Pesëmbëdhjetë vjet nga tragjedia që tronditi botën dhe transformoi Rusinë

Ministria e Drejtësisë fillimisht e apeloi vendimin, por shumë shpejt vendosi që të veprojë në përputhje me të. Vatayeva mori 7,000 euro, që i ndihmuan asaj të mbulonte faturat mjekësore.

Por, Besllani mbetet i ndarë se kë duhet fajësuar për humbjet katastrofike të jetëve.

Nadia Guriyeva, një mësuese që humbi dy fëmijë të saj në sulm, por arriti të shpëtojë me të tretin, tha në një intervistë për Radion Evropa e Lirë se është kundër përfshirjes së Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut.

“Unë nuk e kam miratuar atë kërkesë”, tha ajo dhe shtoi se u beson hetimeve të vazhdueshme të Qeverisë ruse. “Mendoj se njerëzit përgjegjës po i bëjnë punët e tyre”, tha Guriyeva.

Pesëmbëdhjetë vjet më pas, ajo beson se ushtarët rusë bënë gjithçka që mundën në ato rrethana.

“Praktikisht, çdo person ka versionin e vet të asaj që ndodhi. Është gjithmonë kështu. Por, si mund t’i fajësoni njerëzit, veprimet e të cilëve u mundësuan qindra njerëzve të shpëtonin të gjallë”, tha Guriyeva.

Situata e brishtë

Rusia ka luftuar dy luftëra kundër rebelëve separatistë në Çeçeni dhe dhuna është përhapur shpesh në rajone të tjera.

Sulmi në Besllan ka qenë akti i katërt terrorist, në dhjetë vjetët paraprakë, që ka përfshirë pengje. Ai ka ndodhur vetëm dy vjet pasi terroristët çeçenë kanë sulmuar teatrin Dubrovka në Moskë – një tragjedi që ka përfunduar vetëm kur forcat speciale ruse kanë nisur një operacion të dështuar për të liruar pengjet, çfarë ka çuar në vdekjen e së paku 130 personave.

Irina Borogan, bashkautore e “The New Nobility”, një libër për shërbimet sekrete ruse, i ka mbuluar të dyja rrethimet – edhe në Dubrovka, edhe në Besllan – si gazetare.

Sipas saj, operacioni i shpëtimit në Besllan ka qenë një “kaos total”, edhe krahasuar me atë që ka parë dy vjet më parë në Moskë.

“Ishte e qartë që autoritetet nuk kishin asnjë plan”, tha Borogan për Radion Evropa e Lirë.

“Ato thjesht nuk ishin të gatshëm për një ngjarje të tillë në Kaukazin e Veriut, pasi lufta në Çeçeni ishte shpallur e përfunduar”, shtoi ajo.

Si të tjerët, Borogan paralajmëron se pozicioni i Rusisë në Kaukazin Verior mbetet i tensionuar.

Republikat atje – sidomos Çeçenia, Ingushetia dhe Dagestani – kanë konflikte të pazgjidhura për kulturën dhe territorin, që në formën aktuale daton nga rënia sovjetike. Disa frikësohen se situata atje, edhe pse tani relativisht e fjetur, mund të përshkallëzohet në konflikt.

“Është e frikshme të mendohet se mund të shpërthejë në çdo moment”, tha Olga Allyonova, autore e një libri të ardhshëm rreth Besllanit, për stacionin televiziv RTVI.

Ajo shprehu skepticizëm se e vërteta për Besllanin do të dalë ndonjëherë.

“Deri më tash ka disa versione se kush ka qëlluar nga ku, sa grupe janë përfshirë, nën komandën e kujt dhe sa pengje janë marrë. Pesëmbëdhjetë pas, nuk ka përgjigje për pyetje të thjeshta. Natyrisht se nuk besoj se këto përgjigje do të dalin”, tha Allyonova.

“Nuk e dimë ende”

Dana Tsinoyeva jetonte pranë Shkollës nr.1. Ajo, tri motrat e saj dhe babai i saj kanë mësuar atje. Ajo rrëfeu se si dukej shkolla para tragjedisë.

“Ishte një shkollë e mrekullueshme. Çdonjëri, thjesht, mund të hynte brenda – dyert ishin gjithmonë të hapura. Keni mundur të hyni atje si në shtëpinë tuaj”, tha Tsinoyeva.

Ajo ishte 19 vjeçe kur ndodhi rrethimi dhe sapo kishte diplomuar në shkollën e Besllanit, për të nisur më pas studimet në Vladikavkaz.

Kushërira e saj 13 vjeçe, Inga Tsinoyeva, nuk ka qenë me fat. Më 4 shtator, ajo u gjet në mesin e mbetjeve të djegura në shkollë, duke mos pasur kurrë shansin të fillonte klasën e shtatë.

Shkolla, ku viktimat u mbajtën peng, vazhdon të qëndrojë në këmbë për pasardhësit. Vizitorët mund të hynë të lirë dhe të zhyten në atmosferën e zymtë.

Në mure janë të varura fotografi të fëmijëve dhe punonjësve të shkollës që vdiqën atje.

Nën to ka lodra të fëmijëve, ikona fetare dhe tufa me lule që sillen çdo vit për ceremonitë e përvjetorit.

Atje mund të shihen edhe shishe të plastikës, gjysmë të mbushura, që sillen nga vizitorët, për të nderuar fëmijët që vdiqën të etur për një pikë uji.

“Gjatë atyre tre ditëve, të gjithë jemi mbledhur në sheshin kryesor dhe kemi pritur informacione”, tha Tsinoyeva. “Jemi ndjerë si një familje që do t’ia dalë dhe do t’i dënojë përgjegjësit”.

Por, shpejt, shtoi ajo, “njerëzit u mbyllën në vete: disa iu kthyen fesë, të tjerët u barrikaduan në shtëpi”.

Një nga fqinjët e Tsinoyevas ka qenë një nga disa banorë të Besllanit që janë vetëvrarë. Ai e humbi djalin në rrethim.

Tsinoyeva tha se mungesa e qartësisë për atë që ndodhi 15 vjet më parë, mbetet për shumë njerëz elementi më i dhimbshëm për t’u pranuar.

“Ka konstatime të ndryshme dhe është ende e paqartë se kush është fajtor”, tha ajo. “Hetimet kurrë nuk na kanë dhënë përgjigje të qartë. Kush e ka urdhëruar atë (rrethimin)? Kush kanë qenë ata njerëz? Ne nuk e dimë ende”./REL

 

Fraksion.com