Të gjithë duan respekt, dhe sidomos Vladimir Putini

Nga Kathleen Parker

Reklamat e Facebook të blera nga Rusia gjatë fushatës së 2016-ës dhe të publikuara nga Kongresi këtë muaj zbulojnë qëllimin e qartë për të bërë kërdi në Shtetet e Bashkuara dhe duhet t’i bëjnë amerikanët të jenë të kujdesshëm dhe të ndihen të turpëruar.

Ata gjithashtu dërguan një mesazh të qartë amerikanëve për komplimentet e Presidentit rus Vladimir Putin: Ju ngatërroheni me mua, unë do të ngatërrohem me ju.

Ne i kemi lejuar vetes të jemi të prekshëm ndaj një shfrytëzimi të tillë të mediave sociale duke dështuar të kontrollojmë pasionet tona të manipuluara lehtësisht dhe me vetëdijen tonë. Dhe presioni i vazhdueshëm i presidentit Trump ndaj mediave legjitime dhe padurueshmëria e bazës së tij për ta përqafuar këtë mesazh, me siguri i shërbejnë mirë Putinit dhe punonjësve të tij.

Infiltrimi brenda mendjes së Amerikës nuk ishte aq gjeniale sa ishte e lehtë. Modeli rus ishte në thelb Trumpian: Dëgjoni atë që njerëzit janë të shqetësuar, pastaj hidhni zjarr mbi të.

Nëse emigracioni ju ka shqetësuar, mund të keni parë një reklamë në Facebook që paraqet një shenjë “No Invaders Allowed”. Ose, në qoftë se racizmi është afër zemrës tuaj, mund të kishit parë një arkivol me flamur me fjalët: “Një sulm tjetër i tmerrshëm ndaj policisë nga një aktivist i lëvizjes (Black Lives Matter)”. Nëse besonit se një fitore e Hillary Clinton do të çonte në një shoqëri pa perëndi, mund të kishit parë një reklamë që përshkruante Satanin duke bërë mundje dore me Jezuin. Satanai thotë: “Nëse fitoj unë, Clinton fiton!”; Jezusi: “Jo, nëse ndihmoj unë!”

Pa lënë karrigen e tij, Putini mundi të depërtoi në psikologjitë amerikane, të përforcojë paragjykimet dhe të nxisë ritme të mjaftueshme për të krijuar një bazë – ose, mundësisht, një turmë. Ai pa dyshim shijoi shijen e kësaj fuqie.

Ndërsa Putin vërtetë nuk pëlqen Clinton, nuk është e qartë nëse atij i pëlqen Trump në një mënyrë ose tjetër. Një komplot rus? Sigurisht, por duket gjithnjë e më shumë që, përveç disa përpjekjeve amatore nga njerëzit e Trump për të hedhur pluhur kundër Clinton, konspiracioni ishte kryesisht midis rusëve.

Dhe duket qartë në retrospektivë se kur hakerat hynë në fushatën e Clinton dhe Komitetit Kombëtar të Demokratëve dhe morën në dorë përmbajtjen e tyre, Putin po e linte Clintonin të kuptonte se çfarë mund të bënte: Nëse do të zgjidhej, ajo do ta merrte atë seriozisht.

Ndërkohë, Sturm und Drang e amerikanëve kundër Rusisë ka një ndjenjë refleksive ndaj saj.

“Urrejtja ndaj Rusisë është si hipja në një biçikletë,” tha duke qeshur Nina Khrushcheva, mbesa e ish-kryeministrit sovjetik Nikita Khrushchev dhe profesoresh  e marrëdhënieve ndërkombëtare në New School në Nju Jork. Ajo ka argumentuar që nga zgjedhja e Trump se Rusia po përpiqej të zbulonte dobësinë e Amerikës dhe të demonstronte sa lehtë Putin mund të ushtronte pushtetin e tij pa pasur nevojë të përdorte asgjë.

Ashtu si kolegu i tij i SHBA, Putini nuk është aq i komplikuar. Një përvojë e vogël me psikoanalizën ndihmon disi, por historia ndihmon shumë.

Mos më ndaloni nëse e keni dëgjuar këtë më parë: një histori që Presidenti Xhorxh W. Bush më tha përsëritet. Putin e kishte ftuar Bushin në Rusi pas vizitës së tij në Crawford, Teksas, ku të dy nxituan rreth fermës në kamionin e W. Kam një fotografi të të dyve të ulur krah për krah, duke u zgërdhirë si djem duke anashkaluar shkollën.

Putini kishte vënë re Terrierin skocez të familjes Bush, Barney, dhe donte t’i tregonte presidentit të SHBA qenin e tij. Siç tregoi Bush, një kafshë gjigante (një Labrador) erdhi në drejtim të tij dhe filloi të rrotullohej. Pas disa xhiro, Putini buzëqeshi dhe tha, “Më i madh, më i fortë, më i shpejtë, më i keq se Barney”.

Bush e kuptoi këtë moment dhe e lejoi që ta udhëzojë atë në marrëdhëniet e tij me presidentin rus. Ai kuptoi se Putini kishte uri për respekt, që ai dëshironte të njihej si një fuqi e barabartë, nëse jo më e madhe se, Bush. Megjithëse Bush i dha Putinit respekt-me-mosbesim, pasardhësi i tij nuk e bëri.

Distanca e presidentit Obama ndaj Putinit, i kombinuar me dënimin e Clinton për zgjedhjet e Rusisë si sekretare e shtetit, ndoshta i dha Putinit nxitjen për të luftuar përsëri në mënyrën e vet.

Sipas pikëpamjes së Khrushcheva, Putini nuk mendon se ka bërë ndonjë gjë të gabuar. Sa për rusët e zakonshëm, ata e gjejnë këtë histori mjaft zbavitëse. Khrushcheva vëren se ish bashkatdhetarët e saj ose e duan ose e urrejnë Amerikën, me pak dritë në mes. Megjithatë, shumica dërrmuese nuk e kuptojnë se përse amerikanët vazhdojnë të mbështeten në jashtëzakonshmërinë e tyre historike.

Shumë vende na kanë parë të gënjejmë dhe të ndërhyjmë në punët e tyre. Kanë parë që ne pushtojmë kombe dhe instalojmë baza ushtarake. Krenaria jonë e madhe për epërsinë e mirësisë sonë mund të shihet nga të tjerët si mburrje arrogante. Në fund të ditës, të gjithë duan respekt, asgjë më shumë, me sa duket, sesa diktatorët dhe presidentët e zgjedhur padrejtësisht, si Putini.

Në mënyrë të kujdesshme, ne vërejmë se ata do të bëjnë gjithçka për të marrë atë./The Washington Post – Lexo.al

 

Fraksion.com