzimet për të shpenzuar dy përqind të PBB-së në mbrojtje dhe shumica kanë plane për të shpenzuar dy përqind. Dhe vetëm gjatë viteve të fundit, ne kemi shtuar dhjetëra miliarda dollarë në shpenzimet tona të mbrojtjes, në buxhetin tonë. Pra, ky është një lajm i mirë, kryesisht sepse tregon se NATO, në të vërtetë, ne jemi 30 Aleatë të cilët jemi të përkushtuar dhe kur vendosim diçka, ne jemi në gjendje të japim. Dhe kjo është pikërisht ajo që ne kemi bërë gjatë viteve të fundit.

 

Fraksion.com