“Në Bergamo nuk ka më arkivole…”

Në Bergamo nuk ka më oksigjen.

Në Bergamo, jashtë varrezave, ka një radhë vagonësh funeralesh.

Në Bergamo bëhet një varrosje çdo gjysmë ore. Humbasin dikë të dashur,dhe nuk mund të ti japin lamtumirën për herë të fundit.
Në varreza kërkojne mbështetje me njëri-tjetrin
e kërkojmë vetëm në sy.
Ne nga njerëzit e tjerë kohët e fundit shohim vetëm sytë sepse hunda dhe goja janë të mbuluara nga një maskë.
Në Bergamo nuk shihni më buzëqeshje.
Ne kemi jetuar në ekuilibër për 3 javë: nga njëra anë corona virus e cila dëshiron të na na rrëzoj, nga ana tjetër normaliteti që duam të fillojnë përsëri. Ditët janë pa mbarim, netët pa gjumë. Të gjithë mendojnë për diçka: të rinjtë mendojnë për gjyshërit, gjyshërit mendojnë për nipërit dhe mbesat, sipërmarrësit mendojnë se si të paguajnë pagat, ne të gjithë ëndërrojmë për normalitet. Nuk e di kur do të kthehet ky normalitet, por me siguri do të ishte mirë të na gjesh ne jete dhe më në fund të na shihte të buzëqeshur. 💪🏻 #bergamononmolla ❤”