Mes dialogut qytetar dhe monologut opozitar!

Nga Alfred Peza

Pas një jave protestash të studentëve ajo që është qartësuar në gjithë këtë histori, është se jemi përballë shfaqjes së një balloje të bukur me maska, e cila qëndron mes thirrjes së mazhorancës për dialog qytetar dhe rënies së saj në veshin e shurdhët të monologut opozitar!

Nga njëra anë kemi thirrjen e vazhdueshme të Kryeministrit Edi Rama për tu ulur, për të dialoguar dhe për të kërkuar e gjetur zgjidhje.

Në mes të sheshit kemi skenën gjigande të një balloje me maska, nën tingujt e një muzike gati- gati hyjnore si në koncertet e Vjenës, që sa vjen e kakofonohet nga tallavaja e gjithkujt që kërkon tia mari duartrokitjet në fund të shfaqjes.

E nga ana tjetër, kemi këngën e sirenave opozitare, që nuk dinë që të bëjnë gjë tjetër veçse të ndjellin spektatorët, me muzikën e përjetshme që nxjerr e vetmja vrimë e fyellit të saj politik.

Pyetja që po i mundon të gjithë është se çfarë fshihet pas maskës së kësaj balloje kaq të bukur për të qenë e vërtetë?

Fshihet pamja reale e studentëve të pafajshëm, që kërkojnë vërtetë një përgjigje të sinqertë për ato 4 apo 8 pikat e tyre “zyrtare”, “përfundimtare” e “të vërteta”?

Fshihet pamja reale e studentëve të pafajshëm që sapo panë atë njoftimin e kobshëm në murin e fakultetit iu errësuan sytë aq keq, sa nuk ditën më se çfarë të binin tjetër, veçse të ulen çdo ditë para zyrës së Lindita Nikollës për ta detyruar që të dialogojë, të dali te dera, në oborr, në bulevard apo në shesh…, derisa ta zgjidhi hallin e tyre real?

Fshihet pamja reale e studentëve që i ka ardhur në majë të hundës me këtë sistem universitar që në vend ti nxisë për në leksion i çon drejt kafeneve? Në vend që ti nxisi për dije, i çon drejt forumeve rinore të partive? E në vend që ti nxisi për tu futur në tregun e punës këtu, i përzë të gjithë me shkelma për të ikur nga sytë këmbët drejt të panjohurës…?

Apo prapa asaj maske magjike atje në shesh, fshihet ëndrra e madhe e çdo shqiptari të zakonshëm, se ende nuk paska vdekur edhe në këtë vend shpresa e madhe për tu ngritur e për të kërkuar deri në fund, të drejtën e pamohueshme që aq fort beson se të takon?

E më keq akoma, por shumë më keq ama, prapa asaj maske joshëse virtuale, fshihet fantazma ndjellëse e një ëndrre jo reale, që të gjithë po e adhurojmë si të ishim në filmin e famshëm S1MONE (2002) të Al Pacinos?!

A mos jemi në këto kushte, duke adhuruar në vend të një dive të pafajshme të show bizit virtual, versionin e ri shqiptar S1MONA (Dhjetor 2018)?!

Të gjitha këto pyetje të shkojnë në mendje, kur sheh sesi në mes të sheshit të dialogut qytetar dhe monologut të përjetshëm opozitar, qëndron një ballo fantastike me maska, e cila kur të hiqet mund të fshehë çdo gjë, përveç hallit real të atij studentit të pafajshëm që i iku truri, kur ndjeu gozhdën e ngulur në murin e shurdhët të fakultetit!AlpeNews.al

Fraksion.com