“Raketa e re ruse minon sigurinë evropiane”

Unë i përkas një brezi të formuar nga debati mbi forcat bërthamore të intervaleve të ndërmjetme në Europë gjatë viteve ’70 dhe ’80. Fuqia shkatërruese e raketave SS20, Pershing dhe të lundrimit ishin shqetësime të thella për publikun dhe politikanët. Këto armë u projektuan posaçërisht për shkatërrimin e afërt të kontinentit evropian dhe kërcënuan jetën e miliona njerëzve.

I gjithë kontinenti – me të vërtetë e gjithë bota – dha një psherëtimë lehtësimi kur Traktati i INF u nënshkrua në vitin 1987 nga Ronald Regan dhe Mikhail Gorbaçov. Jo vetëm që traktati reduktonte numrin e raketave bërthamore, ndaloi një kategori të tërë armësh, duke na bërë gjithçka shumë më të sigurt.

Por në vitet e fundit, Rusia ka zhvilluar, prodhuar, testuar dhe vendosur një raketë të re të mesëm, e njohur si SSC-8. SSC-8 është e lëvizshme dhe e lehtë për t’u fshehur. Ajo është e aftë të mbajë ngarkesa bërthamore. Redukton kohët e paralajmërimit në minuta, duke ulur pragun për konfliktin nuklear. Dhe mund të arrijë kryeqytetet evropiane.

Veprimet e Rusisë minojnë Traktatin e INF, duke e vënë atë në rrezik serioz. Shtetet e Bashkuara janë në përputhje të plotë me detyrimet e saj sipas Traktatit të INF. Nuk ka raketa të reja amerikane në Evropë, por ka raketa të reja ruse.

Një traktat që respektohet nga vetëm një anë nuk mund të jetë efektiv dhe nuk do të na mbajë të sigurt. Nëse një traktat nuk ndikon më realitetin në tokë, atëherë nuk është asgjë më shumë se një copë letre.

Aleatët e NATO-s fillimisht ngritën shqetësimet e tyre pesë vjet më parë, nën administratën e Obamës. Tani, pas shumë vitesh të mohimit kategorik, Rusia pranon ekzistencën e këtij sistemi të ri raketor.

Aleatët e NATO-s vazhdimisht i kanë kërkuar Rusisë që t’i adresojë shqetësimet tona në mënyrë të konsiderueshme dhe transparente dhe të angazhohet aktivisht në një dialog konstruktiv me Shtetet e Bashkuara. Ne e përsëritëm atë thirrje në Samitin tonë në korrik dhe kur u takuam në Këshillin NATO-Rusi në selinë e NATO-s në tetor.

Për fat të keq, Rusia nuk i ka kushtuar vëmendje thirrjeve tona. Mungesa e angazhimit të Moskës vetëm përforcon vlerësimin tonë se sistemi i ri i raketave përbën një rrezik serioz për stabilitetin strategjik të Evropës. Prandaj unë i bëj thirrje Rusisë që të sigurojë pajtueshmëri të plotë me Traktatin e INF-it me transparencë të plotë – dhe pa vonesë.

NATO nuk ka ndërmend të vendosë raketa të reja bërthamore në Evropë. Por, si Aleancë, jemi të angazhuar për sigurinë dhe mbrojtjen e të gjitha kombeve tona.

Ne nuk duhet të lejojmë që traktatet e kontrollit të armëve të shkelen pa u ndëshkuar, sepse kjo minon besimin në kontrollin e armëve në përgjithësi.

Problemi është në Rusi. NATO nuk dëshiron një Luftë të Ftohtë të re ose një garë të armëve të reja dhe ne do të bëjmë gjithçka që mundemi për t’i shmangur ato. Por Rusia gjithashtu duhet të luajë rolin e saj. Ne mbetemi të gatshëm të bisedojmë me Rusinë dhe të punojmë së bashku drejt një të ardhmeje më të mirë dhe më të sigurtë.

Megjithatë, NATO duhet të jetë e vendosur dhe e parashikueshme. Nëse duam të shmangim armët bërthamore, duhet të sigurohemi që parandalimi dhe mbrojtja jonë konvencionale është e fortë. Prandaj, në përgjigje të aneksimit të paligjshëm të Krimesë në vitin 2014 dhe modelit të vazhdueshëm të sjelljes agresive të vendit, aleatët e NATO-s forcuan mbrojtjen tonë kolektive duke rënë dakord të rrisim investimet tona në mbrojtje dhe të modernizojmë më tej forcat tona të armatosura.

Në takimin e ministrave të Jashtëm të NATO-s në fillim të dhjetorit, ne do të vlerësojmë implikimet e veprimeve të Rusisë për Traktatin e INF dhe për Aleancën tonë. Amerika Veriore dhe Evropa do të vazhdojnë të qëndrojnë së bashku në NATO për të siguruar paqen dhe sigurinë.